تصمیم های محدود کننده طالبان پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و روانی جبران ناپذیری دارد
کارشناس سیاسی افغان تاکید کرد: تصمیم های محدود کننده طالبان پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و روانی جبران ناپذیری برای جامعه دارد.
داکتر سید علی اقبال در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل با اشاره به تعلیق تحصیل دختران دانشجو و تعلیق کار زنان در ادارات دولتی و خصوصی گفت: این تصمیم های طالبان مشکلاتی را برای جامعه ایجاد کرد به ویژه برای زنانی که نان آور خانواده هستند و از چرخه اقتصاد خارج شده اند و دخترانی که اشتیاق رفتن به مدارس را داشتند هم از این امر باز ماندند و مشکلات روحی و روانی شدیدی برایشان ایجاد شد.
وی افزود: اگرچه بسیاری از دانشگاه ها در پایان ترم و در زمان اعلام خبر تعلیق تحصیل دختران، تعطیل شده بود اما انتشار این خبر تعلیق تحصیل دختران در دانشگاه ها و مراکز آموزشی چالش بزرگی را در بستر جامعه به وجود آورده است.
این کارشناس افغان اظهار کرد: قبلا هم گمانه زنی هایی در خصوص افزایش محدودیت ها وجود داشت اما چندان قطعی نبود و گمان نمی رفت که حکومت طالبان به این شدت در رابطه با امر آموزش و فعالیت زنان اعمال محدودیت کند.
اقبال با اشاره به تصمیم برخی از سرپرست های وزارتخانه های حکومت موقت طالبان برای سفر به قندهار و درخواست از رهبر طالبان برای بازگشایی مدارس و دانشگاه ها برای دختران، گفت: به نظر می رسد برخی از تنش های به وجود آمده ناشی از تعلیق تعلیم و تحصیل دختران و فشارهای بیرونی سبب شده که این مقامات طالبان موضوع صحبت و درخواست از رهبر خود را مطرح کنند.
وی عنوان کرد: با وجود این گویا تصمیم طالبان در اعمال محدودیت ها تصمیم قاطعی است و گمان نمی رود به این زودی ها شاهد تغییر در این تصمیم باشیم چنانکه از آغاز روی کار آمدن طالبان مدارس دخترانه بالاتر از صنف ششم مسدود است و به رغم فشارهای داخلی و خارجی در این زمینه تجدید نظری نشد.
این کارشناس افغان در عین حال با اظهار امیدواری نسبت به اینکه محدودیت های ایجاد شده توسط طالبان کاهش پیدا کرده و شاهد بهبود وضعیت در سطح جامعه باشیم، در رابطه با فشارهای سازمان های بین المللی و برخی کشورها و اعلام شروطی برای طالبان عنوان کرد: در حال حاضر تنها اهرمی که می تواند در تصمیم طالبان برای اعمال محدودیت ها موثر باشد همکاری کشورهای منطقه و سازمان های بین المللی در جهت حل موضوع است.
وی یاد آور شد: سازمان ملل و برخی کشورهای دیگر پیام هایی را به حکومت طالبان ارسال کرده اند اما به نظر نمی رسد که این پیام ها در تغییر روند تصمیم های طالبان موثر باشد.
به گفته این استاد دانشگاه رفتارها باید به گونه ای باشد که در جهت همگام سازی و حمایت از روند حکومت داری در افغانستان و کمک های بشر دوستانه باعث همکاری طالبان شود و اعمال فشارها و محدودیت ها هم به گونه ای تنظیم شود که در جهت تغییر روند محدودیت ها کارساز باشد.
وی اضافه کرد: بخشی از تبعات ناشی از این تصمیم ها در روند حکومت داری است که فاصله حاکمان و مردم را تا حد زیادی افزایش داده است، این مساله نوعی بی باوری اجتماعی هم به وجود می آورد و در بستر اجتماع ناامیدی شکل می گیرد که تبعات اقتصادی، اجتماعی و روانی زیادی به بار می آورد چنانکه چنین هم شده و این پیامدها گاهی جبران ناپذیر است.
