Կկարողանա՞ն արդյոք ԱՄՆ-ն և Իսրայելը զինաթափել Դիմադրությանը
Հակառակ Լիբանանում Դիմադրության զինաթափման շուրջ ԶԼՄ-ներում տարածվող լուրերի, թվում է, թե «Հեզբոլլահը» կարճաժամկետ հեռանկարում ընտրել է «վերակառուցման» ռազմավարությունը՝ «զսպման վերակենդանացման» փոխարեն։
ԱՄՆ-ի և Սիոնիստական ռեժիմի կողմից «Հեզբոլլահին» զինաթափելու լայնածավալ ջանքերը հայտնվել են փակուղում:
Ինչպես հաղորդում է Pars Today-ը՝ հղում անելով Mehr-ին, փակուղու պատճառը ոչ միայն լիբանանյան Դիմադրության դիմակայությունն է, այլ նաև տարբեր կառույցների տարաձայնությունները՝ 1701 բանաձևը կիրառելու հարցում և Արևմուտքի քաղաքական-ֆինանսական ճնշումները:
Թրամփի վարչակազմը, Թել Ավիվի հետ լիովին համակարգված կերպով օգտագործում է պատժամիջոցների, ռազմական սպառնալիքների և դիվանագիտական ճնշման գործիքներ՝ Լիբանանին հանձնվել պարտադրելու համար, սակայն այս ռազմավարությունը մինչ այժմ միայն սրել է Լիբանանի ներքին ճգնաժամը և ամրապնդել դիմադրության դիրքերը, ինչպես նաև զգալիորեն մեծացրել է նոր պատերազմի բռնկման ռիսկը:
Սակայն Լիբանանի բանակի հրամանատարի Վաշինգտոն կատարած այցի չեղարկումը, որը համընկավ Մոհամմեդ բին Սալմանի ԱՄՆ կատարած այցի հետ, վկայում է կառավարության և արևմտյան գործիչների միջև առկա անջրպետի և անհամաձայնության մասին՝ Դիմադրության զինաթափման և Լիբանանը քաղաքացիական պատերազմի եզրին հասցնելու ճանապարհին։
Ինչո՞ւ Հեյկելի Վաշինգտոն կատարած այցը չեղարկվեց
Լիբանանյան աղբյուրները բացահայտել են բանակի հրամանատար, գեներալ Ռուդոլֆ Հեյկելի Վաշինգտոն կատարած այցի չեղարկման թաքնված կողմերը։ Այցի չեղարկումը, չնայած տարածված կարծիքին, չի սահմանափակվում Սիոնիստական ռեժիմի կողմից Լիբանանի ինքնիշխանության խախտման մասին վերջին հայտարարությամբ, այլ կարող է ընկալվել Հեյկելի և ԱՄՆ քաղաքական-անվտանգության պատվիրակության միջև աճող լարվածության ավելի լայն համատեքստում:
Հաղորդվում է, որ լարվածության հիմքում բանակի հրամանատարի և Բեյրութում Վաշինգտոնի նոր դեսպան Մորգան Օրտագուսի միջև եղած սառը հարաբերություններն են: Սառնություն, որն ավելի սրվեց Օրտագուսի կողմից Հեյկելի դեմ որոշ լիբանանցի քաղաքական գործիչների կողմից կուլիսներում սադրանքներից հետո:
Հեյկելը պնդում է, որ բանակի հրամանատարը չի կատարում «ամերիկյան պահանջները՝ «Հեզբոլլահին» զսպելու վերաբերյալ»։ Այս դժգոհությունն ավելի սրվեց վերջերս կայացած կաբինետի նիստից հետո, որտեղ նա ներկայացրեց մանրամասն զեկույց, խոսեց «բանակի դեմ ուղղված անընդմեջ անվտանգության և քաղաքական վիրավորանքների» մասին և զգուշացրեց, որ հարավում գտնվող իր ուժերը գտնվում են «Սիոնիստական ռեժիմի անմիջական ճնշման և ագրեսիայի տակ»։
Նա նույնիսկ քննարկեց Լիտանիից հարավ գտնվող բոլոր բանակային գործողությունները կասեցնելու տարբերակը՝ «Իսրայելի խոչընդոտների և հետապնդումների» պատճառով։ Միջնորդների և կառավարության ներսում ազդեցիկ անձանց միջոցով, այս խոսքերը շուտով հասան ամերիկացիներին՝ բարձրացնելով դժգոհության նոր ալիք։
Վաշինգտոնում բանակի հրամանատարի նկատմամբ հիմնական դժգոհությունը պայմանավորված է ոչ թե վերջին հայտարարությամբ, այլ ամերիկյան և սիոնիստական պահանջներին նրա դիմադրությամբ, ինչպիսիք են հարավային շրջանների քաղաքացիների տներ մտնելը՝ «Հեզբոլլահի» զենքերը հայտնաբերելու համար։
Հեյկելն այս պահանջը որակել է «վտանգավոր, ներքին կայունությունը խախտող և անարդյունք» և զգուշացրել, որ «դրա կատարումը միայն ճանապարհի սկիզբն է, և Իսրայելը ավելի ու ավելի շատ պահանջներ կներկայացնի Լիբանանին»։
Հետևաբար այցի չեղարկումը դիտվում է որպես քաղաքական ուղերձ. Վաշինգտոնը բանակի հրամանատարից ակնկալում էր ավելի ագրեսիվ մոտեցում «Հեզբոլլահի» նկատմամբ, բայց Հեյկելն ընտրել է այլ ուղի՝ պնդելով բանակի դերի սահմանափակումների վրա և պաշտպանելով ներքին կայունությունը։
Հակառակ Լիբանանում Դիմադրության զինաթափման վերաբերյալ տարածվող լուրերին, կարծես թե շեյխ Նաիմ Ղասեմի գլխավորությամբ «Հեզբոլլահը» կարճաժամկետ հեռանկարում «զսպման վերակենդանացման» փոխարեն ընտրել է «վերակառուցման» ռազմավարություն՝ երկարաժամկետ հեռանկարում սիոնիստ թշնամու գործողությունները զսպելու համար անհրաժեշտ հիմք ապահովելու համար: 2000 թվականին օկուպանտ ուժերին վտարելու էպոսի կրկնությունը պահանջում է «Հեզբոլլահի» մարտական ստորաբաժանումների վերակառուցում և այն թույլ կողմերի ծածկում, որոնք վերջին պատերազմում ճանապարհ հարթեցին արաբական արևելքի տարածաշրջանում հավասարակշռության փոփոխության համար։
Ուստի Դիմադրության զինաթափման ԱՄՆ-ի և Իսրայելի պահանջը ներկայումս անորոշ վիճակում է, և հնարավոր է, որ Նեթանյահուն ընտրի լայնածավալ պատերազմի տարբերակը՝ Լիբանանի ճակատում ևս մեկ պարտությունից խուսափելու համար: Հնարավոր ապագա պատերազմը ցույց կտա, թե որքանով է «Հեզբոլլահը» անհրաժեշտ ճկունություն ունենում ռեժիմի ահաբեկչական գործողություններին դիմակայելու և թշնամուն Լիբանանի հողից հետ մղելու համար:
