سخنان اخیر مجاهد یک گام به جلو و نشانه تحول در موضع گیری‌های طالبان است
کارشناس سیاسی افغان تاکید کرد: سخنان اخیر سخنگوی طالبان در مورد نوع حکومت در افغانستان یک گام به جلو و نشانه تحول درونی در موضع گیری های طالبان است.
رمضانعلی فصاحت در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل با اشاره به اظهارات اخیر ذبیح الله مجاهد مبنی بر اینکه حکومت فعلی طالبان موقت است و مردم باید فرصت بیشتری بدهند تا آنان بتوانند در سهیم کردن مردم در حکومت قدم هایی بردارند، اظهار کرد: مقامات حکومت طالبان تا پیش از این تاکید داشتند که حکومت شان فراگیر است اما اکنون به نوعی اعتراف می کنند که اینگونه نیست.
وی افزود: مقامات طالبان می گفتند حکومت شان فراگیر است زیرا کارمندان و کارکنان ادارات در حکومت قبل در حکومت فعلی حضور دارند به جز کسانی که در رده های بالای حکومتی بودند و یا از نظر آنان مشکل دار بوده اند، یعنی اگر حکومت قبلی فراگیر بوده حکومت فعلی هم فراگیر است اما اینکه آقای مجاهد از مردم برای تشکیل حکومت فراگیر فرصت خواسته به نوعی اعتراف به فراگیر نبودن حکومت فعلی است.
به گفته این استاد دانشگاه در کابل به این موضوع می توان با دید مثبت نگریست اما نکته منفی آن این است که حکومت طالبان تا کنون زمینه ابراز نظر و حضور مخالان سیاسی، قومی و مذهبی را در سیاست فراهم نکرده و هر روز عرصه را بر آنان تنگ تر کرده است. اکنون که حکومت از مردم فرصت خواسته به این معنا هم می تواند باشد که در صورت فرصت بیشتر این حکومت پایه های خود را محکم تر می کند و آن زمان اعتراض و انتقاد هم سودی نخواهد داشت.
فصاحت عنوان کرد: از سوی دیگر اینکه اکنون حداقل بخشی از طالبان اعتراف می کنند که حکومت فراگیر در افغانستان ایجاد نشده و زمان بیشتری برای آن نیاز دارند حتی اگر نشانه اختلاف میان طالبان باشد می تواند گامی مثبت و وعده ای مناسب برای مردم در زمینه ایجاد تغییر وضعیت موجود تلقی شود.
این کارشناس سیاسی در مورد نگاه حکومت طالبان به حقوق زنان و پیروان مذهب تشیع هم گفت: سیاست های اعلامی حکومت معمولا با سیاست های اعمالی آن متفاوت است، در حکومت طالبان بحث عدالت بسیار برجسته شده اما مثلا حضور زنان، حضور پیروان مذاهب غیر از مذهب حکومت و چهره های سیاسی غیر طالبان نقشی نداشته اند اما دلیل رفتار یک حکومت گاهی می تواند باورها و اعتقاداتش باشد و گاهی شرایط بیرونی.
وی اضافه کرد: بسیاری بر این عقیده هستند که نظام سیاسی حکومت طالبان بر اساس باورهایی استوار است که با توجه به آن ها آینده نظام سیاسی و اینکه چه کسانی می توانند در قدرت حضور داشته باشند و چه کسانی نمی توانند حضور داشته باشند، قابل پیش بینی است اما گاهی رفتار حکومت متاثر از شرایط بیرونی و اجتماعی است، این شرایط بیرونی و بین المللی ممکن است طالبان را وادار کند که حقوق زنان، اقلیت های قومی، مذهبی و مخالفان سیاسی در قدرت و سیاست را تضمین کند.
