Հարգարժան ռադիոլսող բարեկամներ աշխարհի շատ երկրներում ծնողների համար դարձել է սովորական երևույթ՝ ունենալ միայն մեկ երեխա: Այս ամենի ակներև պատճառն այն է, որ մարդիկ ամուսնանում են ավելի մեծ տարիքում, քան դա անում էին տարիներ առաջ: Սա շատ կարևոր թեմա է քննարկման համար, քանի որ շատ մարդիկ կարծում են, որ միակ երեխան լինելը ընտանիքում թերություն է կյանքում, մինչդեռ մյուսները կարծում են հակառակը:

Այսօր կխոսենք այդ մասին: Նաև կներկայացնենք հոգեբաններ՝ Արմինե Ղազարյանի և Տաթև Նահապետյանի խորհուրդները տան միակ երեխայի առանձնահատկությունների և նրա դաստիարակելու մասին: Ընկերակցեք մեզ:

Իհարկե ընտանիքի միակ երեխան ունեցող , շատ ծնողներ, , դժգոհում են, որ իրենց համար դժվար է, քանի որ նրանք պետք է զվարճացնեն երեխային և նրա համար զբաղմունք գտնեն, բայց դա միակ խնդիրը չէ այս իրավիճակում:

Ոմանց կարծիքով  ծնողների համար ավելի հեշտ է ունենալ մեկ երեխա քան երկու և ավելի։

Իրականում, եթե ընտանիքը միայն մեկ երեխա ունի, նա ավելի շատ ենթակա է ծնողական վերահսկողության:

Երբ ընտանիքում կա երկու կամ ավելի երեխա, նրանք կարող են գործել միասին, և այդ դեպքում ծնողների համար ավելի դժվար է դառնում նրանց կառավարումը:

Ի վերջո, ընտանիքում կա միայն մեկ փոքրիկ մարդ, ով գոռում է, աղաղակում:

Շատ ծնողներ կհամաձայնվեն, որ սա պարզապես հիանալի է:

Ընտանիքում միակ երեխան լինելը նշանակում է լինել ուշադրության կենտրոնում և միայնակ  վայելել ծնողների սերը:

Նման երեխաներին անհրաժեշտ չէ խաղալիքներ կիսել եղբայրների կամ քույրերի հետ կամ համաձայնել նրանց հետ, թե ինչ կերակրատեսակ է պատրաստում մայրը ճաշի համար:

Եթերում է հոգեբան Ա․Ղ․

---

Ոմանք համոզված են,որ երբեմն ընտանիքում միակ երեխան լինելը որոշակի թերություններ է առաջացնում:

Օրինակ՝

Այն ամենը, ինչ ուզում է երեխան, մատուցվում է նրան «ոսկե ափսեի վրա»

Ընտանիքի միակ երեխաները հաճախ երեսառած են լինում:

Սա խանգարում է նրանց դառնալ անկախ և պատասխանատու:

Օրինակ ՝ ծնողները ձեզ համար նոր համակարգչային խաղ են գնում այն ​​պատճառով, որ ձեր դասընկերների ծնողները նույնն են գնել:

Երեխայի ցանկությունները բավարարելու վնասը տարիների ընթացքում դրսևորվում է, և այս անգամ երեխան ակնկալում է, որ ծնողները կհոգան նրա բոլոր աննշան կարիքները:

Ոմանք համոզված են,որ եթե երեխան եղբայրներ և քույրեր չունի, նա ավելի դանդաղ  կինտեգրվի հասարակության մեջ

Երեխան իր խաղալիքների հետ խաղում է մենակ, իսկ կողքից այդ տեսարանը հիանալի է թվում:

Ի վերջո, երեխաները, ովքեր կարող են խաղալ մեկ ուրիշի հետ, ավելի երջանիկ են:

Եթե ​​երեխան ունի եղբայր կամ քույր (կարևոր չէ ՝ նրանք ավելի մեծ են, թե փոքր), սա նշանակում է, որ նա ունի մեկը, ում հետ կարող է կիսել իր մտքերը և զգացմունքները:

Հետևաբար, երբեմն ընտանիքի միակ երեխաները զգում են իրենց միայնակ:

Երբ երեխան հեռանում է ծնողներից առանձին ապրելու, նա հաճախ մեղքի զգացում է զգում

Ծնողները հիշում են երեխային նրանց ծնված պահից, մինչ այժմ, երբ երեխան մեծացել է և թողնում նրանց:

Երբ նա փոքր էր, ծնողները կատարում էին աննշան քմահաճույքները և ապահովում էին նրա բոլոր կարիքները:

Եվ հիմա, երբ երեխան սկսում է ինքնուրույն կյանք և ստիպված է լինում հեռանալ, նրանք չեն կարող ընդունել այս փաստը և չեն ցանկանում նրան թողնել:

Լոկ այն պատճառով, քանի որ նրանց միակ երեխան է: