تحلیل - آپارتاید هسته ای غرب در قبال ایران و اسرائیل
-
مجامع غربی با عملکرد خود به استمرار سیاست پنهانکاری هسته ای اسرائیل و ترویج آپارتاید هسته ای کمک کرده اند
با بررسی تطبیقی عملکرد مجامع بین المللی به خصوص غربی در قبال فعالیت های هسته ای ایران و اسرائیل می توان به جلوه دیگری از آپارتاید (تبعیض) هسته ای پی برد.
در این راستا با وجود اینکه ایران بانی طرح عاری سازی خاورمیانه از سلاح های هسته ای بوده و به عنوان عضوی از معاهده منع تولید و انتشار سلاح های هسته ای موسوم به ان پی تی بیشترین همکاری را با آژانس بین المللی انرژی اتمی داشته و حتی در مواقعی برای نشان دادن حسن نیت خود به تعهداتی بیش ازاین معاهده عمل کرده اما در رویکردهای سیاسی و خبری غربی بر این موارد کاملا سرپوش گذاشته می شود و در مقابل با تمرکز بر محدودسازی همکاری های هسته ای ایران و ایجاد جاروجنجال رسانه ای درباره آن (که عمدتا در واکنش به نقض تعهدات طرف های مقابل صورت گرفته) تصویری از یک بازیگرخاطی و ناقض تعهدات هسته ای از ایران ارائه داده اند.
در مقابل با وجود اینکه اساس سیاست هسته ای اسرائیل بر پنهانکاری استوار است،به گونه ایی که این رژیم تاکنون نه معاهده ان پی تی را امضاء کرده و نه اجازه داده پای هیچ بازرسی به اماکن و مراکز هسته ای این رژیم باز شود اما هیچ یک از این موارد در اظهارنظرهای مسئولان و مقامات سازمان ملل و غربی و حتی رسانه های این کشورها منعکس و بازگو نمی شود و در مقابل تصویری که در این رسانه ها از این رژیم ارایه می شود این است که انگار این رژیم به همه تعهدات و مسئولیت های هسته ایش عمل کرده و اکنون خود را در مقامی می بیند که بر فعالیت های دیگران هم نظارت کند و به نوعی به بازوی نظارتی اژانس بین المللی انرژی اتمی عمل کند.
در واقع این مجامع با این عملکرد به استمرار سیاست پنهانکاری هسته ای اسرائیل و ترویج آپارتاید هسته ای کمک کرده اند حال آنکه اگر همان برخوردی که در قبال فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران داشتند در قبال سیاست پنهانکاری رژیم صهیونیستی می داشتند که از همان ابتدا اهداف نظامی را دنبال می کرده است، اکنون شاهد این همه بی ثباتی و ناامنی در منطقه نمی بودیم که دامنه آن از این منطقه فراتر رفته و به سراسر جهان گسترش یافته است.
اگر سیاست هسته ای اسرائیل اهداف صلح آمیز داشت دلیلی بر پنهانکاری نبود و همین که این رژیم طی چند دهه گذشته رویکرد پنهانکارانه هسته ای در پیش گرفته خود دلیل روشنی است بر ماهیت نظامی و غیرصلح آمیز فعالیت های اتمی رژیم صهیونیستی که در عمل هم برخلاف آنچه که در ظاهر تبلیغ و توجیه می شود نه تنها کارکرد دفاعی نداشته بلکه به پشتوانه ای برای سیاست های تهاجمی این رژیم تبدیل شده است و بی تردید می توان گفت یکی از عوامل از حد گذشتن این رژیم از اصول و قوانین بین المللی و دور زدن قطعنامه های متعدد سازمان ملل در خصوص فلسطین همین دستیابی به توان هسته ای بوده است که بدون همراهی و کمک دولت های غربی امکان پذیر نبود.
بر این اساس سیاست آپارتاید هسته ای مجامع جهانی و غربی در قبال رژیم صهیونیستی نه تنها در ابعاد هسته ای محدود نشده بلکه عواقب و اثاری به مراتب گسترده به همراه داشته که یکی از آن ها طولانی شدن بحران فلسطین و شکست تلاش های بین المللی و حتی کشورهای غربی برای حل این بحران بوده که اثار و تبعات ان دامن خود این کشورها را نیز گرفته است.
بیشتر بخوانید:
