Pars Today

"صدای ارگ به وزارت خارجه نمی رسد" ، "تفکیک آرای سیه از سفید" و "کمیشنران آماده ی پاسخگویی باشند"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی ماندگار در سر مقاله ای تحت عنوان صدای ارگ به وزارت خارجه نمی رسد، چنین نوشته است:

ارگ در واکنش به سفر هیأتِ طالبان به پاکستان، این سفر را «بی‌دستاورد و تلاشی بدون نتیجه» خوانده است. به گفتۀ سخنگوی ارگ، طالبان فقط می‎توانند در زمینۀ صلح با حکومتِ آیندۀ افغانستان گفت‌وگو کنند. البته منظور از «حکومت آینده» در ادبیاتِ ارگ، همین حکومتِ فعلی منهای ریاست اجرایی و چند شخصیتِ فعلی در آن است. اما وزارت خارجۀ افغانستان به‌ویژه جناحی که از صلاح‎الدین ربانی (سرپرست وزارت خارجه) نماینده‌گی می‌کند، تلاش‌های پاکستان را در زمینۀ آغازِ دوبارۀ گفت‌وگوهای صلح تحسین کرده و از این کشور خواسته که این گروه را به ادامۀ گفت‌وگوها ترغیب کند. وقتی در داخل حکومت، یکدستی و صدایِ واحدی در مورد موضوعِ بسیارمهمی چون صلح وجود ندارد، آنگاه چگونه می‌توان از استراتژی و پالیسی حکومت افغانستان در این مورد سخن گفت؟

ماندگار می افزاید:

حرفِ واضح و روشن این‌است که در هجده سالِ گذشته حکومت‌های افغانستان سیاستِ واضحی در مورد صلح نداشته و به‌صورتِ اتفاقی و مقطعی حرف‌هایی را بیان کرده‌اند. گاهی پاکستان را «دشمن» خوانده‎اند و گاهی «دوست». گاهی دست به دامنِ چین و روسیه شده‌اند و گاهی دست به دامنِ امریکا. آقای غنی نیز که میلیون‎ها دالر را برای برگزاری جرگۀ مشورتیِ صلح مصرف کرد، هیچ طرح و برنامه‎‌یی برای صلح به‌وجود نیاورد. دودسته‌گی موجود در میان نهادهای پالسی‌سازِ کشور نشان می‌دهد که صدای ارگ حتا به ساختمانِ پهلودستی‌اش یعنی وزارت خارجه نمی‌رسد، چه رسد که این صدا به اعماقِ جامعه نفوذ کند.

و تفکیک آرای سیه از سفید عنوان مطلبی از روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

متأسفانه در افغانستان فرهنگ پذیرش شکست در رقابت دموکراتیک در ذهنیت و رفتار سیاست‌مداران ما نهادینه نشده است. معمولا سیاست‌مداران ما با منطق بازی برد-برد به امر انتخابات می‌نگرند و ظرفیت پذیرش شکست را در خود ایجاد نکرده‌اند. از کنار مشکلات در نهادهای انتخاباتی نیز نمی‌توان به‌سادگی گذشت. از مشکلات تخنیکی که در روز رای‌دهی پیش آمد تا جنجال‌های درون‌نهادی و ناپدیدشدن دستگاه‌های بیومتریک همه قابل نگرانی است. ویدیوهایی از نشان تقلب به بیرون درز کرده و در رسانه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که احتمال تقلب و نگرانی را افزایش داده است. تاکنون بسیاری از نامزدان از تقلب گسترده خبر داده و ابراز نگرانی کرده‌اند.

اطلاعات روز می افزاید:

تفکیک آرای سیاه از سفید براساس طرزالعمل‌های نهادهای انتخاباتی و در روشنی قانون هم می‌تواند اعتماد از دست‌رفته را برگرداند و هم از رفتن افغانستان به یک بحران دیگر جلوگیری کند. هرچند کمیسیون‌های انتخاباتی اطمینان و وعده داده‌اند که چنین خواهند کرد؛ اما انتظار مردم عمل به این وعده‌ها است.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان کمیشنران آماده ی پاسخگویی باشند چنین نوشته است:

دیروز باید روند انتقال مواد انتخاباتی از تمام ولایات به مرکز کمیسیون مستقل انتخابات کامل شده باشد. کمیسیون مستقل انتخابات باید دقیق معلومات بدهد که چه تعداد از دستگاه‌های بایومتریک را به دست آورد‌ه، ‌چه تعداد را از دست داده و شمار دستگاه‌های بایو‌متریکی که حافظه‌ی‌شان از دست رفته است، ‌چقدر است. شهروندان جمهوری که در روز انتخابات خطر کردند و به پای صندوق‌های رای رفتند، حق دارند در این مورد بفهمند. کمیسیون مستقل انتخابات باید بپذیرد که در قسمت پالیسی‌سازی برای دستگاه‌های بایومتریک کوتاهی کرده است. در سایت کمیسیون مستقل انتخابات، پالیسی دستگاه‌های بایومتریک به صورت مکتوب وجود ندارد. کمیسیون مستقل انتخابات می‌توانست با استفاده از تجارب انتخابات پارلمانی سال گذشته، ‌یک پالیسی جامع برای دستگاه‌های بایو‌متریک درست کند، اما به دلیل بی‌کفایتی و عواملی که ما نمی‌دانیم، این کار را نکرد.

درپایان هشت صبح می افزاید:

روند تفکیک آرای بایومتریک شده و بایومتریک نشده باید در حضور ناظران نامزدان،‌ جامعه‌ی مدنی و مشاهدان خارجی صورت بگیرد تا هیچ نوع سوال و ابهامی باقی نماند. ناظران در چند روز گذشته شاکی بودند که کمیسیون بر کار آنان محدودیت‌هایی وضع کرده است. کمیشنران کمیسیون مستقل انتخابات به این شکایت هم باید ترتیب اثر بدهند. از این شکایت باید سرسری نگذرند. چنین شکایت‌هایی در آینده منشأ جنجال‌های بزرگ می‌شود. کمیشنران کمیسیون مستقل انتخابات باید آماده‌ی پاسخ‌گویی جمعی به سوال‌های تخنیکی نامزدان انتخابات ریاست جمهوری به ویژه پس از اعلام نتایج ابتدایی باشند.