Արևմուտքի դիվանագիտական շրջադարձը. Չորս երկիր պատրաստ են պաշտոնապես ճանաչել Պաղեստինը
-
ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեա
Pars Today - 2025 թվականի սեպտեմբերին, ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նիստի նախօրեին, Ֆրանսիան, Ավստրալիան, Կանադան և Բրիտանիան հայտարարել են Պաղեստինը որպես անկախ պետություն պաշտոնապես ճանաչելու իրենց մտադրության մասին։
Ֆրանսիան առաջին խոշոր արևմտյան երկիրն է, որն անվերապահորեն ստանձնել է նման պարտավորություն, մինչդեռ Ավստրալիան, Բրիտանիան և Կանադան դեռևս առաջ են քաշել պայմաններ Պաղեստինը ճանաչելու համար, ինչպիսիք են Պաղեստինի իսլամական դիմադրության շարժման (Համաս) չմասնակցելը ապագա կառավարությանը։
Այս որոշումները կայացվել են Գազայում մարդկային ճնշման աճի և պատերազմի դադարեցման համաշխարհային կոչերի համատեքստում։ Ըստ «Pars Today»-ի՝ հղում անելով «Մեհր» լրատվական գործակալությանը, ՄԱԿ-ի ավելի քան 145 անդամ պետություններ արդեն պաշտոնապես կամ անուղղակիորեն ճանաչել են Պաղեստինը որպես անկախ պետություն. քայլ, որը տասնամյակներ շարունակ արտացոլել է հակագաղութային համերաշխությունը, մարդու իրավունքները և արդարադատության պահանջը։ Ասիական, աֆրիկյան և լատինաամերիկյան երկրները եղել են այս գործընթացի առաջամարտիկները։
Չնայած այս հայտարարությունները խորհրդանշական են, որոշ վերլուծաբաններ ասում են, որ ժամանակն է, որ այս խորհրդանիշները վերածվեն գործնական պարտավորությունների՝ ՄԱԿ-ում պաղեստինցիների կարգավիճակը դիտորդի կարգավիճակից բարձրացնելու մինչև լիիրավ անդամակցություն, ինչը դժվար կլինի առանց Անվտանգության խորհրդի հաստատման և որոշ տերությունների կողմից վետոյի վերացման։
Սակայն, այս նույն ջանքերը նաև ցույց են տալիս, որ Իսրայելի ռեժիմի միջազգային լեգիտիմությունը աստիճանաբար կասկածի տակ է դրվում նույնիսկ նրա նախկին դաշնակիցների շրջանում, մի իրավիճակ, որը կարող է էական ազդեցություն ունենալ տարածաշրջանային և միջազգային քաղաքականության վրա։
Հաստատ է, որ ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի անդամների մեծամասնությունը այս տարի ևս կարտահայտի իր դեմ լինելը Պաղեստինի ժողովրդի նկատմամբ Իսրայելի ռեժիմի գերիշխանությանը, ինչպես նրանք բազմիցս նշել են նախորդ նստաշրջաններում։
Այնուամենայնիվ, քիչ հավանական է, որ Իսրայելի ռեժիմը կազդվի այս պահանջներից, գոնե առայժմ։ Միևնույն ժամանակ, Իսրայելի ռեժիմի շարունակական համառությունը՝ համաշխարհային դատապարտման աճին ի դեմս, անընդունելի է նույնիսկ նրա ամենամոտ դաշնակիցների շրջանում։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Հարավային Աֆրիկայի կառավարության վրա միջազգային շարունակական ճնշումը նպաստեց այնտեղ ապարտհեյդի վերացմանը, համաշխարհային հասարակական կարծիքը պետք է շարունակի ճնշում գործադրել Իսրայելի ռեժիմի վրա։