سوزاندن غیرنظامیان فلسطینی توسط اسرائیل / الگویی از کشتار آمریکا در ژاپن
-
سوزاندن غیرنظامیان فلسطینی توسط اسرائیل / الگویی از کشتار آمریکا در ژاپن
پارس تودی- در نوار غزه در فلسطین هر ساعت سه زن فلسطینی ناشی از بمباران‌های منازل مسکونی توسط بمب‌های سوزاننده اسرائیلی و گرفتار شدن در شرایط خاص به شهادت می رسند. زنانی که سخت تر از مردان می توانند از زیر آوارها یا آتش سوزی‌ها نجات یابند.
شرایط در این منطقه به وضعی رسیده که ۶۰ هزار زن باردار بدون هیچ وسیله پزشکی و یا مواد بیهوشی وضع حمل می‌کنند و حداقل ۲۱ زن از شدت گرسنگی جان خود را از دست داده‌اند.
«آمال حمد» وزیر امور زنان تشکیلات خودگردان فلسطین معتقد است حمله‌های صهیونیست‌ها علیه زنان و کودکان فلسطینی، برنامه‌ریزی شده است و در چهارچوب نسل‌کشی و پاکسازی نژادی صورت می‌گیرد.
او می‌گوید: « زنان فلسطینی در میان اجساد و زخمی‌ها منتظر نوبت جان دادن خود هستند؛ چه در اثر حمله‌های هوایی و چه در اثر گرسنگی و تشنگی و یا بیماری.»
طبق یک تحلیل این مدل رفتار اسرائیل در پاکسازی نژادی و جنسیتی برگرفته از سبک کشتار آمریکا در ۹ مارس سال ۱۹۴۵ در ژاپن است. این سبک کشتار با دانستن شرایط سخت غیرنظامیان بویژه زنان در فرار کردن از بمباران‌ها نوعی از بمباران را علیه منازل مسکونی استفاده می کنند که در کنار تخریب با دود و سوزاندن بالایی همراه باشد.
ماجرای این قتل عام در ژاپن به جنگ جهانی دوم برمی‌گردد.
در برابر ژاپن در نیروی هوایی آمریکا دو دیدگاه وجود داشت. دیدگاهی که روی بمباران‌های هدفمند کار می‌کردند تا به ادعای خود از تلفات بی مورد جلوگیری کنند و دیدگاه دیگر، آنها که اعتقادی به بمباران هدفمند نداشتند و سعی داشتند ادامه جنگ را به سمت بمباران‌های فله‌ای و پر تلفات و کشتن زنان و کودکان در کنار مردان جنگی سوق دهند.
جسد سوخته زنی ژاپنی که کودکی را بر پشت خود حمل می کرد
تا قبل از سال ۱۹۴۵، دیدگاه اول قدرت را در دست داشت؛ اما در نیروی هوایی آمریکا فرمانده‌ای روی کار آمد که رویکرد را تغییر داد. «کرتیس لومی» ژنرال آمریکایی معتقد بود نباید زمان را تلف کرد و با یک بمباران همه‌جانبه می‌توان ژاپن را شکست داد.
او می‌گفت: «در این استراتژی تلفات باید آن قدر بالا باشد که ژاپن دیگر توانی برای مقاومت پیدا نکند.»
در این بین، آزمایشگاه‌های دانشگاه هاروارد حدود سال ۱۹۴۲ توانسته بودند ماده‌ای را اختراع کنند که به طرز عجیبی سوزاننده بود؛ ماده‌ای ژله مانند به اسم «ناپالم» که چند قطره از آن می‌توانست حدود ۴ متر مربع از هر ماده‌ای را بسوزاند، ناپالم آب‌گریز بود و دود سیاه و خفه کننده‌ای داشت و بر ریه زنان بیشتر موثر بود.
با این تفاسیر گزینه مطلوبی برای استفاده در صنایع نظامی و جنگی بود؛ گزینه‌ای که می‌توانست دشمن را خاک و خانه دشمن را بسوزاند.
در کنار این جزئیات نباید از کنار این نکته مهم گذشت که آن روزها، اغلب خانه‌های مردم ژاپن از چوب ساخته شده بود…
ژنرال لومی برای آنکه از حجم تخریب و آسیب سلاح جدید خود مطمئن شود، دستور داد مدلی مشابه از خانه‌های ژاپنی در آمریکا ساخته و بمب‌های ناپالم روی آنها امتحان شود؛ نتیجه آزمایش بمب‌های احتراقی در آمریکا حیرت‌انگیز بود و ایالات متحده اطمینان پیدا کرد با این اقدام ویرانی بی‌مثالی در ژاپن به بار خواهد آورد.
خیلی زود بمب‌های ناپالمی هم در کنار بمب‌های منیزمی و فسفری، به محل استقرار بمب افکن‌های آمریکایی در اقیانوس آرام ارسال شدند تا در خاک ژاپن فرود بیایند. ۳۳۵ بمب افکن آمریکایی به انواع بمب‌های سوزاننده مجهز شدند تا یک عملیات ویرانگر را انجام دهند.
اندکی بعد از نیمه شب ۹ مارس ۱۹۴۵، این عملیات با پرواز جنگنده‌ها از جزایر ماریانا شروع شد. ژنرال لومی از انجام عملیات در نیمه شب دو هدف داشت. اول اینکه طبق پیش‌بینی‌ها، جهت باد در آن ساعت به گونه‌ای بود که می‌توانست زبانه‌های آتش را منتقل و گردبادی از آتش درست کند، دوم آنکه مردم غیرنظامی بویژه زنان در آن ساعت در خانه‌ها بودند و تلفات بیشتری از ژاپنی‌ها گرفته می‌شد.
بمباران توکیو حدود ۶ ساعت طول کشید. همه چیز طبق برنامه ژنرال پیش رفت و نیمی از شهر توکیو در آن ساعات به طور کامل در آتش سوختند. نیروی هوایی آمریکا در این مدت چیزی حدود ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار کیلوگرم بمب آتش زا بر سر مردم ریخت.
برخی معتقدند این ۶ ساعت یکی از پر تلفات ترین و رعب آورترین ساعات تاریخ بشر بوده است؛ عملیاتی هولناک که قدرت و رقم بمب‌های آن حتی از قدرت بمب‌های اتمی «هیروشیما» بیشتر بود.
صدها هزار شهروند غیرنظامی سوختند یا مجروح و آواره شدند.
نتیجه‌ای که آمریکا از بمباران توکیو گرفت آن قدر برایش مطلوب بود که کرتیس لومی همین ماه‌های بعد، همین عملیات را در شهرهای «اوزاکا» و «کوبه» و بنادر صنعتی ژاپن انجام داد و حدود ۲۰ تا ۷۰ درصد این شهرها را با ساکنینش در آتش سوزاند.
نکته جالب توجه آن است که او به خاطر موفقیت‌های ویرانگرش در ارتش آمریکا ارتقا گرفت و به فرماندهی
کل نیروی هوایی ایالات متحده رسید.
حالا شواهد نشان از آن دارد که اسرائیل با بهره از این الگوی آمریکایی علیه مردم ژاپن، بطور بی سر و صدا در حال پیاده سازی سازی این مدل پاکسازی جنسیتی و نژادی علیه غیرنظامیان و زنان فلسطینی است.
به نظر می‌رسد تاریخ تکرار می‌شود و جنایتکاران با رویکردهای مشابهی مردم بی‌گناه را قربانی می‌کنند؛ اما رسانه‌ها فقط از آنهایی حرف می‌زنند که صاحبان قدرت بخواهند و فرفی نمی کند ژاپن باشد یا فلسطین.
بخشی از این مطلب برگرفته از خبرگزاری ایرانی مهر است.
عبارات کلیدی: ژاپن و فلسطین، ژاپن در جنگ جهانی دوم، زنان ژاپنی در جنگ، بمب ناپالم، اسرائیل چگونه کشوری است، زنان فلسطینی