Հանուն գթած և ողորմած Աստծո: Ողջույն հղելով բարության մարգարե Մոհամմադի անմար հիշատակին եւ բարեւելով Ձեզ հարգելի ռադիոլսող բարեկամներ, ներկայացնում ենք «Ելք դեպի լույս» հաղորդումը, Ղուրանի մատչելի մեկնաբանությամբ:

Ահզաբ սուրահի 9-րդ այա

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا

Ո՛վ հավատացյալներ, հիշեք աստվածային բարիքները, երբ թշնամու բանակը հարձակվում էր  ձեզ վրա, ու մենք նրա դեմ ուղարկեցինք կատաղի փոթորիկ ու անտեսանելի զինվորներ: Որովհետև Աստված գիտեր ձեր արարքների մասին:

Այս և սրան հաջորդող 16 այաները վերաբերում են Ահզաբի (Դաշնակիցների) ճակամարտին, որ տեղի է ունեցել հիջրեթի 5-րդ դարում: Այս ճակամարտում բոլոր խմբերը, որ դեմ էին իսլամին, միավորվեցին՝ իսլամը և մուսուլմաններին ոչնչացնելու նպատակով: Ճակամարտին մասնակցեցին նաև Մեդինայի հրեաներն ու Մեքքայի կռապաշտները, որոնք մտածում էին գրավել Մեդինան ու բնաջնջել  մուսուլմաններին: Սակայն Աստծու կամոք, նրանց սադրանքը հաջողություն չունեցավ ու մուսուլմանները հաղթեցին:

Պետք է ասել, որ երբ մարգարեն իմացավ թշնամիների նպատակների մասին, մուսուլմաններին հավաքեց ու նրանց հետ քննարկեց դիմակայության ուղիները:

Սալման Ֆարսիի առաջարկով, Մեդինայի շուրջը կառուցվեցին խրամատներ, որպեսզի թշնամին չկարողանա մուտք գործել քաղաք: Այդ պատճառով, այս ճակամարտը հռչակված է որպես  խրամատների ճակամարտ:

Այս այաներն ասում են, որ թշնամու դեմ ճակամարտում պետք է ապավինել Աստծուն ու չվախենալ թշնամուց: Չնայած այս ճակամարտում թշնամու թիվը մեծ էր մուսուլմանների թվից, սակայն Աստված թույլ չտվեց թշնամուն իրականացնել իր նպատակներն ուղարկելով հրեշտակների, որ ոգևորեցին մուսուլմաններին:

Այս այայից սովորում ենք.

1. Հավատքն Աստծու նկատմամբ և նվիրվածությունը շատ կարևոր են, քանի որ Աստված նաև աջակցում է  մարդկանց:

2. Մշտապես պետք է հիշել Աստծու բարիքները, ինչը մարդուն դիմացկուն է  դարձնում:

3. Աստված միշտ էլ օգնում է հավատացյալներին:

4. Միշտ պետք է հավատալ, որ Աստված հետևում է մեր արարքներին և իր աջակցությամբ նպաստում, որ առաջ շարժվենք:

Ահզաբ սուրահի 10 և 11-րդ այաներ

إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا

هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا

Երբ հարձակվեցին ձեզ վրա վերևից ու ներքևից, և այդ ժամանակ (սարսափից ձեր) աչքերը պլշեցին ու հոգիները դուրս եկան ահաբեկված, Աստծու մասին այլևայլ բաներ էիք մտածում:

Հավատացյալները դառը փորձություն կրեցին, և մի ուժգին ցնցում  դողացրեց նրանց:

Այս այաները ներկայացնում են վերոնշյալ ճակամարտի դժվարությունները, ասելով, որ թշնամու զորքն այնքան  մեծ էր, որ Մեդինան չորս կողմից շրջափակվել էր: Մեդինայի բնակիչները մատնվել էին սարսափի և ամեն պահ սպասում էին, որ սպանվելու են:

Սակայն  նրանք, որ հավատում էին Աստծու խոստումներին, հավատում էին մարգարեի խոսքերին, որ հավատքը հաղթելու է: Սա ըստ երևույթին աստվածային փորձություն էր՝  պարզելու, թե ով որքանով է հավատում Աստծու խոստումներին և ում հավատքն է այնքան ուժեղ, որ թշնամու զորքը տեսնելով չի նահանջում:

Այս այաներից սովորում ենք.

1 . Մշտապես պետք է պատրաստ լինել թշնամու սադրանքներին:

2. Թշնամու ջիհադն աստվածային ամենադժվար փորձություններից է և հավատքը պետք է ուժեղացնել:

3. Դժվարությունների ժամանակ իսկական հավատացյալները զատվում են կեղծ հավատացյալներից:

Ահզաբ սուրահի 12-րդ այա

وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا

Կեղծարարները և հիվանդ հոգի ունեցողներն ասում էին. «Աստված ու մարգարեն մեզ զուր խոստումներ էին տվել»:

Այս այան  խոսում է այն մասին, թե ինչպես եղավ, որ հավտացյալների մի խումբ սկսեց կասկածել: Այան ասում է, որ նրանք իրականում հավատացյհալներ չէին, իսկ նրանց մի մասի հավատքը շատ թույլ էր: Ուստի նրանք չկարողացան մասնակցել ջիհադին: Նրանք ոչ միայն իրենք նահանջեցին, այլ ուրիշներին էլ խրախուսեցին նահանջել, չհավատալով հաղթանակի վերաբերյալ մարգարեի  խոստումներին:

Այս այայից սովորում ենք.

1. Կասկածամիտ մարդիկ սպառնում են իսլամական համակարգին և դա չպետք է թույլ տալ:

2. Նրանք, որ իսկական հավատացյալ չեն, նսեմացնում են մարդկանց հոգիները:

3. Մարգարեի հետևորդները միատարր չէին: Մի խումբն ավելի հզոր կամք ուներ, իսկ մյուս խումբն իրական հավատացյալներ էին: