بررسی مطبوعات چاپ کابل 26جوزا 1398

"دستاورد غنی در رده بندی انستیتیوت صلح و اقتصاد" ، "دستگاه دشمن ساز به نام شرکت برشنا" و "دچار توهم نشویم" عناوین سرمقالات روزنامه های امروز چاپ کابل است.

دستاورد غنی در رده بندی انستیتیوت صلح و اقتصاد عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

سال گذشته، سوریه ناامن‌ترین کشور جهان شناخته شده بود و اکنون این کشور که سنگین‎‌ترین نبردها در خاورمیانه را شاهد بوده، نسبت به افغانستان امن‌تر و دورنمایِ صلح در آن چشم‌نوازتر به نظر می‌رسد؛ چرا که جای آن را به عنوان ناامن‌ترین کشور جهان، افغانستان اشغال کرده است. نگاه رییس حکومت وحدت ملی به مناسبات قدرت، جنگ، صلح و اقتصاد در افغانستان، از زوایۀ قومی آن‌هم با اتکای محض به عقل و درایتِ شخصِ خودش صورت گرفته است و این من‌محوری و قوم‌گرایی به شیواییِ تمام می‌تواند دستاوردِ حکومت در رده‌بندی انستیتوی صلح و اقتصاد و در واقع بی‌دستاوردیِ افغانستان در میدان صلح و سازنده‌گی را تبییـن کند.

ماندگار می افزاید: 

مسلماً اندازه‌گیریِ صلح و امنیت شاخص‌های فراوانی می‌طلبد که عمده‌ترینِ آن‌ها صلحِ فیزیکی یعنی نبود جنگ است و پس از آن شاخص‌های مرتبط با توسعۀ سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مطمح نظراند که ضریبِ خود را در اتفاقاتی چون تشکیل کابینه، تولید و تقسیم ثروت، تدویر انتخابات و مدیریت کنش‌های اجتماعی و فرهنگی نشان می‌دهند. متأسفانه آقای غنی در تمام آنچه گفته شد، خلافِ جهتِ صلح حرکت کرده و افغانستان را در ناامنی‌هایِ چندلایه‌یی غرق و اسیر ساخته که بیرون شدن از آن‌ها هرگز آسان نخواهد بود.

و دستگاه دشمن ساز به نام شرکت برشنا عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است: 

اکنون زمان آن فرارسیده است که تغییرات اساسی هم در رهبری برشنا بیاید و هم در پالیسی ها و تصمیم گیری های آن. تصمیمات برشنا هم در گذشته و هم در زمان رهبری جدید آن مملو از تعصبات قومی و سمتی بوده است. در زمستان یک منطقه به صورت مداوم برق دارد و یک منطقه تا 15 روز هم برق نداشته است. در حالی که پول برق از تمام مردم به صورت یکسان گرفته می شود. جالب این است که این شرکت هرچه زمان می گذرد در برابر مطالبات مردم بی اعتناتر و مسولیت ناپذیرتر می گردد. هیچ گوش شنوایی در آن نیست و به خواست و مطالبه مردم وقعی نمی گذارد.

نویسنده می افزاید: 

حال پرسش این است که چه کسی می تواند این شرکت را پاسخگو و مسئول بسازد؟ ظاهرا تغییر و تبدیل مسولان ره به جایی نبرده است. حکومت باید یک نظرسنجی سطحی درباره عملکرد برشنا و میزان رضایت مردم از این شرکت انجام دهد و آن گاه درباره آن تصمیم بگیرد. در این مدت به داد مردم رسیدگی نشده است که هیچ؛ بلکه مسئولان برشنا را لجوج تر و خیره سری آنان را بیشتر کرده است. به همین خاطر این شرکت اکنون نه تنها دستگاه تولید روشنایی نیست، بلکه تبدیل به دستگاه دشمن سازی برای حکومت شده است.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سر مقاله ای تحت عنوان دچار توهم نشویم چنین نوشته است:

رییس‌ جمهور غنی در نشست شانگهای از ایران و کشورهای آسیای میانه به دلیل همکاری با افغانستان سپاس‌گزاری کرد. آقای غنی ابراز امیدواری کرد که دیدار احتمالی شش سرطان او با عمران‌خان، نخست‌وزیر پاکستان و رهبران نظامی آن کشور، به نتیجه‌ی مثبت منجر شود. تردیدی نیست که یک نوع هم‌سویی در مورد افغانستان این روزها در سطح منطقه و جهان به میان آمده است. کشورهای آسیای میانه و قدرت‌های بزرگ از حل سیاسی جامع جنگ افغانستان حمایت می‌کنند و به صورت مشترک تلاش‌هایی را هم در این زمینه آغاز کرده‌اند. 

در پایان هشت صبح می افزاید:

پاکستان پس از سقوط کابل به دست طالبان هم می‌توانست که از پیش‌روی آنان به شمال جلوگیری کند و دیپلماسی حل سیاسی را در پیش بگیرد. چه تضمینی وجود دارد که این کشور همسایه، امروز واقعاً برای حل سیاسی جنگ افغانستان کار کند، آن هم به امید وصل شدن به آسیای میانه؟ البته منظور ما این نیست که گفت‌وگو با پاکستان صورت نگیرد. باید با پاکستان گفت‌وگو کنیم، اما هشیار باشیم و دچار توهم و ذوق‌زده‌گی نشویم.