Pars Today

Në këtë emision do të flasim për mënyrën e njohjes së Profetit Mohammed (s.a.v.s) me hz. Htixhen (sa).

Profeti Muhammed (s.a.v.s) e kaloi rininë e tij me virtytet më të shquara njerëzore dhe shoqërore në shoqërinë e injorancës . Karakteri i tij superior dhe shembulli i tij në të gjithë komunitetin njerëzor të asaj dite ishin më të lartë se të gjithë, ku edhe Kur'ani Fanëlartë e dëshmon këtë fakt ku thotë: " Vërtet, ti je në një shkallë të lartë morali!" (Kalem, 4). Hatixhja ishte e bija e Khujeldit, një tregtarë i fisit Kurejsh, ishte koha për një njeri që po kërkonte një biznesmen për të marrë përgjegjësinë për biznesin e tij dhe për të marrë pjesë në zyrën e tregtarit Kurejshit  dhe tregtari e mori atë për të shitur në darkë.  Nga ana tjetër, reputacioni i hz. Mohammed ndikoi që ai të vendoste për një gjë të këtillë sepse gjithë populli i Mekës e njihte atë si një njeri të ndershëm. Në të gjitha shtëpitë e Kurejshve, nuk arriti të gjente një të ri me krenarinë dhe dëlirësinë e tij. Ai ishte tërheqës për të gjithë. Hz. Mohammed ishte aq i ndershëm, saqë njerëzit ia vunë atij emrin Amin.

Një ditë Ebu Talibi, plaku i fisit Kurejsh, i sugjeroi nipit të tij, duke i thënë: "Hatixhja, vajza e Khujeldit, që është një tregtar Kurejshit, po kërkon një njeri të sigurt që të marrë përgjegjësinë për biznesin e saj dhe të merr pjesë në tregtinë me tregtarët kurejshit dhe të obligohet të punojë në ndërrimin e darkës për të shitur mallin. Sa mirë o Mohammed! Shko e prezantoje veten". (Baharul Anvar, vëll. 16, fq. 22). Ndershmëria dhe shpirti i lartë i Pejgamberit e penguan atë që të shkonte direkt tek Hatixheja pa ndonjë kërkesë dhe pa bërë një propozim të tillë. Në lidhje me këtë, ai i tha xhaxhait të tij: A mund të më ftojë Hatixheja vetë. Në të vërtetë, e njëjta gjë ndodhi. Kur Hatixheja mori vesh për bisedën e Ebu Talibit me Profetin, ajo menjëherë e dërgoi një njeri tek Pejgamberi, për t'i thënë: "Ajo që më ka hipnotizuar është e drejta juaj, besimi dhe morali e mirë dhe unë jam gati t'a dyfishojë atë çfarë do t'u jepja të tjerëve dhe dy  shërbëtorë do t'i angazhojë për t'ju shoqëruar në të gjitha fazat. (Sira Ibn Hisham, vëll.1, fq.189, Al Kame fil Al Tarikh, vëll.2, fq. 24). Profeti i nderuar i Zotit, foli për ngjarjen me xhaxhain e tij. Ai iu përgjigj në këtë mënyrë: "Kjo ngjarje është një mjet për jetën që Zoti e ka dërguar atë për ty". Në këtë mënyrë, Mohamedi vendosi të përjetonte udhëtimin e tij të parë të punës.

Karvani Kurejshit ishte i gatshëm të lëvizte. Edhe mallrat e Hatixhes ishin mes tyre. Në atë kohë, Hatixhe i dha përfaqësuesit të saj një sasi të çmuar mallrash të çmueshme dhe gjithashtu urdhëroi dy shërbëtorët e tij që të ndërmarrin të gjitha hapat dhe të sillen me butësi, çfarëdo që ai bën, të mos e kundërshtonin dhe t'i binden atij gjithsesi. Pas një kohe, karvani erdhi dhe të gjithë përfituan nga kjo tregti, por Profeti përfitoi më së shumti dhe gjithashtu bleu disa gjëra për shitje në tregun Tehame.  Kurejshët  pas fitores së plotë morën rrugën për në Mekë. Në këtë udhëtim, i riu kurejshit kaloi nga Dejar Adi dhe Themudi për herë të dytë. Ai kishte kaluar tashmë në të njëjtën shkretëtirë me xhaxhain e tij. Heshtja e vdekjes që dominoi jetën e atij grupi mashtrues e bëri atë më të vetëdijshëm për sferat e tjera.

Profeti e njoftoi Hatixhen fjalë për fjalë për atë që i ndodhi gjatë udhëtimit. Fjalët e tij dëshmuar madhështinë dhe shpirtgjerësinë e Mohammed Amin. Vlen ët përmendet se, Ajo trashëgoi zotësitë e babait të saj në një periudhë historike të rrezikshme dhe të sunduar nga meshkujt. Pas vdekjes së babait të saj, ajo mori drejtimin e biznesit dhe vijoi të tregonte mallra në qendrat më të rëndësishme tregtare të kohës, nga Meka në Siri dhe në Jemen, duke punësuar njeriun me karakterin më të lartë dhe më të guximshëm për të përshkruar rrugët e rrezikshme tregtare. Biznesi i saj ishte më i madh se i të gjithë fisit të kurejshëve së bashku dhe gjithashtu më i mirënjohuri për mallrat e cilësisë së lartë, për këtë dhe Mohammedi i kushtoi vëmendje të madhe që të ruante pasurinë e saj.

Pas udhëtimeve që bënte Mohammedi, Hatixheja çdo herë befasohej nga të arriturat që ai sillte. Hatixhja mësoi mbi karakterin e mrekullueshëm të Profetit a.s, si dhe mbi zotësitë e tij në menaxhimin e karvanëve tregtarë ndërsa shoqëronte xhaxhanë e tij, Ebu Talibin. Ajo e punësoi atë në kompaninë e saj. Në atëbotë,  martesat ishin të domosdoshme edhe për të mbijetuar, dhe nuk bëheshin vetëm për dashuri siç mund të ndodhë sot. Hatixha nuk kishte nevojë për një bashkëshort që të kujdesej për të, ndërsa Muhamedi nuk zotëronte kushtet për të kërkuar bashkëshorte. Ajo e pëlqeu dhe ra në dashuri me të, dhe përmes një miku të tij i kërkoi që të martohej me të. Dhe ai tha po.

Mohammedi (s.a.v.s), shkonte shpesh në shpellën Hara dhe nganjëherë prania e tij në hapësirën e shpellës zgjaste disa ditë. Ndërkohë, Hatixhja, së bashku me Aliun, kushëririn e Mohammedit, siguronte ushqim dhe ujë për të. Hatixheja pas disa ditësh largësi nga burri i saj, ajo dhe fëmija i tyre përmalloheshin për të. Aliu, biri i Abu Talibit, i cili ishte nën autoritetin e Mohammedit, interesohej për Muhammedin. Por Mohammedi u përgjigj atyre: "Po, unë i di të gjitha këto gjëra  dhe e di që ju ndjeni dashuri për mua, por këto ditë unë e dua gjënë më të mirë në zemrën time dhe ajo është kujtimi i Zotit të Gjithësisë".

Përfundimisht erdhi nata misterioze. Hëna, dritën e ulët po e lëshonte në malin e ndritshëm dhe fushën jugore të saj. Meka dhe natyra përreth ishin zhytur në gjumë të thellë. Hije të rënda dhe të heshtura në të gjithë vendin. Dukej sikur nata, toka dhe koha të kishin pritur një ngjarje të madhe. Mohammedi kaloi shumicën e netëve zgjuar. Nuk kishte zë në errësirën e natës në male. Por heshtja dhe qetësia e asaj nate kishin një kuptim tjetër. Në ato momente misterioze, një dritë rrufeje dhe dritë e panjohur shkëlqeu në qiell dhe e mbushën horizontin e vështrimit të Mohamedit. Ai ndjeu dridhje në trupin dhe shpirtin e tij. Sikur shpirti i Mohammedit të kishte gjetur një gjë të jashtëzakonshme. Në një moment, krijesa madhështore erdhi në ballin e Mohamedit. Mohamedi kujtoi se e kishte parë atë në ëndërr, por këtë herë e pa më qartë. Imazhi i tij ishte i bukur dhe i mrekullueshëm. Mohamedi e pa atë në horizont aq sa mund të shihte. Ai ishte engjëlli i zbulesës Xhibrili. Xhibrili iu afrua Mohammedit në krahëror. Pastaj ai tha, "Eja, Mohammed!" Mohamedi shikoi me kujdes. Ai pa një të shkruar në fytyrën e tij. Më pas e kapi dhe e shtrëngoi aq fort, saqë kujtoi se po dilte shpirti, pastaj e lëshoi dhe itha: “Lexo!” Nuk di të lexoj - i tha. Ai e kapi përsëri dhe i tha: “Lexo!” Ai përsëri i thas: Nuk di të lexoj. E shtrëngoi për të tretën herë dhe i tha përsëri: “Lexo!” Këtë herë i thash: çfarë të lexoj? Ai i tha:

 “Lexo në emrin e Zotit tënd, i cili krijoi. Krijoi njeriun nga një gjak i ngjizur (në mitrën e nënës). Lexo, se Zoti yt është më bujari. Ai që i mësoi (njeriut) të shkruajë me pendë. I mësoi njeriut atë që nuk e dinte”. (Alak 1-5)

Mohamedi (paqja qoftë mbi të) shkoi në shtëpi me ankth e habi dhe i tregoi ngjarjen e mrekullueshme Hatixhës. Hatixhja, me kushëririn e saj, Vahrath ibn Naufal, i cili ishte një njeri i mençur dhe shkencëtar, vazhdoi të dëgjonte historinë e Mohammedit për takimin e tij me Xhibrilin. Ajo me një vështrim të thellë e pa Mohammedin dhe i tha: "Përshëndetje për ty o i dërguari i Zotit. Ti je i dërguari i Zotit.

Kështu, Profeti (savs) e më 27 Rexheb, 13 vjet para migrimit filloi një lëvizje për çlirimin e njerëzve nga turpi i injorancës. Profeti (savs) në Mekë vazhdoi   profetëve hyjnorë, në mënyrë që qeniet njerëzore të vazhdojnë rrugën drejt dritës së monoteizmit, drejtësisë dhe diturisë.

Dhe në këtë drejtim, Hatixheja (sa) ishte personi i parë që i besoi Mohammedit (savs).