Pars Today

"نگرانی های دور دوم مذاکرات صلح جدی گرفته شود" ، "بی پروایی نسبت به موج دوم کرونا فاجعه بار است" و "سکوت دولت به گروگان گیری در شاهراه ها، امتیازی برای طالبان است"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

نگرانی های دور دوم مذاکرات صلح جدی گرفته شود عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که درآن چنین آمده است:

در حالی که قرار است روز سه شنبه، دور دوم مذاکرات صلح آغاز شود، نگرانی‌هایی از عدم دست‌رسی به صلح و توافق سیاسی در میان مردم به میان آمده است.هیأت مذاکره‌کننده دولت پس از بازگشت از دور اول مذاکرات صلح، دریافت‌های‌شان را از گروه طالبان و وضعیت روند صلح بیان کردند.این نگرانی‌ها در دو سطح قابل بحث است؛ سطح اول آن خواست و انتظار طالبان از این مذاکرات و سطح دوم وضعیت حوزه جمهوریت و چگونه‌گی مدیریت گفت‌وگوهای صلح از جانب دولت افغانستان است.هیأت مذاکره‌کننده دولت پس از سه ماه گفت‌وگو با طالبان به این نتیجه رسیده که این گروه تمامیت‌خواه است و قاعده بازی صلح را که پیامد آن باید نتیجه برد برای هر دو طرف مذاکره‌کننده باشد، نمی‌پذیرد. زمانی که یک طرف با تصوری یا همه‌چیز یا هیچ‌چیز در میز مذاکره حاضر می‌شود، نتیجه مذاکرات را می‌توان حدس زد.

هشت صبح می افزاید:

افغانستان در شرایط حساسی قرار دارد، آینده این سرزمین به چگونه‌گی تصامیم دولت‌مردان و سیاست‌مداران کنونی بسته‌گی دارد. اگر هرکدام بر طبل خود بکوبند و نتوانند از زیاده‌خواهی و قدرت‌طلبی گذار کنند، فردا در پیشگاه تاریخ شرم‌سار خواهند بود.

در شرایط کنونی، تلاش برای رسیدن به یک اجماع داخلی از همه مسایل دیگر مهم‌تر است. تنها و تنها چنین  اجماعی می‌تواند زمینه‌ساز اجماع در سطح منطقه شود. نیروهای سیاسی افغانستان در شرایط کنونی باید برای رسیدن به یک آجندای ملی که آرامش مردم و رسیدن به صلح، محور اساسی آن باشد، نیاز دارند و باید برای رسیدن به چنین هدفی با دوراندیشی از همین حالا اقدام کنند.

و بی پروایی نسبت به موج دوم کرونا فاجعه بار است عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

برخلاف موج اول، نرخ مرگ ناشی از ابتلا به ویروس کرونا در موج دوم شیوع آن، تا ۹ برابر صعود کرده است. براساس آماری که به‌صورت روزانه از طرف وزارت صحت عامه منتشر می‌شود، محاسبه‌ی این نرخ به راحتی قابل محاسبه است. در اکثر روزها، بر مبنای آماری که وزارت صحت منتشر می‌کند، به‌عنوان نمونه اگر ۲۰۰ بیمار جدید مبتلا به ویروس در یک روز شناسایی می‌شود، در همان روز تا ۱۸ نفر مبتلا به این ویروس می‌میرند. این نرخ در نوسان است اما تا ۹ درصد نیز صعود کرده است.

مضاف بر سه‌برابر مرگباربودن موج دوم شیوع ویروس کرونا، آلودگی شدید هوا، سرمای سخت زمستان، وضعیت دشوار اقتصادی شهروندان، افزایش فقر و سقوط قدرت خرید مردم دشواری وضعیت را مضاعف کرده است.

اطلاعات روز می افزاید:

برخلاف وخامت اوضاع، حکومت و افکار عمومی اما در برابر موج دوم شیوع ویروس کرونا، دچار یک کرختی و بی‌پروایی خطرآفرین شده است. با وصف آن‌که موج دوم شیوع ویروس سه‌برابر مرگبارتر از موج اول آن است و مضاف بر آن، سرمای زمستان، آلودگی شدید هوا و وضعیت اقتصادی بسیار بد مردم بر وخامت وضعیت افزوده است اما هیچ خبری از هیچ نوع تدابیر صحی نیست. دست‌کم تا کنون هیچ نوع محدودیت جدی در رفت‌وآمد وضع نشده است. کارزار تبلیغات و آگاهی‌دهی‌های صحی از طرف حکومت، رسانه‌ها، نهادهای مسئول و حتا فعالان اجتماعی فلج است. کمیته‌ی اضطرار مبارزه با کرونا تعطیل شده و به‌صورت خلاصه هیچ تدبیر و تصمیم و محدودیتی روی دست نیست.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی صبح کابل که در سرمقاله ای تحت عنوان سکوت دولت به گروگان گیری در شاهراه ها ، امتیازی برای طالبان است چنین نوشته است:

ناامنی‌ در شاهراه‌های افغانستان، حقیقت تازه‌ا‌ی نیست؛ هر روز مسافران در شاهراه‌های کابل-کندهار، کابل-بامیان، کابل-بلخ و کابل-بدخشان با طالبان روبه‌رو می‌شوند و حتا به نقل از مسافران، طالبان با خود سیستم بایومتریک-انگشت‌نگاری- دولتی را دارند و با انگشت‌نگاری، شهروندانی را که در دولت وظیفه اجرا می‌کنند، به گروگان می‌گیرند. با این حال اما چرا دولت افغانستان هیچ واکنش نظامی در برابر این ایست‌ بازرسی‌ها انجام نمی‌دهد؟ 

در پایان صبح کابل می افزاید:

مناطق گروگان‌گیری از سوی گروه‌ طالبان در شاهراه‌های افغانستان مشخص است و بیشتر گروگان‌گیری در قسمت؛ جلریز غزنی، خان‌آباد کندز، دند غوری بغلان صورت می‌گیرد؛ اگر دولت افغانستان با مدیریت درست، برنامه ایمن‌سازی شاهراه‌ها را پیاده کند، به‌راحتی می‌تواند، این مناطق را از وجود گروه‌های هراس افکن پاک‌سازی کند؛ اما دولت افغانستان با بی‌خیالی تمام این گروگان‌گیری‌ها را بی‌بنیاد می‌خواند و هر روزه جان هزاران مسافر را که با خطر مرگ روبه‌رو است نادیده می‌گیرد.
بااین‌وجود، نیاز است تا مردم با بسیج ‌شدن، از دولت افغانستان و طالبان بخواهند که شاهراه‌ها امن شود؛ در غیر این صورت، تنها قربانی شاهراه‌های ناامن، شهروندان افغانستان خواهند بود.