اشرف غنی و طالبان نسبت به برقراری صلح میان خود باوری ندارند
طالبان به روند صلح و شریک شدن در قدرت سیاسی تحت لوای قانون اساسی افغانستان باور ندارند و اشرف غنی هم به پذیرش قانون اساسی افغانستان توسط طالبان اعتقادی ندارد
کارشناس سیاسی افغان گفت: طالبان به روند صلح و شریک شدن در قدرت سیاسی تحت لوای قانون اساسی افغانستان باور ندارند و اشرف غنی هم به پذیرش قانون اساسی افغانستان توسط طالبان اعتقادی ندارد.
عبدالسمیع دره ای در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به اظهارات اخیر محمد اشرف غنی رئیس جمهوری افغانستان در مورد صلح و دعوت از طالبان برای انجام مذاکرات بین افغانی و پیوستن به روند صلح اظهار داشت: اشرف غنی نسبت به مذاکرات صلح امریکا و طالبان نظر چندان مساعدی نداشت زیرا وی باور نداشت که طلبان به روند صلح پیوسته و قانون اساسی افغانستان را بپذیرند.
وی افزود: در حال حاضر هم آقای غنی چنین باوری ندارد اما اینکه وی از مذاکرات بین افغانی و صلح با طالبان سخن می گوید و از طالبان برای پیوستن به این روند دعوت می کند در حقیقت نوعی دیپلماسی است که می خواهد طالبان را مانند گلبدین حکمتیار در کنار خود داشته باشد.
به گفته این کارشناس سیاسی دعوت آقای غنی از طالبان همچنان به این دلیل است که وانمود کند به دنبال صلح با طالبان است و سوء نیت امریکایی ها را نسبت به خود در این زمینه برطرف کند.
دره ای عنوان کرد: طالبان یک گروه تروریستی و غیر مستقل است که اختیار و آزادی عملی از خود ندارد، در عین حال طالبان می خواهند توجهات دنیار را به سوی خود جلب کرده و اینگونه القاء کنند که اگر آن ها نخواهند در افغانستان صلح برقرار شود، صلح واقعا برقرار نخواهد شد. بنابر این به نظر نمی رسد آن گونه که رئیس جمهور افغانستان می خواهد طالبان در کنار دولت قرار گرفته و قانون اساسی این کشور را بپذیرند.
این کارشناس افغان اظهار کرد: رئیس جمهور افغانستان به دنبال آن است که طالبان جنگ را کنار بگذارند و در کنار دولت و تحت لوای قانون اساسی افغانستان قرار بگیرند اما طالبان جنگ و خشونت ها را به منظور امتیاز گیری بیشتر افزایش داده اند.
وی اضافه کرد: اگر طالبان بپذیرند که به روند سیاسی بپیوندند و در انتخابات آتی حضور پیدا کنند، این موضوع مورد استقبال مردم افغانستان قرار خواهد گرفت اما چنین چیزی بعید به نظر می رسد و خشونت های اخیر نشان می دهد که طالبان تنها به رسیدن به قدرت از راه زور و یا برقراری حکومت موقت فکر می کنند و حتی به شریک شدن در قدرت هم راضی نیستند.
