Pars Today

"تعلل در اعلان نتیجه انتخابات کابل؛تردیدهای مشترک"،" کابل ؛هوای دودی و سیاست زوری" و "گفتگو با طالبان بدون  حضور دولت افغانستان نامشروع است" عناوین سرمقالات روزنامه ای امروز چاپ کابل است.

"تعلل در اعلان نتیجه ی انتخابات کابل؛تردیدهای مشترک" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است: 

آن چه در کابل به عنوان مشکلات انتخابات دیده شد تنها به این خاطر بود که کابل در معرض دید همگانی و رسانه‌ها بود. وگرنه عین همان مشکلات و شاید هم بسی بیشتر از آن در سایر نقاط کشور به وجود آمد که کمتر مورد توجه قرار گرفت. از لحاظ مشکلات و چالش‌های پیش آمده هیچ فرقی بین انتخابات کابل و دیگر مناطق نیست.بنابراین تعلل در اعلان نتایج کابل بی‌دلیل است و باید هم زمان با دیگر ولایات، نتیجه انتخابات کابل نیز اعلان گردد و به انتظارات مردم پایان بخشیده شود.

نویسنده می افزاید :

افغانستان در مرحله حساسی قرار دارد و ما در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم که به منزله عبور از بحران‌های چندین ساله محسوب می شود . توقع از نهادهای ذیربط و به خصوص حکومت این است که به تخطی‌های آشکار و مستند رسیدگی جدی شود و با افراد خاطی برخورد جدی صورت گیرد.

" کابل ؛هوای دودی و سیاست زوری" عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

اگر از اخبارِ سیاسی اندکی فراغت حاصل کنیم، آنچه جای خالی‌اش به‌شدت احساس می‌شود، بحثِ آلوده‌گی هوایِ پایتخت و نفس‌گیرترشدنِ آن در این فصلِ بی‌برف‌وبرق است. به نظر می‌رسد که «سیاستِ قدرت» و بندوبست‌های پیرامون آن، چنان دولت‌مداران و مردمانِ عادی را به خود مصروف ساخته که کمترفرصتی برای اندیشیدن به هوایِ دودآلودی که هر روز به ریه می‌کشند، می‌یابند.
کابل به روایت آمارهای غیررسمی، پایتختی شش‌ ـ هفت میلیونی، به‌شدت متراکم و بدون رعایتِ کمترین استندردهای بین‌المللی است. این شهرِ کوهستانی و کم‌مساحت که متأسفانه به جزیره‌های قومی‌ـ سیاسی‌ـ اقتصادیِ متعدد تقسیم شده، هر سال میزبانِ جمعیتِ بیشتری از مهاجرینِ متقاضی کار، نان و امنیـت می‌شود و از همین‌رو هر سال بیشتر از سالِ پار دچارِ مشکلاتِ شهری، زیست‌محیطی و اقتصادی می‌گردد.

ماندگار می افزاید :

 گرانیِ بی‌رویۀ زمین در این شهر و بی‌برنامه‌گیِ دولت در این زمینه، باعث شده که مردمِ بی‌بضاعت به ساختِِ خانه‌های غیرمعیاری در کوه و تپه رو بیاورند و چرخۀ بی‌نظمی و آلوده‌گیِ این شهر را سرعت بخشند. اکنون هفده سال است که محیط زیستِ کابل از زمین و هوا قربانیِ ظلم و ندانم‌کاریِ دولت و فقر و ناچاریِ ساکنانش قرار گرفته و می‌رود که فاجعه‌یی بزرگ را رقم زند.
کابل مسلماً شهری صاحبِ صـنایعِ سنگین چون ذوب‌آهن و فولاد نیست که دود حاصل از آن‌ها هوایِ شهر را آلوده کرده باشد و برچیدن یا انتقالِ این صنایع توسط حکومت کاری بسیار دشوار تلقی شود. 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان "گفتگو با طالبان بدون  حضور دولت افغانستان نامشروع است" چنین نوشته است:

دولت افغانستان باید هر چه زودتر وارد مذاکراتی شود که هدف از آن پایان جنگ است.جنرال‌های راولپندی طرف‌دار برگشت بی‌نظمی و بی‌دولتی در افغانستان هستند‌، اما کشورهای دیگر باید هرچه زودتر زمینه‌ی حضور دولت افغانستان در گفت‌وگو با طالبان را فراهم کنند.

در پایان هشت صبح می افزاید : 

نکته‌ی دیگری که لازم به یادآوری است این است که حکومت هم باید با احزاب، نهادهای جامعه‌ی مدنی، رسانه‌ها، فعالان حقوق زن، پژوهش‌کده‌های علمی و دیگر گروه‌های اجتماعی در تماس مداوم باشد و از آنان مشورت بگیرد. در صورت امکان باید هیات مذاکره‌کننده‌ی حکومت و بورد عالی مشورتی صلح فراگیرتر شود. سران حکومت باید اعتماد احزاب سیاسی و تمام گروه‌های اجتماعی را جلب کنند. احزاب هم باید بدانند صرف نهاد دولت از مشروعیت حقوقی و سیاسی لازم برای مذاکره با طالبان برای ختم جنگ برخوردار است.