Հանուն գթած և ողորմած Աստծո: Ողջույն հղելով բարության մարգարե Մոհամմադի անմար հիշատակին եւ բարեւելով Ձեզ հարգելի ռադիոլսող բարեկամներ, ներկայացնում ենք «Ելք դեպի լույս» հաղորդումը, Ղուրանի մատչելի մեկնաբանությամբ:

Ահզաբ սուրահի 22-րդ այա

وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا

Երբ հավատացյալները տեսան դաշնակիցներին, գոռացին. «Ահա թե ինչ էին խոստացել Աստված ու Իր մարգարեն: Նրանց խոստումները ճշմարիտ են»: (Թշնամու ներկայությունը) կրկնապատկեց նրանց հավատքը և հնազանդությունը:

Նախորդ հաղորդման ժամանակ խոսեցինք պատերազմի ժամանակ երեսպաշտների մասին: Այս այան ասում է, որ ճշմարիտ հավատացյալը, որ հավատում է  Աստծուն, մարգարեին ու նրանց խոսքերին, թշնամուն հանդիպելիս ասում է. «Սրանից առաջ  Աստված Ղուրանի այաներում մեզ տեղեկացրել էր, որ դուք էլ նախորդ ժողովուրդների նման, հանդիպելու եք դժվարությունների ու թշնամու հարձակումներին: Ուստի երբ այդ պայմաններում հայտնվեցին, փախուստի դիմելու փոխարեն, կանգնեցին թշնամու դեմ և ցույց տվեցին, որ ենթարկվում են միայն  Աստծու և մարգարեի հրամանին»:

Այս այայից սովորում ենք.

1. Հավատացյալը պետք է իմանա, որ բռնատեր թշնամին իրենից չի հրաժարվելու. Ուստի պետք է միշտ պատրաստ լինի կանգնել թշնամու դեմ:

2. Անհավատներն իրենց բոլոր տարաձայնություններով հանդերձ, միանում են իսլամի և մուսուլմանների դեմ, օգտվելով իրենց բոլոր հնարավորություններից:

3.Հավատացյալները, որքան էլ որ մեծ լինի թշնամին, ենթարկվում են Աստծուն ոչ թե թշնամուն:

Ահզաբ սուրահի 23-րդ այա

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا

Հավատացյալների մեջ կան մարդիկ, ովքեր ազնվորեն հավատարիմ են մնում այն խոստումին, որ տվել են Աստծուն: Կան նաև այնպիսիները, որոնք նահատակվեցին: Ոմանք էլ դեռ սպասում են ու երբեք ուխտադրուժ չեն եղել:

Այս այան ասում է, որ հավատացյալներն Աստծու հետ պայման են կնքել, որ ջանք չեն խնայելու Աստծու պայմաները պահելու համար: Նրանցից շատերը նահատակվելու են պատերազմում, իսկ շատերը պատրաստ են զոհվել հանուն իրենց նպատակի: Իսկ նրանք, որոնց հավատքը թույլ է, պատրաստ չեն պատերազմին մասնակցել:

Այս այայից սովորում  ենք.

1. Մուսուլմանների հավատքը տարբեր է: Նրանց մի մասը մտածում է միայն հարմարավետ կյանքի մասին, իսկ մյուսները պատրաստ են իրենց կյանքը նվիրել Աստծու  ճանապարհին:

2. Երբ մարդը պատրաստ է իր կրոնը պաշտպանելու համար նվիրել իր կյանքը, դա ցույց է տալիս նրա խորը հավատքը Աստծու հետ իր պայմանի նկատմամբ:

3. Ճշմարիտ հավատացյալը, տեսնելով իր զինակից ընկերների նահատակությունը, չի փախչում ջիհադից, այլ պատրաստ է ինքն էլ նահատակվել:

Ահզաբ սուրահի 24-րդ և 25-րդ այաներ

لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا

وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا ۚ وَکَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ ۚ وَکَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا

Աստված պիտի վարձատրի նրանց, որոնք հավատարիմ մնացին իրենց երդմանը: Ուխտադրուժներին պատժելու է կամ ներելու, եթե ցանկանա: Աստված գթած ու ներողամիտ է:

Աստված բաց թողեց անհավատներին` սրտները լի զայրույթով: Նրանք ոչ մի հարստության հասու չեղան: Աստծու բազուկը բավական եղավ հավատացյալների համար, որ շահեցին բոլոր պատերազմները:Աստված հզոր է:

Այս այաներն անդրադառնալով Ահզաբի (Դաշնակիցների) ճակատամարտին, ասում են. «Ազնիվ հավատացյալները, որ ռազմի զգեստ էին կրում ու կանգնել էին մարգարեի կողքին՝ իսլամը պաշտպանելու համար, ստանալու են իրենց վարձատրությունն Աստծուց: Իսկ այն երեսպաշտները, որ կասկածամիկտ էին, ոչ միայն չմասնակեցին պատերազմին, այլ ուրիշներին էլ համոզեցին չգնալ պատերազմ,  ստանալու են Աստծու պատիժը: Եթե նրանք ապաշխարեն, Աստված կների նրանց»:

Կռապաշտներն ու անհավատները կարծում էին, որ այդ սադրանքներով կարող են իսլամի արմատը չորացնել, ոչնչացնել մարգարեին ու մուսուլմաններին: Սակայն նրանք ոչ մի հաղթանակ ձեռք չբերեցին: Այս պատերազմում Աստված մուսուլմաններին սովորեցրեց երբեք չվախենալ թշնամուց և իմանալ, որ նրանց սադրանքները ոչ մի ուժ չունեն ու չեն կարող հաղթել իրենց կամքին: Ուստի թշնամիները զայրացած վերադարձան պատերազմից:

Այս այայից սովորում ենք.

 Ազնվությունը միայն խոսքի մեջ չէ: Մարդը իր գործերում նույնպես պետք է հավատարիմ լինի Աստծու պայմանին և Աստծու կրոնին աջակցելու համար ջանք չխնայի:

2. Աստծու կրոնը հավասար է բոլորի համար: Նույնիսկ երեսպաշտները կարող են ապաշխարելով արժանանալ Աստծու գթությանը:

3. Կյանքի տարբեր ոլորտներում չպետք է սահմանափակվել նյութական հաշվարկներով: Երբեմն մեզ աջակցում են նաև ոչ նյութական հաշվարկները: