Pars Today

Revolucioni Islamik ka filluar futjen në dekadën e pestë të jetës së tij, pasi aroma e dëshmorëve vazhdon të mbetet në rrugë dhe sistemi islam gëzon bekimet e gjakut të dëshmorëve.

Historia e lavdishme e Republikës Islamike është përplot mundime dhe sakrifica nga mësuesit e mëdhenj, të cilët u mësuan studentëve të tyre trimërinë, guximin dhe mbrojtjen e fesë, të cilët gjithashtu mbrojtën me gjithë shpirt dhe jetë sistemin e shenjtë të Republikës Islamike.  Mbrojtja e ligjit të natyrës është një nga parimet e nevojshme për mbrojtjen dhe ruajtjen e dinjitetit njerëzor. Nga të gjitha mbrojtjet e bëra nga njeriu kundër sulmeve të ndryshme, më e shenjta dhe më e vlefshmja është mbrojtja e mendimit dhe besimit njerëzor. Në këtë drejtim, mund të thuhet se dinjiteti dhe autoriteti i sotëm i Iranit islamik është rezultat i sakrificës së atyre që sakrifikuan jetën e tyre në mbrojtje të fesë dhe fidanin e vogël të Revolucionit Islamik e kthyen në një pemë frutash. Revolucioni Islamik është fryti i gjakut të 300,000 dëshmorëve, të cilët me sakrificën e tyre, injektuan shpirtin e tyre në trupat e vdekur të vlerave njerëzore dhe ringjallën shoqërinë.

Në kulturën islame, "dëshmor" është ai që ka një shpirt të shkëlqyeshëm, ai që ecën në rrugën e së vërtetës, të drejtësisë dhe të virtytit dhe digjet si një qiri, në mënyrë që të tjerët të gjejnë rehati dhe qetësi duke u ulur në dritë nga drita e tij. Martirizimi, është i shenjtë sepse sakrifikimi me vetëdije i tërë qenies së një personi bëhet për një qëllim i shenjtë. Mjeshtri dëshmor Morteza Motahari e konsideron logjikën e dëshmorit përtej çdo logjike, të përzier me logjikën e dashurisë nga njëra anë dhe reformimin dhe pajtimin e logjikës nga ana tjetër. "Nëse kombinoni pasionin e një mistiku të dashuruar me Zotin me logjikën e një paqebërësi, ata do të bëhen dëshmorë," thotë ai. Gjaku i dëshmorit derdhet përgjithmonë mbi venat e shoqërisë. Kjo një efekt natyror dhe koherent që sjell me vete arritje për Umetin Islam, për kombet myslimane dhe për historinë e Islamit.

Revolucioni Islamik ka filluar futjen në dekadën e pestë të jetës së tij, pasi aroma e dëshmorëve vazhdon të mbetet në rrugë dhe sistemi islam gëzon bekimet e gjakut të dëshmorëve. Dëshmorë si Haxhexhi, i cili e dëshironte martirizimin dhe u bë referues në ditët e drejtësisë, ose dëshmorët shkencorë, siç është Dr. Shahriari i cili e filloi ditën e tij me martirizim. Këta të rinj vetë-sakrifikues, vetëmohues, përqeshën të gjithë elementët magjepsës të botës moderne dhe vunë në pikëpyetje të gjithë prestigjin e atyre që janë të  varur nga kjo botë. Vala e krijuar nga martirizimi i Kasem Sulejmanit në të gjithë umetin islam, tregon se çdo pikë gjaku e dëshmorit shndërrohet në qindra e mijëra pika të tjera, që krijon një det të madh i cili injektohet në shoqëri dhe krijon një bashkësi të gjallë dhe aktive, duke inkurajuar shpirtin e përsosmërisë, lëvizjes dhe ekzistimit.

Lideri suprem i Revolucionit Islamik martirët i përmend si "yje të ndritshëm në atmosferën e pluhurosur të jetës njerëzore", si dhe "yjet e ndritshëm të historisë sonë të sotme dhe të nesërme", ku shoqëria rritet dhe mbështetet në sakrificën e tyre dhe e ardhmja i detyrohet sakrificës dhe veprës se  tyre.