طالبان افغانستان و طالبان پاکستانی همبستگی دیرینه ای دارند و به آسانی از هم جدا نمی شوند
کارشناس سیاسی افغان گفت: طالبان افغانستان همبستگی و وابستگی دیرینه ای با طالبان پاکستانی دارند و جداسازی آن ها از هم کار ساده ای نیست.
سید محمد باقر محسنی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری اظهار داشت: طالبان افغانستان خود را مدیون طالبان پاکستان می دانند از اینرو به سادگی نمی توانند راه خود را از آن ها جدا کرده و اکنون که بر سر قدرت هستند از آن ها حمایت نکنند.
وی با اشاره به سفر اخیر آصف علی درانی نماینده ویژه پاکستان در امور افغانستان به کابل و دیدارهایش با برخی مقامات طالبان که محور آن هم بیشتر امنیتی بوده عنوان کرد: طالبان دولتی یکدست، مسوول و پاسخگو ندارند به همین دلیل تلاش برخی کشورها برای رفع دغدغه ها و نگرانی های امنیتی شان به نتیجه مطلوب نرسیده است.
این کارشناس سیاسی تصریح کرد: پاکستانی ها در ارتباط با طالبان با چند بخش مواجه هستند، بخشی از طالبان در گذشته در پاکستان آزادی عمل داشتند اما پاکستانی ها محدودیت های جدی بر بخش دیگری از طالبان اعمال کرده بودند، افرادی از آن ها را بازداشت می کردند و چه بسا تحویل امریکایی ها می دادند که این بخش از طالبان معمولا تحت حمایت طالبان پاکستانی یا مردمان بومی آنسوی خط دیورند قرار داشتند. امروز هم شاهد همبستگی آن بخش از طالبان با طالبان پاکستانی هستیم ضمن اینکه به صورت کلی بین طالبان افغانستان و طالبان آنسوی خط دیورند همنوایی وجود دارد.
محسنی یاد آور شد: بخش دیگری از طالبان هم به صورت پروژه ای کار می کنند که ممکن است کشورهای مختلف در آن نفوذ کرده باشند و بخواهند پاکستانی ها را از این طریق تحت تاثیر قرار دهند.
به گفته این استاد دانشگاه سفرهای مقامات سیاسی و نظامی پاکستانی به افغانستان و دیدارهایشان با طالبان هم بیشتر به این خاطر است که طالبان را متوجه مسوولیت هایشان کنند و حتی برخی مقامات پاکستانی مقامات طالبان را تهدید کرده اند که اگر به مسوولیت خود عمل نکنند ممکن است در داخل خاک افغانستان اقدام نظامی کنند. یک نوع سردرگمی هم در میان مقامات پاکستانی دیده می شود زیرا می بینند که با وجود بیست سال حمایت از طالبان و به جان خریدن بدنامی آن هنوز به اهداف خود در رابطه با افغانستان نرسیده اند.
وی با اشاره به اینکه سخنگویان طالبان اعلام می کنند از خاک افغانستان تهدیدی علیه هیچ کشوری وجود نخواهد داشت، اظهار کرد: کشورها نباید به سخنان سخنگویان طالبان یا مسوولان دستگاههای مختلف آنان اعتماد کنند زیرا این سخنان ضمانت اجرا ندارند، به عنوان مثال اظهارات ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان ممکن است بازتاب دهنده بخشی از مسایل باشد اما بخش زیادی از مسایل درونی طالبان را بازتاب نمی دهد و خودسری ها و مسایل متعدد دیگری وجود دارد.
محسنی بیان داشت: تا زمانی که پاکستانی ها و دیگر کشورهایی که نسبت به افغانستان دغدغه امنیتی دارند در مورد کلیت طالبان و شاخه های متعدد آن به توافق نرسند اطمینان خاطری در مورد وضعیت امنیتی در افغانستان ایجاد نمی شود.
این کارشناس افغان گفت: بین طالبان افغانستان و طالبان پاکستانی همبستگی خاصی وجود دارد، طالبان افغانستان خود را مدیون آنان می دانند و این باعث می شود که علیه آنان اقدام جدی نکنند ضمن اینکه برخی کشورها هم در طالبان پاکستانی نفوذ و در حضور آنان در افغانستان نقش دارند بنابراین پاکستانی ها با اظهارات دیپلماتیک طالبان در خصوص اینکه از خاک افغانستان علیه کشورهای دیگر اقدام نخواهد شد، قانع نمی شوند مگر اینکه اقدامات عملی انجام شود که پاکستانی ها بر آن نظارت و کنترل داشته باشند.
وی با اشاره به تهدیدهای نظامی پاکستانی ها هم اظهار داشت: در زمان حکومت قبلی در افغانستان هم گاهی به بهانه وجود تروریست ها و تهدید علیه پاکستان حملات توپخانه ای از سوی پاکستانی ها به برخی مناطق افغانستان انجام می شد و این احتمال وجود دارد که پاکستانی ها با تبانی با بخشی از طالبان طرفدار خود در افغانستان اقدام نظامی علیه خطوط مرزی و پناهگاههای طالبان پاکستانی انجام دهند که این اقدام می تواند به صورت حملات کوچک هوایی، پهپادی و توپخانه ای باشد.
