بررسی مطبوعات چاپ کابل 24ثور 1398

پاسخ غیرقانونی به نگرانی های مشروع عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

شماری از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر طرح حکومت سرپرست را مطرح کرده‌‌اند. این نامزدان حتماً می‌دانند که حکومت سرپرست در قانون اساسی کشور پیش‌بینی نشده است. حکومت سرپرست در کشورهایی که حکومت پارلمانی دارند، پس از ختم دوره‌ی حکومت انتخابی روی کار می‌آید. در آن کشورها حکومت سرپرست در فاصله بین دو حکومت انتخاباتی به روی کار می‌آید و وظیفه‌اش مدیریت انتخابات و کارهای روزمره است. در برخی از کشورهایی که حکومت‌ پارلمانی دارند، ‌حکومت سرپرست در قانون اساسی‌شان پیش‌بینی شده است؛ اما در قانون اساسی افغانستان حکومت سرپرست پیش‌بینی نشده است.

هشت صبح می افزاید:

نه تک‌روی و یکه‌تازی در تلاش‌های صلح به نفع مردم افغانستان است و نه در عرصه‌ی انتخابات. ارگ و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری باید هم‌دیگر را بپذیرند و به گفت‌وگو حاضر شوند. دو نامزد اصلی انتخابات ریاست جمهوری همین حالا در حکومت کار می‌کنند و یکی دیگر هم سابق همکار آنان بود. نباید گفت‌وگو بین همکاران کنونی و پیشین زیاد دشوار باشد. همه باید با هم گفت‌وگو کنند و روی نظارت از کار کمیسیون‌های انتخاباتی و کارشیوه‌ی استفاده‌ی عادلانه از امکانات دولتی برای کمپین انتخابات ریاست جمهوری به نتیجه برسند. همه‌ی نامزدان انتخابات ریاست جمهوری، همان‌طوری که در گزینش کمیشنران کمیسیون‌های انتخابات مشترک و هم‌آهنگ عمل کردند، ‌در ساختن کارشیوه‌ی نظارت بر کار کمیسیون‌ها و استفاده از امکانات دولتی هم مشترک و هم‌آهنگ عمل کنند و به نتیجه برسند. 

و حکومت معنای تکریم و حمایت از خانواده های شهدا را نمی داند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

یک نهاد خیریه برای یاری به خانواده‌های شهدا، در یک نشستِ خبری در کابل اعلام کرد که ۹۰ درصدِ وارثین شهدای نیروهای امنیتی نمی‌توانند حقوق و امتیازاتِ قانونی‌شان را دریافت کنند و در وضعیتِ ناگوار به‌سر می‌برند.
آقای محمدسلیم وردک رییس «بنیاد مساعدت برای قهرمانان افغانستان» گفت: آنچه که در هجده سالِ گذشته از حکومت‌های افغانستان زیر عنوان حمایت از خانواده‌های شهدا ادعا شده، شعار بوده و در میدان عمل، هیچ توجهی به آن‌ها صورت نگرفته است.
اگرچه تا کنون نهادهای امنیتی و دفاعی و وزارت شهدا و معلولین نسبت به این صحبت‌ها واکنشی نشان نداده‌اند، اما به‌ساده‌گی می‌توان پاسخِ نهادهای ذیربط و مسوول را پیش‌بینی کرد. آن‌ها همانندِ گذشته این ادعاها را رد می‌کنند و از خدمات و شهکاری‌هایِ صورت‌‌گرفته در حقِ خانواده‌های شهدا و برنامه‌های آتی‌شان در این راستا سخن خواهند گفت.

ماندگار می افزاید:

 به وزارت داخله سری بزنید و ببینید که رسیدن و داخل‌شدن به این مکان که محلِ رجوعِ هزاران‌نفر در روز است، چقدر دشوار و نفس‌گیر می‌باشد. پس از آن، دقت کنید که چنین مکان و محوطۀ بسیار بزرگ، با تعداد فراوانی بلاک و ساختمان و اتاق‌هایی که شمارشان از حوصله خارج است، از چند نقشۀ راهنما و چند فردِ کمک‌راهنما برخوردار است. بعدتر هم ببینید که شما برای به‌دست آوردنِ دو یا سه امضا چقدر باید از این و آن با عذر و التماس نشانی بپرسید و از این بلاک به آن بلاک و از این دهلیز به آن دهلیز سرگردان شوید. اکنون تصور کنید که یک زنِ جوان که به احتمالِ قوی درمانده و بی‌سواد نیز است، بخواهد در یک‌چنین وضعی به دنبال سوابقِ شوهرِ شهیدش بگردد، با چه اهانت‌ها و حقارت‌هایی مواجه می‌گردد؟
بله، لازمۀ «تکریم و حمایت از خانواده‌های شهدا»، در نظر گرفتنِ تمامِ این مسیرِ پُرپیچ‌وخم و صدها احتمال و فرضیۀ تلخی‌ست که بازمانده‌گانِ شهدا با آن‌ها می‌توانند مواجه شوند. اما متأسفانه حکومت توانایی فهمِ این‌همه را ندارد و صرفاً به ظاهرِ عبارت «تکریم و حمایت» دل خوش کرده است!

و فصل جنگ و صلح درغزنی و زابل چه می گذرد، عنوان مطلبی از روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

با آغاز سال جدید خورشیدی، پس از اعلام عملیات بهاری «الفتح» از سوی طالبان و در مقابل برنامه‌ی امنیتی با نام «خالد» از سوی نهادهای امنیتی، درگیری و جنگ بین نیروهای امنیتی و طالبان در سراسر کشور آغاز شده است. این درگیری‌‌ها از هفته‌های پیش به این‌سو به‌ویژه بعد از آن‌که طالبان خواست حکومت افغانستان را برای آتش‌بس ماه رمضان رد کرد، در شماری از ولایت‌های شمالی و جنوبی شدت گرفته است.

این‌روزها در کنار ناامنی‌ها در شماری از ولایت‌های شمالی و غربی (بغلان، تخار، بدخشان، فاریاب و فراه)، در جنوب کشور، دو ولایت همجوار «غزنی و زابل» در کنار ولایت‌های هلمند و ارزگان، شاهد بیش‌ترین حمله‌ها و درگیری‌ها بوده است.

در پایان نویسنده می افزاید:

حدود ۵ ماه پیش در فصل خزان سال گذشته نیز طالبان از ولسوالی خاک‌افغان زابل به ولسوالی جاغوری حمله کرده بودند. در آن درگیری‌ها ده‌ها تن از افراد ملکی و نظامی کشته، زخمی و صدها نفر از خانه‌ها‌ی‌شان آواره شده بودند. غزنی و زابل دو ولایت همجواری است که بیش‌ترین پایگاه‌ها و مخفی‌گاه‌های تروریستان به شمول طالبان را در خود جای داده است.از میان ده ولسوالی در ولایت زابل، «خاک‌افغان» یکی از ولسوالی‌های است که از ۱۵ سال به این‌سو در دست طالبان است. گروه داعش و سایر گروه‌ها نیز در آن آزادانه فعالیت دارند. این را مسئولان محلی این ولایت نیز می‌پذیرند. این ولسوالی اخیرا بزرگ‌ترین تهدید برای امن‌ترین ولسوالی‌های غزنی به شمول جاغوری تبدیل شده است.