مسایل پنهان توافقنامه امریکا و طالبان؛ سبب کندی روند مذاکرات هیات های افغانستان و طالبان
مسایل پنهان احتمالی در توافقنامه امریکا و طالبان سبب شده که با گذشت بیش از یک ماه از آغاز نشست های هیات های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان مذاکرات به کندی پیش برود
کارشناس سیاسی-فرهنگی افغان گفت: مسایل پنهان احتمالی در توافقنامه امریکا و طالبان سبب شده که با گذشت بیش از یک ماه از آغاز نشست های هیات های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان در مورد طرزالعمل مذاکرات توافقی حاصل نشود و مذاکرات به کندی پیش برود.
حجت الاسلام عباس حسن زاده در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری اظهار داشت: مردم افغانستان انتظار داشتند که آغاز گفت و گوهای هیات های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان شرایط خوبی را برای صلح و ثبات در این کشور فراهم کند اما با گذشت بیش از یک ماه از آغاز مذاکرات طرفین حتی نتوانستند به طرزالعمل مناسبی برای مذاکرات دست پیدا کنند.
وی افزود: این مسئله نشان دهنده آن است که تاکنون بین طرفین اعتماد و صداقت لازم برای پایان جنگ و منازعه ایجاد نشده است. اکنون طالبان اصرار دارند که توافقنامه این گروه با امریکا باید در مذاکرات با دولت افغانستان مبنا قرار بگیرد و دولت افغانستان هم بر احترام به اسلام و قانون اساسی، حفظ جمهوریت، آزادی های به میان آمده و سایر دستاوردهای حدود دو دهه گذشته اصرار دارد.
این کارشناس افغان عنوان کرد: مشخص نیست در توافقی که بین امریکایی ها و طالبان صورت گرفته چه مسایل پنهانی وجود دارد که طالبان اصرار دارند آن توافق محور و مبنای مذاکرات باشد، این احتمال وجود دارد که امریکایی ها به برقراری امارت طالبانی چراغ سبز نشان داده باشند و طالبان هم اکنون به این مسئله تاکید داشته باشند.
حسن زاده در رابطه با ضرورت میانجیگری کشورهای اسلامی و سازمان کنفرانس اسلامی در مسئله صلح افغانستان هم گفت: این میانجیگری می تواند نتایج مثبتی داشته باشد اما اگر میانجی ها هم به دنبال منافع خود باشند، طالبان همچنان بر خواسته های خود تاکید خواهند کرد.
به گفته حسن زاده در صورتی که میانجی ها بتوانند هیات های جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان و برخی کشورهایی که خود را در قضایای افغانستان دخیل می دانند، متقاعد کنند که مسئله صلح افغانستان به درستی پیش برود، می توان امیدوار بود که این صلح دست یافتنی باشد.
وی اضافه کرد: البته این گفت و گوها زمانی به نتایج مطلوب خواهد رسید که هر دو طرف بصورت مستقل برنامه های خود را به پیش ببرند، در مذاکرات از خود انعطاف نشان دهند و کشورهای میانجی هم به دنبال منافع خود نباشند.
