Ելք դեպի լույս 744
Հանուն գթած և ողորմած Աստծո:Ողջույն հղելով բարության մարգարե Մոհամմադի անմար հիշատակին եւ բարեւելով Ձեզ հարգելի ռադիոլսող բարեկամներ, ներկայացնում ենք «Ելք դեպի լույս» հաղորդումը, Ղուրանի մատչելի մեկնաբանությամբ:
Լողման սուրահի 12-րդ այա
Մենք Լողմանին տվեցինք իմաստնություն ու ասացինք. «Շնորհակալ եղիր Աստծուն: Ով երախտագետ է, շահելու է, իսկ ապերախտն իրեն է վնաս հասցնում, քանզի Բարձրյալը հարուստ է ու փառքով լի»:
Այս այան և մի քանի այլ այաներ, Լողմանի մասին են ու նրա խրատների՝ ուղղված իր զավակներին:
Լողմանն ըստ Ղուրանի այաների, մարգարե չի եղել, սակայն եղել է բարեպաշտ ու առաքինի մարդ: Աստված նրան իմաստնություն է տվել: Իմաստնությունն այն աշխարհայացքն է, որ ձեռք է բերվում աստվածային լույսի ներքո, ինչը նկատելի է դառնում մարդու մտքի ու արարքի մեջ: Ինքանզսպվածութունը, համեստությունը, ժուժկալությունը, հավատարմությունն այն առանձնահատկություններից են, որ իմաստուն լինելու համար մարդու մեջ ենթահող են ստեղծում: Իհարկե, յուրաքանչյուր հավատացյալ կարող է իմաստուն լինել, եթե ազնիվ լինի իր վարքով ու խոսքով:
Չնայած Աստված կարող էր Լողմանի խրատները նաև Ղուրանի միջոցով ներկայացնել, սակայն դրանք ինչպես ասացինք, Լողմանն ուղղում է իր զավակներին, որպեսզի իմաստնության իսկական իմաստը ընկալելի դառնա: Իմաստունների կարևոր գործերից է ուրիշներին խրատելը:
Լողմանը երկու բան է պատվիրում իր զավակներին.
Առաջինը ՝ չափավոր լինել և խոսքի և վարքագծի մեջ, ընտանեկան ու հասարակական հարաբերություններում:
Մյուսն Աստծու պատվիրանները կատարելն է: Այսպիսով, կարելի է ասել, որ իսկական իմաստունը նա է, ով ունի այս երկու առանձնահատկությունները և մարդկանց մեջ տարածում է դրանք: Բնականաբար, նման մեծ բարիք ստանալու համար, անհրաժեշտ է նաև փառաբանել Աստծուն, երախտագետ լինել և դա նշանակում է բարիքները չվատնել, այլ այնպես օգտագործել, որ յուրաքանչյուր բարիքի օգուտը մարդու զարգացման պատճառ դառնա: Իսկ աստվածային բարիքները ճիշտ չօգտագործելը նշանակում է ոտնահարել դրանք: Այդ բարիքների արժեքը պետք է ապացուցել ոչ միայն խոսքով, այլ նաև գործով, քանի որ այդ բարիքները վատնելով, մարդն իրեն է կորցնում, ոչ թե Աստծուն:
Այս այայից սովորում ենք․
1. Առաքինի, մաքուր և ճշտապահ լինելու դեպքում, մարդը կարժանանա Աստծու գթությանը և կդառնա իմաստուն։
2. Մարդու լավ կամ վատ արարքի հետևանքները կրում է հենց մարդը։
Լողման սուրահի 13-րդ այա
Լողմանը մի օր ասաց իր զավակին. «Որդի՛ս, Աստծուն հավասար ոչինչ մի դասիր, որովհետև կռապաշտությունն ամենամեծ անօրինությունն է»:
Լողմանը նախ իր որդուն հորդորում է հեռու մնալ կռապաշտությունից: Կռապաշտությունը միշտ եղել է տարբեր ազգերի մոտ: Շատ մարդիկ, տգիտությունից ելնելով, մտածում էին թե կենդանի ու ոչ կենդանի էակները կարող են ինչ որ կերպ ազդել իրենց կյանքի վրա, դրա համար արժևորում էին դրանց ու պաշտում: Շատ հավատացյալներ նույնպես չնայած հայտարարում են թե աստվածապաշտ են, կարող են լինել կռապաշտ: Կռապաշտությունը կարող է վերաբերել հարստությանը, քանի որ շատ մարդիկ պատրաստ են հարստանալու համար ամեն տեսակ հանցագործություն կատարել: Իմաստուն Լողմանը, ով գիտեր կռապաշտության վնասների մասին, իր որդուն նախ հորդորեց հեռու մնալ կռապաշտությունից, նշելով, որ դա չարիք է, որը մարդը կարող է կատարել և իր և մարգարեների և Աստծու նկատմամբ: Այստեղ նաև անուղղակի ձևով անդրադարձ է կատարվում այն մասին, թե ծնողներն ինչ պարտականություն ունեն իրենց երեխաներին դաստիարակելու և ուղղություն տալու հարցում: Իհարկե, խրատները պետք է ճիշտ լինեն և ոչ հրամայական տոնով, որպեզի երեխան ընդունի դրանք:
Այս այայից սովորում ենք․
1. Բոլոր մարդիկ խրատների կարիք ունեն: Իմամ Ալին իր աջակիցներին ասում էր.- «Ինձ խրատեք, որովհետև լսելու մեջ կամ մի բան, որ չկա սովորելու մեջ»։
2. Երեխաների դաստիարակության գործը պետք է սովորել մեծերից ու իմաստուններից որ սխալներ թույլ չտանք։
3. Պետք է միշտ ուշադիր լինենք մեր երեխաներին: Երեխաներն ունեն իրենց ծնողների խրատի կարիքը և երեխաների նկատմաբ պետք է հարգալից լինել ու մտերիմ: