Էրդողանի գլխացավանքները նոր Սիրիայի հետ
Այն կետերից մեկը, որը մատնանշվել է Սիրիայում առկա անապահովության պայմաններում, եղել է Թուրքիայի նշանակալի դերը ահաբեկիչներին և զինված ապստամբներին աջակցելու գործում։ Այնպես, որ նույնիսկ Հալեպի դեմ գրոհի սկզբում ասվում էր, որ թուրքական բանակի հրետանին եվս օգնեց նրանց ավելի դյուրին առաջխաղացմանը։
Միաժամանակ, Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանն իր դիրքորոշման մեջ ընդգծել է, որ հույս ունի, որ զինված ապստամբները առանց լուրջ խնդիրների կհասնեն Դամասկոս։ Էրդողանն այն նույն մարդն է, որ վերջերս բազմիցս խոսվել է Աստանայի գործընթացում ձեռք բերված համաձայնությունների նկարմամբ Անկարայի հանձնառության հանդեպ նրա ու իր կառավարության դավաճանության, ինչպես նաև Սիրիայում այդ երկրին մոտ կանգնած ահաբեկիչներին զսպելու կապակցությամբ։ Սակայն պարզ է, որ այժմ՝ սիրիական քաղաքական համակարգի փլուզմամբ, Թուրքիան չպետք է շատ ուրախ լինի, քանի որ բախվելու է 2 հիմնական մարտահրավերի։
Նախ, պետք է նշել, որ Սիրիան և Թուրքիան ունեն զգալի ընդհանուր սահմաններ, և դա նշանակում է, որ Սիրիայում համատարած անապահովությունը ամենամեծ վնասը կբերի Թուրքիային: Ներկայիս Սիրիայում այս երկրի քաղաքական համակարգի անկումից հետո տարբեր խմբավորումներ տարբեր պահանջներ են ներկայացնում և բաժին են պահանջում։ Նույնիսկ 11-օրյա հակամարտությունների ժամանակ, որն ի վերջո ավարտվեց սիրիական քաղաքական համակարգի տապալմամբ, հրապարակվեցին տարբեր լուրեր այս երկրի համակարգի դեմ կռվող ահաբեկչական և ապստամբ խմբերի միջև կոնֆլիկտի մասին։
Երկրորդ կետն այն է, որ այժմ, Սիրիայում ընթացող զարգացումների և այս երկրում իշխանության վակուումի ստեղծման պատճառով, աջակցելով սիրիական հավասարման մեջ «Մուսուլման եղբայրներ» շարժմանը մոտ կանգնած խմբերին, Թուրքիան լուրջ տարաձայնություններ է ստեղծել այլ դերակատարների, այդ թվում Հորդանանի և հատկապես Եգիպտոսի հետ: Հարց, որը կարող է մեծացնել Թուրքիայի համար ռազմավարական ճգնաժամերի ծավալը՝ կենտրոնացած սիրիական խնդրի վրա։
Համենայնդեպս, Սիրիայում տեղի ունեցող զարգացումները և դրա տեսքով Թուրքիայի ակտիվությունը այս երկիրը կբերեն նոր միջավայրի մեջ, և Անկարան չի կարողանա խուսափել դրա հետևանքներից։