پژوهشگر سیاسی ایرانی: ماه عسل بین طالبان و پاکستان به اتمام رسیده است
کارشناس و پژوهشگر سیاسی ایرانی تاکید کرد: ماه عسل بین طالبان و پاکستان به اتمام رسیده و دیگر روابط نزدیک گذشته را ندارند.
پیر محمد ملا زهی در گفت و گو با برنامه انعکاس رادیو دری با اشاره به تنش های لفظی میان مقامات طالبان و مقامات پاکستانی و اتهام زنی های متقابل در خصوص فعالیت گروه های تروریستی گفت:
اختلاف نظراتی که به لحاظ سنتی و تاریخی بین پاکستان و افغانستان وجود داشته کم کم خود را نشان می دهد و طالبان هم از زمانی که از پاکستان آمدند و حکومت را در افغانستان به دست گرفتند دیگر آن حرف شنوی مورد انتظار پاکستانی ها را ندارند.
وی افزود: بحث اصلی روی دو محور است؛ یکی مساله خط دیورند که طالبان حاضر نیستند خط دیورند را (به عنوان مرز رسمی بین افغانستان و پاکستان) به رسمیت بشناسند و دیگری بحث تحریک طالبان پاکستان که پاکستانی ها مدعی هستند پایگاه های آن ها در افغانستان است و از آنجا عملیات نظامی را علیه ارتش آن کشور سازماندهی می کنند در حالیکه طالبان معتقدند این ارتباطی به افغانستان ندارد و این گروه ها در مناطق قبایلی و مناطق پشتون نشین خود پاکستان مستقر هستند.
به گفته این کارشناس سیاسی پاکستان این استدلال طالبان را قبول ندارد و به همین دلیل بر طالبان فشار سیاسی و نظامی می آورد چنانکه به برخی مناطق افغانستان حملات راکتی انجام می دهد و اخیرا هم منطقه ای را هدف قرار داد که در آن تعدادی از خانواده های مهاجر وزیرستانی بودند که ارتباطی هم با تحریک طالبان پاکستان یا تی تی پی نداشتند.
ملا زهی عنوان کرد: به هر صورت طالبان و پاکستان دیگر نمی توانند آن روابطی را که در زمان حکومت قبلی افغانستان داشتند، حفظ کنند و اخیرا نقشه هایی هم در منطقه پخش شده که نگاه سنتی افغان ها را نسبت به منطقه پشتونستان و بلوچستان به عنوان پشتونستان جنوبی نشان می دهد که این خود نگرانی های پاکستان را تشدید کرده است.
وی اظهار داشت: نکته دیگر این است که طالبان بخشی از قومیت پشتون هستند و تحریک طالبان پاکستان هم پشتون می باشند و به این لحاظ طالبان نمی توانند انتظارات پاکستان را برآورده کنند ضمن اینکه دو گروه نگاه ایدئولوژیک مشترکی هم دارند که آن ها را باهم هماهنگ می کند. به این ترتیب اگر پاکستانی ها دچار این اشتباه محاسباتی شوند که می توانند از طریق نظامی با طالبان برخورد کنند پاکستان را به سمت یک بحران جدی و تجزیه ارضی پیش خواهند برد. اگر پاکستانی ها در افغانستان دخالت جدی نظامی کند به احتمال زیاد با هند و امریکا هم درگیر خواهد شد بنابراین احتمال اینکه پاکستان به سمت درگیری نظامی پیش برود کم است.
این پژوهشگر سیاسی همچنان خاطرنشان کرد: پاکستانی ها با شبکه حقانی طالبان ارتباطات نزدیکتری دارند و به عبارتی از طریق آن در درون طالبان نفوذ دارند، از طرف دیگر اگر افغانستان بخواهند با دنیای خارج ارتباط داشته باشد، بیشتر از دو مسیر ایران و پاکستان امکان پذیر است که این ها عوامل مهمی است، یک عامل مهم دیگر چین است که به خاطر منافع خود به دنبال همکاری افغانستان و پاکستان است. پس عوامل و اهرم هایی وجود دارد اما اینکه پاکستانی ها تا چه اندازه بتوانند از این اهرم ها استفاده کنند جای بحث دارد به ویژه اینکه بحران سیاسی، امنیتی و اقتصادی در پاکستان در حال تشدید است.
وی اضافه کرد: ژنرال های پاکستانی فکر می کنند که اگر بخواهند یک عامل خارجی را برای مشکلات پاکستان مطرح کنند و آن افغانستان باشد می توانند بحران های داخلی پاکستان را هم مدیریت کنند آن هم به این بهانه که کشورشان در خطر است و تهدید خارجی وجود دارد اما این برداشت چندان با واقعیت های میدانی هم خوانی ندارد.
