Биҳишт аз куҷо оғоз мешавад? Духтари Паёмбари ислом (с) посух доданд

Порс Тудей - Дар ҷаҳоне, ки одамҳо барои расидан ба орзуҳояшон, роҳҳои дуру дарозро мепаймоянд, гоҳе биҳишт, дуруст дар чанд қадамии мост; зери пои касе, ки беминнат, бевақфа, солҳо бароямон истода; модар.

Дар суннати исломӣ, эҳтиром ба модар на танҳо як вазифаи хонаводагӣ, балки бахше аз ахлоқи иҷтимоӣ ва маънавияти фардӣ аст.

Ба гузориши Порс Тудей, ҳазрати Фотима (а.с), духтари Паёмбари ислом бо таъкид бар ин асл, мефармоянд: «Ҳамеша дар хизмати модар бош, чун биҳишт зери пои модарон аст, натиҷаи ин кор неъматҳои биҳиштӣ хоҳад буд.»

Ин сухан, фақат як тавсияи ахлоқӣ нест, нақшае аст барои расидан ба оромиш, барои сохтани робитае, ки дар он ишқ, эҳтирому хизмат, маъно пайдо мекунад. Дар хизмати модар будан, яъне дар мадори меҳр ҳаракат кардан, яъне ҳар рӯз, як қадам ба биҳишт наздиктар шудан.

Модар, танҳо касе аст, ки ҳатто вақте хаста аст, дуоят мекунад; ҳатто вақте ранҷ дида, лабханд мезанад ва шояд ба ҳамин далел аст, ки биҳишт, зери пойи ӯст; чун радди пои ишқи беқайду шарт, ҳамеша ба мақсади осмонӣ мерасад.

Дар дини ислом, ки ибодат бо ахлоқ гиреҳ хӯрда, хизмат ба модар, ибодате аст, ки бӯи биҳишт медиҳад. Дар ниҳоят, ин ҳадис на танҳо моро ба эҳтирому хизмат даъват мекунад, балки ёдовар мешавад, ки биҳишт, ҳамеша дар осмон нест; гоҳе дар хоке аст, ки қадамҳои модаратро ламс кардааст.

 (کنزل العمّال :ج16، ص462، ح45443)