Тафсир / Интихоби аслаҳ, зомини манофеи миллӣ
Ҳамзамон бо наздик шудан ба интихоботи давоздаҳумин давраи Маҷлиси Шӯрои Исломӣ ва шашумин давраи Маҷлиси Хубрагони Раҳбарӣ дар 11 исфанд, мавзӯи интихоби аслаҳ, яке аз нукоти калидӣ аст, ки ҳамонанди ҳамаи интихоботи гузашта, бавижа аз сӯи Раҳбари муаззами Инқилоби Исломӣ мавриди таъкид қарор гирифтааст.
Ширкати мардум дар интихобот дар низоми исломӣ, илова бар инки ҳаққи мардум аз ҷиҳати мушорикат дар таъйини сарнавишти хеш аст, таклифи динӣ низ маҳсӯб мешавад, чаро ки дар Ислом ҳар ҷо ҳаққе барои касе вуҷӯд дорад, таклифе низ бар ӯҳдаи соҳиби ҳақ вуҷӯд хоҳад дошт.
Дар ин ҳол, аз онҷое, ки инсон муваззаф аст дар ростои амал ба таколифи динии хеш, ба беҳтарин наҳви мумкин амал намояд, бинобар ин илова бар лузӯми ҳузур дар интихобот, гузиниши номзадҳои аслаҳ дар интихобот низ бисёр бо аҳамият аст.
Раҳбари муаззами Инқилоби Исломӣ дар баёноти хеш ба муносибатҳои мухталиф, ҳамвора ба ин муҳим ишора карда, мардумро нисбат ба диққат дар интихоби номзадҳои интихоботӣ таваҷҷуҳ додаанд, эшон меъёрҳое ҳамчун мутадайин будан, доштани огоҳии сиёсӣ, ҷуръату ҷасорат дар бархӯрд бо масоил, огоҳӣ аз масоили кишвар ва ҳамчунин шинохти масоили ҷаҳонро, аз ҷумлаи мавориде донистаанд, ки барои шинохти аслаҳ будани номзадҳои интихоботӣ бояд мавриди таваҷҷуҳ қарор гирад.
Ҳазрати оятуллоҳ Хоманаӣ имрӯз (чаҳоршанбе) низ дар дидори ҳазороннафар аз раъйи аввалиҳо ва ҷамъе аз хониаводаҳои мукаррами шаҳидон, дар табйини милокҳои номзадҳои аслаҳ, номзадҳои таъйид шуда дар Шӯрои нигаҳбон ва дастгоҳҳои назоратиро солеҳ хонданд ва гуфтанд: Аслаҳ касе аст, ки дар пойбанди ба дин ва амал ва ташреъи динии беҳтар ва ҷилавтар бошад, ба истиқлоли кишвар ва вобаста нашудан ба қудратҳо исрори бештаре дошта бошад, ба мубориза бо фасоди ақида ҷиддӣ дошта бошад ва нисбат ба манофеи миллӣ ҷиддитар бошад, яъне манофеи миллӣ ва асбоби иззату осоиш ва пешрафти кишварро бар манофеи шахсӣ ва таассуботи ҷиноҳӣ тарҷеҳ диҳад.
Бетардид интихобот, яке аз авомили қудратсоз барои низоми Ҷумҳурии Исломии Эрон ва ҳамчунин монее барои таҳаққуқи аҳдофи душманон аст. Бар ҳамин асос мушорикати пуршӯр дар интихобот, таъминкунанда амнияту тазминкунандаи манофеи миллӣ маҳсӯб мешавад. Ба иборати дигар, аз он ҷое, ки интихобот аз муаллафаҳои таъсиргузор бар суботи низоми сиёсӣ, тамомияти сарзаминӣ ва масолеҳи умумии кишвар аст, лизо бароянди баргузории як интихоботи пуршӯр, илова бар арсаи дохилӣ, дар арсаи хориҷӣ низ мӯҷиби афзоиши қудрату эътибори байналмилалӣ хоҳад шуд.
Бинобар ин, ҳузури фаъолу мушорикати бештари мардум дар интихоботу интихоби номзадҳои аслаҳ, пояҳои низомро мустаҳкам мекунад, эътимоди умумиро афзоиш медиҳаду ноумедии душманонро дар пай дорад.
Раҳбари муаззами Инқилоби Исломӣ дар баёноти имрӯзи худ, ҳузури пуршӯру қавии миллатро дар интихобот, таҷаллии қудрати миллӣ, тазминкунандаи амнияти миллӣ ва маъюскунандаи душманони чашмдӯхта ба Эрон хонданд ва таъкид карданд, интихоботи пуршӯр, заминасози рафъи мушкилот, пешрафти Эрон ва аз аркони идораи саҳеҳи кишвар аст ва ҳар касе Эрон, Ҷумҳурии исломӣ, инқилоб, қудрати миллӣ ва пешрафтро дӯст дорад, рӯзи ҷумъа ба пои сандӯқи раъй биёяд.
