فتوای آیت‌الله سیستانی درباره روزه ماه رمضان در شرایط کرونا
مرجع عالیقدر جهان اسلام در عراق امروز (شنبه) به استفتایی درباره روزه ماه مبارک رمضان در سایه شیوع ویروس کرونا پاسخ گفتند.
به گزارش رادیو برون مرزی صدای خراسان به نقل ازایسنا، دفتر آیت الله سید علی سیستانی مرجع عالیقدر جهان اسلام در عراق با صدور بیانیه‌ای در پاسخ به استفتایی درباره روزه ماه مبارک رمضان در سایه شیوع ویروس کرونا و توصیه‌های پزشکان به نوشیدن مایعات تأکید کرد: وجوب روزه ماه رمضان یک تکلیف فردی است و هرکس که شرایط وجوب آن را داشته باشد باید فارغ از اینکه برای دیگران واجب باشد یا خیر، روزه بگیرد.
او همچنین بیان کرد، اما اگر ماه رمضان حلول کند و فرد مسلمان بیم آن داشته باشد که با روزه گرفتن ولو با اتخاذ همه تدابیر احتیاطی و پیشگیرانه، به کرونا مبتلا می‌شود، وجوب روزه هر روزی که می‌ترسد در صورت روزه گرفتن به این بیماری مبتلا می شود، از او ساقط می‌شود.
در این فتوا آمده است، اما اگر مسلمان بتواند احتمال ابتلا به بیماری را با ماندن در خانه و عدم اختلاط نزدیک با دیگران و یا استفاده از ماسک و دستکش‌های پزشکی و رعایت موارد ضد عفونی مکرر و نظیر آن تضعیف کند و همچنین اگر در او هیچ سختی شدید و غیرقابل تحملی وجود نداشته نباشد، وجوب روزه از او ساقط نمی‌شود.
در ادامه بیانیه دفتر آیت‌الله سیستانی همچنین آمده است: درباره توصیه پزشکان به نوشیدن مداوم آب و مایعات برای جلوگیری از کاهش آب موجود در بدن و خشک شدن حلق به عنوان دو عامل افزایش احتمال ابتلا به کرونا، باید گفت؛ این توصیه تنها وجوب روزه را برای افرادی ساقط می‌کند که بیم ابتلا به کرونا در صورت روزه گرفتن را دارند و هیچ راهی برای تضعیف احتمال ابتلا به این ویروس چه از طریق ماندن در خانه و راه‌های دیگر را ندارند.
آیت الله سیستانی همچنین بیان کرد: کسانی که می‌توانند فعالیت و شغل خود را در ماه رمضان تعطیل کرده و در خانه بمانند، طوری که خودشان را از خطر احتمال ابتلا به کرونا حفظ کنند، وجوب روزه از آنها ساقط نمی‌شود. اما افرادی که امکان تعطیلی کار و شغل برایشان فراهم نیست و نمی‌توانند اقداماتی را اتخاذ کنند که آنها را در مقابل ابتلا به ویروس در امان نگه دارد، روزه بر این افراد واجب نیست اما نباید در ملأ عام چیزی بنوشند یا بخورند.
در پایان این فتوا آمده است: روزه ماه رمضان یکی از مهم‌ترین واجبات شرعی است و تنها با داشتن عذر واقعی از بنده ساقط می‌شود و هر انسانی می‌داند که عذر واقعی برای روزه نگرفتن را دارد یا خیر.
