بازخوانی آرشیوهای تاریخی| دستان قطع شده؛ هدیه خونین لئوپولد دوم به مردم کنگو

پارس‌تودی - جمهوری دموکراتیک کنگو امروزی و کشورهای همسایه‌اش، در قرن ۱۸ میلادی جزو مستعمرات اروپایی‌ها بودند. 

در سال ۱۸۸۵، در کنفرانسی در برلین، کنگو توسط استعمارگران اروپایی به بلژیک واگذار شد. «لئوپولد دوم»، پادشاه وقت بلژیک آن‌جا را "دولت آزاد کنگو" نام‌گذاری کرد. دولت آزاد کنگو جزوی از قلمرو بلژیک محسوب نمی‌شد. روزهای تاریک کنگو تحت حکومت لئوپولد دوم تا سال ۱۹۰۸ ادامه داشت.

آن زمان در کنگو، محصولات حیات وحش آن مانند عاج و حیوانات وحشی و مهم‌تر از همه لاستیک طبیعی در جنگل‌های کنگو منابع اصلی قابل برداشت از این کشور بودند. به گزارش پارس‌تودی، بلژیکی‌ها با مزدوران نظامی موسوم به نیروهای عمومی (Force Publique) کنترل کنگو را به‌دست گرفتند. ساکنین بومی کنگو به برده‌های لئوپولد دوم تبدیل شدند.

برای بومیان سیاه‌پوست کنگو، یک‌سهمیه لاستیک طبیعی تعیین می‌شد. اگر کسی این سهمیه مشخص شده را در زمان مقرر تحویل نمی‌داد؛ جزایش بدون استثنا، مرگ بود. این موضوع محدودیت سنی و جنسیتی نیز نداشت؛ حتی کودکان نیز باید فرمان را اجرا می‌کردند. برای کشتن مردم، از طرف دولت بلژیک به مزدورانِ Force Publique فشنگ داده می‌شد؛ اما پس‌از مدتی نمایندگان دولت بلژیک متوجه شدند برخی مزدوران با این فشنگ‌ها به‌جای کشتن بومیان کنگو، به شکار حیوانات می‌روند.

بلژیکی‌ها قانون گذاشتند هر سیاهی که کشته می‌شود باید دست راستش قطع و تحویل داده شود تا از هدر نرفتن فشنگ‌هایی که لئوپولد دوم بابت آن‌ها پول پرداخت کرده، اطمینان حاصل گردد. سبدسبد دستان راست بومیان کنگویی تحویل بلژیکی‌ها می‌شد، اما باز معلوم نبود برای قطع این دستان از گلوله‌ای برای کشتن استفاده شده یا نه! چون مزدوران بلژیک بومیان را زنده گرفته و فقط دستشان را قطع می‌کردند.

قانون تحویل دست، قبایل بومی را هم به جان یکدیگر انداخت. قبیله‌ای به قبیله دیگر حمله می‌کرد تا دستان مردم آن را قطع کند و جان خودش را نجات دهد. هر روستایی که موفق به جمع‌آوری سهمیه لاستیک نمی‌شد، سرنوشتش قتل‌عام بود. 
وحشیگری بلژیکی‌ها حد و حصر نداشت. هنگام ورود به کنگو، بلژیکی‌ها قبیله‌های کوچک بدوی را کشف کردند که سنت انسان‌خواری داشتند. آن‌ها از این قبیله‌ها مزدورانی به‌خدمت گرفتند؛ پس‌از حمله و قتل‌عام مردم برخی روستا‌ها، ضیافت انسان‌خواری برپا می‌شد. بلژیکی‌ها هیچ تلاشی برای متوقف کردن و ازبین بردن این سنت نمی‌کردند؛ در واقع راضی هم بودند. در نامه‌هایی که سربازان بلژیکی برای خانه ارسال کرده‌اند؛ نوشته شده این ضیافت‌های انسان‌خواری گاهی تا روزها ادامه داشته. خورده شدن اجساد توسط بومیان باعث می‌شود بیماری به‌وجود نیاید! حتی برخی برده‌ها عملا برای تامین گوشت خرید و فروش می‌شدند و بلژیکی‌ها تنها نظاره‌گر بودند.

آمار دقیقی از میزان کشته‌های "دولت آزاد کنگو" تاسیس شده توسط لئوپولد دوم در دست نیست. اما برخی منابع تعداد کشته‌ها را تا سیزده میلیون کنگویی بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸ اعلام کرده‌اند.
لئوپولد دوم، در طول دوران حکومت ۴۴ ساله‌اش حتی یک‌بار هم به کنگو سفر نکرد. با فشارهای جامعه جهانی در پی انتشار اخبار سال‌ها جنایت در کنگو، در نهایت سال ۱۹۰۸، لئوپولد دوم قبول کرد که دولت آزاد کنگو منحل شده و این کشور تازه مستعمره بلژیک شود! بدین ترتیب نام این کشور از سال ۱۹۰۸ به "کنگویِ بلژیک" تغییر یافت تا در سال ۱۹۶۰ استقلال پیدا کرد./

srm/ha