Aktivitetet kulturore të Lëvizjes Sanksionuese kundër regjimit sionist

Rreth tre vjet më parë, rreth 700 artistë dhe aktivistë kulturorë shprehën zhgënjimin e tyre ndaj krimeve të regjimit okupues të Kodsit kundër popullit palestinez, duke thënë se ata nuk do të bënin ndonjë bashkëpunim kulturor dhe profesional me regjimin sionist dhe institucionet e lidhura me të. Ata në fakt u bashkuan me lëvizjen e bojkotimit të regjimit sionist. Në Vazhdim  ne do të njihemi me disa nga aktivitetet e tyre pas krijimit të lëvizjes së njohur me emrin BDS.

Kenneth Loach, drejtor i kinemasë angleze, ka më shumë se 50 filma në punën e tij dhe në vitin 2016 me filmin "Unë, Daniel Blake I”, fitoi çmimin më të mirë të filmit të Kanës. Ai me filmin Blake sfidoi shërbimin social britanik dhe vlerësoi kritikët. Filmi është shfaqur në shumë vende, duke përfshirë Palestinën e okupuar, ndërsa regjisori i tij është përkrahës i bojkotit kulturor të regjimit sionist.

Kenneth Loach sapo është akuzuar se nuk e sheh veten në rrethin e sanksioneve kulturore të regjimit sionist dhe pavarësisht kritikave nga artistë të tjerë për një prani kulturore në Palestinën e okupuar, ai e ka lejuar filmin e tij të paraqitet atje. Fituesi anglez i Palme d'Or kohët e fundit kritikoi "Radio Head" për transmetimin në Tel Aviv, duke i akuzuar ata për injorimin e palestinezëve dhe mbështetjen e aparteidit. Loach i është referuar gjithmonë regjimit sionist si "regjimi i aparteidit" dhe është një nga mbështetësit e bojkotit kulturor të këtij regjimi.

Në këto rrethana, Rebecca O'Brien prodhues filmash dhe kolegu i vjetër Kennel Lovich, në përgjigje të kritikave ndaj tranmentimit të filmit "Unë Daniel Blake" në Izrael, ka thënë se ata gabojnë. Ai njoftoi se kompania Wildbancks pa miratimin e Loach ose kompanisë së tij të filmave kishte marrë të drejtën transmetimit të filmit në territoret e pushtuara.

O'Brien tha: "Ne i kërkuam kompanisë Wildbancks që të mos e shfaqte filmin në Palestinën e pushtuar, por gjatë festivalit të Kanës, gjithçka ndodhi më shpejt se ajo që ju mendoni dhe në kulmin e festivalit, u dha leja e transmetimit të filmit. Përkundër lëvizjeve vulgare që kërkojnë të legjitimojnë sionistët, lëvizja BDS vazhdon punën e saj të gjerë dhe në formë globale. E themeluar më 9 korrik 2005, nga 171 OJQ palestineze, ajo citon një deklaratë të Kombeve të Bashkuara kundër regjimit të aparteidit të Afrikës së Jugut dhe përdor lëvizjen e zezakëve kundër qeverisë së aparteidit. Mbështetësit e kësaj lëvizjeje përfshijnë figurat akademike, sindikalistët, partitë politike dhe madje edhe qytetarët që jetojnë në territoret e pushtuara. Lëvizja Bojkot, Distancim dhe Sanksione (BDS) është një lëvizje globale që synon të ushtrojë presion ndaj regjimit sionist me mjete ekonomike për t'i dhënë fund pushtimit të territorit palestinez, që të respektojë barazinë mes banorëve arabë palestinezë të palestinës dhe hebrenjve dhe të njohë të drejtën e kthimit të miliona palestinezëve të zhvendosur. Në mbështetje të kësaj lëvizjeje, dhjetëra konferenca dhe protesta janë mbajtur në qytete të ndryshme anembanë botës. Deri tani, janë bërë polemika të rëndësishme rreth ndikimit, fushëveprimit dhe çështjeve etike të lëvizjes së bojkotit, por megjithatë përkrahësit e lëvizjes duke rikujtuar së në radhët e lëvizjes ka anëtarë hebrenj si dhe qytetarëve izraelitë, ata e hedhin poshtë akuzën për antisemitizëm.

Para formimit të kësaj lëvizjeje popullore, disa e konsideronin regjimin sionist shumë më të fuqishëm sesa ai të përjetojë rënie në 25 vitet e ardhshme, por rritja e fuqisë së lëvizjes (BDS) tregoi se ky regjim është i pafuqishëm. Për shembull, në fillim të janarit 2016, kompania franceze Orange e telekomunikacionit, e njohur si gjigandi i telekomit në botë, njoftoi se do të ulte nivelin e marrëdhënieve me Izraelin. Në të njëjtën kohë, një kompani e madhe irlandeze tërhoqi kontratën e saj të çimentos me regjimin sionist, me qëllim që të rriste intensitetin e presionit të bojkotit mbi pushtuesit e Palestinës. Ngjashëm, kishat, sindikatat studentore dhe aktivistët socialë rajonalë, duke organizuar protestat e tyre, kanë intensifikuar valën e lëvizjes BDS kundër brutaliteteve të liderëve sionistë. Me përhapjen e këtyre protestave, udhëheqësit e regjimit sionist, filluan të luftonin kundër kësaj lëvizjeje dhe për ta shkatërruar këtë lëvizje, ata filluan një luftë të gjithanshme në të gjithë botën.

Emërimi i vitit 2016, i quajtur "Veprimi i përditshëm kundër programit financiar izraelit" nga Omar El-Barkouchi (një nga themeluesit e lëvizjes BDS) dhe ndjeja e tij nga rreth 100 njerëzve të tjerë, ka gjasa të ketë pasur një ndikim të rëndësishëm në ekonominë e regjimit sionist gjatë viti të kaluar. Regjimi i okupues i Palestinës ndaj të gjitha fluturimet e Barkouchit dhe e kërcënoi atë dhe në muajt që pasuan vazhdoi me veprime kundër të gjithë mbrojtësve të të drejtave të njeriut të Palestinës.

Kanali raportoi NBC News shkruan: Autoritetet izraelite, pasi dështuan në përpjekjet e tyre kundër lëvizjes popullore anembanë botës, duan të mbyllin këtë lëvizje duke përdorur mjetet e pushtetit, duke njollosur dhe ngjallur frikën dhe duke mohuar legjitimitetin e të drejtave qytetare të udhëheqësve të BDS-së».

Aktivistët popullorë të lëvizjes, duke krijuar një valë të gjerë mediatike dhe shoqërore, gjithashtu neutralizuan përpjekjet e autoriteteve federale dhe shtetërore amerikane për të shtypur lëvizjen bojkotuese. Në shtetin e Masaçusetsit në korrik, një amendament anti-BDS u refuzua nga senati në mbështetje të mbështetësve palestinezë. Çështja ishte që bizneset dhe individët që hyjnë në bojkot kundër interesave të Izraelit të hyjnë në listën e zezë. Hartuesit u negociuan drejtpërdrejt me shumë ligjvënës për të fituar kauzën në Senat. Në Britani, një projekt pilot për ndalimin e lëvizjes së bojkotit u hodh poshtë nga Gjykata Supreme e Mbretërisë së Bashkuar. Në Francë, një gjykatë ka hequr ndalimin e mbajtjes së një forumi për të mbështetur lëvizjen e bojkotit.

Por realiteti është se lëvizja e bojkotit në Francë, pavarësisht nga vedimet e ashpra të qeverisë, është ende në rritje dhe udhëheqësit e kësaj lëvizjeje thonë se logjika e ngushëllimit dhe euforisë së bashkësisë ndërkombëtare mbi brutalitetin sionist tashmë po zëvendësohet me logjikën e presioneve të qëndrueshme ndërkombëtare kundër Tel Avivit dhe kjo është pikërisht ajo që pamë në dhënien fund të aparteidit në Afrikën e Jugut.

Nëse themi se lëvizja ka përjetuar përparim të vazhdueshëm në vitin 2016, kemi folur për realitetin. Nxënësit dhe studentët në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara edhe pse në vështirësi janë renditur për mbështetjen e kësaj lëvizjeje. Shoqatat e studentëve dhe institucionet studentore nga Kanada, Shtetet e Bashkuara dhe Britani anuluan të gjitha investimet sioniste në shkolla dhe institucione arsimore. "Ne e dimë se këta studentë do të futen në vende të ndryshme të punës dhe shpresojmë që këta njerëz do të ndihmojnë në krijimin e pikëpamjeve të njerëzve dhe politikave qeveritare kundër Izraelit", tha Rahim Kurova, një student i diplomuar në Universitetin e Kalifornisë. Tani, të gjithë njerëzit e botës e kanë kuptuar se pretendimi për barazi dhe të drejtat e njeriut nuk ka kuptim pa të drejtat e myslimanëve palestinezë dhe pa zgjidhjen e problemit të okupimit të Palestinës.

Duhet të theksohet se pothuajse tre vjet më parë, rreth 700 artistë dhe aktivistë kulturorë shprehën neveri për krimet e regjimit okupues të Kodsit kundër popullit palestinez, duke thënë se ata nuk do të kishin asnjë bashkëpunim kulturor dhe profesional me regjimin sionist dhe institucionet e lidhura me të. "Ne kemi rënë dakord që të mos kemi bashkëpunim profesional dhe jo profesional me Izraelin, ose me institucionet që janë të lidhura me të", thuhet në deklaratën e përbashkët të artistëve, botuar në gazetën Guardian, si dhe fushatën e internetit të kësaj lëvizjeje.

Artistët britanikë kanë deklaruar: Izraeli që nga sulmi në Rripin e Gazës, me sulme të vazhdueshme në tokat e popullit palestinez nuk ka respektuar të drejtën për jetesë të palestinezëve. Izraeli gjithashtu po bën një luftë kundër institucioneve kulturore palestineze dhe parandalon lëvizjen e lirë të aktivistëve kulturorë palestinezë. Artistët paralajmëruan se regjimi sionist kërkonte dominimin e tij kulturor mbi Bregun Perëndimor dhe pjesë të tjera të territoreve të pushtuara. Artistët britanikë, duke iu referuar bojkotit të regjimit të aparteidit të Afrikës së Jugut nga artistët liberalë të botës në atë kohë, thanë: "Ne gjithashtu u deklarojmë Avigdor, Netanjahut, Ashkelon ose Ariel, se ne nuk do të lëshojmë ndonjë muzikë në Izrael, derisa Izraeli të respektojë të drejtën ndërkombëtare dhe t’i fund shtypjes së tij kolonizuese kundër palestinezëve. Nuk ka ekspozita, festivale ose konferenca, shfaqje artistike ose grupe pune arsimore në territoret e zaptuara të Palestinës (Izrael).

Tani në mes të vitit 2017, Lëvizja globale sanksionuese e Izraelit ka njoftuar se që nga fillimi i vitit aktual, ka shënuar suksese të shumta në fushën e çështjeve kulturore, sociale dhe ekonomike. Lëvizja në një raport të saj njoftoi se koalicioni i përhapur brenda dhe jashtë Palestinës ka bërë hapa të mëdhenj në tejkalimin e problemeve të mëdha dhe nxitjen e lëvizjes për të realizuar të drejtat e popullit palestinez. Lëvizja Botërore për Bojkotimin e Izraelit ka thënë se do të intensifikojë aktivitetet e saj në bojkotimin e institucioneve dhe organizatave sioniste derisa okupimi i Palestinës të përfundojë.