Երուսաղեմի համաշխարհային օր «պատվի» գերակայությունը «նվաստացման» նկատմամբ
Քառասունմեկ տարի է անցել այն օրից, երբ Ռամադան սուրբ ամսվա վերջին ուրբաթ օրն ԻԻՀ հիմնադիր Իմամ Խոմեյնու առաջարկով հռչակվեց որպես Երուսաղեմի համաշխարհային օր:
Այս առաջարկը հնչեց այն ժամանակ, երբ Պաղեստինն ու արաբական երկրնրրը Սիոնիստական ռեժիմի նկատմամբ ուժեղ դիրք չունեին և արաբական երկրները բազմաթիվ պարտություններ կրելով ռեժիմից, փաստորեն զինաթափվել էին ռեժիմի դիմաց: Իսկ մյուս կողմից, Պաղեստինը չուներ համաշխարհային աջակցություն, ինչի արդյունքում, արաբական երկրները Սիոնիստական ռեժիմի հետ ոչ արդար պայմաններով հաշտության պայմանագրեր էին կնքում: Իմամ Խոմեյնու նախաձեռնությունը փոխեց իրավիճակը: Նա դիմեց ոչ թե արաբ իշխանավորներին այլ մուսուլման ժողովուրդներին, կոչ անելով վերակենդանացնել Պաղեստինի վեհ նպատակները, չխուսափելով Սիոնիստական ռեժիմից և համաշխարհային բռնատիրությունից: Արդյունքում ձավորվեցին այնպիսի շարժումներ, ինչպես՝ ՀԱՄԱՍ-ը, Պաղեստինի իսլամական ջիհադը, Լիբանանի Հեզբոլլահը և այլն:
Այս դիմադրությունը մեծ ձեռքբերումներ ունեցավ հատկապես Լիբանանի հարավում, ե և Սիոնիստական ռեժիմը պարտավոր եղավ իր զորուժը դուրս բերել այդ տարածքներից: Բացի այդ, իսլամ աշխարհում կոտրվեց Իսրայելի անպարտության մասին գոյություն ունեցող կարծիքը: Իսկ Միջին Արևելքում նոր խաղացողի ի հայտ գալը Դիմադրոթուն անունով, որի նատակն էր ընդդիմանալ սիոնիզմին ու համաշխարհային բռնությանը, լուրջ փոփոխության ենթարկեց տարածաշրջանի հավասարությունները:
Երուսաղեմի օրը նաև ապացուցեց, թե Արևմուտքի մարդու իրավունքների վերաբերյալ հայատարարությունները որքան սին են: Արևմտյան երկրներն այս տարիների ընթացքում ոչ միայն լռել են Պաղեստինի դեմ Սիոնսիտական ռեժիմի կղմից իրականցվող ոճրագործությունների նկատմամբ, այլև այսօր նույնպես շարունակում են աջակցել այդ ռեժիմին:
Սիոնիստական ռեժիմը հույս ուներ, որ հաշտության մասին պայամանագրերը վերջ կտան իր մտահոգություններին, սակայն Երուսաղեմի օրը պատճառ դարձավ, որ Սիոնիստական ռեժիմը դառնա սին երազանք: Որովհետև այսօր Սիոնիստական ռեժիմի կողմից ընդդիմադիր խմբերի դիմաց մղվող պատերազմը չի կարողանում շարունակվել 48 ժամից ավելի: Թեև արաբական երկրների իշխանություններն իրենց դիրքերն ամրապնդելու համար փորձեր են անում Սիոնսիտական ռեժիմի հետ բնականոն հունի մեջ դնել իրենց հարաբերություններն այդ կապակցությամբ ստանալով ԱՄՆ-ի աջակցությունը, սակայն Սիոնիստական բռեժիմը շարունակում է սարսափահար լինել իսլամ աշխարհի շարժումներից ու ժողովրդական խմբերից: Հենց այս պատճառով էլ Միջին Արևելքի հարցերով փորձագետ Մուհամմադ Ալի Մոթաբին կարծում է, որ որքան կարևոր է Երուսաղեմի օրը, այնքան ավելի են մեծանում այդ օրվա թշնամիների քայլերը:
Երուսաղեմի օրը վերացավ Պաղեստինի նվաստացումը, վերածվելով հզոր պայքարի : Եվ դա այն էր, ինչը սարսափեցնում էր համաշխարհային բռնատիրությանը:
