Ժամանակակից ծովահենությունը և ամերիկյան գաղութատիրության վերադարձը. Վենեսուելայի նավթի բացահայտ թալանը
Վենեսուելայի նավթի նկատմամբ ԱՄՆ-ի «իրավունքի» մասին Դոնալդ Թրամփի վերջին հայտարարությունները կրկին բացահայտեցին Վաշինգտոնի արտաքին քաղաքականության իրական բնույթը՝ քաղաքականություն, որը հիմնված է ռեսուրսների թալանման, կամքի պարտադրման և երկրների ազգային ինքնիշխանության անտեսման վրա։
Pars Today-ի փոխանցմամբ՝ բացահայտորեն հայտարարելով, որ Վենեսուելան «խլել է ԱՄՆ-ի նավթային իրավունքները», Թրամփը բացահայտեց այն տրամաբանությունը, որը տարիներ շարունակ թաքնված էր մարդու իրավունքների կարգախոսների և բարոյական պահանջների հետևում։
Այս դիրքորոշումը ցույց է տալիս, որ ամերիկյան վերնախավի մի մասի աչքերում երկրների բնական պաշարները հարգվում են միայն այնքան ժամանակ, քանի դեռ դրանք չեն հակասում Վաշինգտոնի շահերին։ Վենեսուելան, որպես աշխարհի ամենամեծ նավթային պաշարների ունեցող և իր էներգետիկ քաղաքականության մեջ անկախ ուղի ընտրած երկիր, այս մոտեցման հստակ օրինակ է։ Այս համատեքստում տնտեսական անկախությունը դիտվում է որպես խախտում և հարթում է ճնշումների, պատժամիջոցների և նույնիսկ ռեսուրսների բռնագրավման ճանապարհը։
Տանկերների առգրավումը և վենեսուելական նավթի վաճառքի արգելափակումը «ժամանակակից ծովահենության» օրինակներ են, վարքագիծ, որը կիրառվում է նոր իրավական և տնտեսական գործիքներով, բայց դասական գաղութատիրության նույն տրամաբանությամբ։ Թրամփի դիտողությունները ոչ թե պահի վեճ են, այլ միջազգային համակարգում ամերիկյան նեոգաղութատիրության շարունակականության հստակ խոստովանություն։