Pars Today

Në këtë emision do t'ju njohim shkurtimisht me jetën dhe sunetin e të Dërguarit të Zotit (savs) në lidhje me një sërë çështjesh.

Jeta dhe suneti i Pejgamberit (savs), kanë qenë gjithmonë një çështje e rëndësishme për dijetarët muslimanë dhe janë diskutuar shumë. Shumë libra dhe punime shkencore që janë shkruar në të kaluarën dhe sot, janë dëshmi e rëndësisë së kësaj çështjeje për dijetarët muslimanë. Autorët e këtyre librave dhe punimeve janë përpjekur të hulumtojnë çështjet më të hollësishme që lidhen me jetën dhe karakterin e Profetit (savs) dhe të shprehin programet dhe praktikat shoqërore të qeverisjes, rolin e tyre në ndryshimin e botës dhe krijimin e një civilizimi të madh islam. Profeti i madh i Islamit, shkëlqeu si një diell i ndritshëm, krijoi vlera të larta morale dhe i dha frymëzim qenieve njerëzore. Profeti Muhammed (savs) është ai i cili i ofroi njerëzimit mësimet më të larta dhe e bëri Islamin fe të zgjedhur për të gjitha kohërat dhe për të gjitha gjeneratat.

Gjithkush e pranon se një nga atributet më të rëndësishme të përparimit të Islamit, ishte etika e mirë dhe sjellja e jashtëzakonshme e Profetit të Shenjtë (as) me njerëzit. Nga pikëpamja e mendimtarëve dhe historianëve, madhëria e fesë të cilën e shpalli Muhammedi (savs) qëndron në dy gjëra. Njëra është Kur'ani i cili lexohet gjithmonë me një argument të fortë; dhe faktori tjetër është personaliteti i dalluar dhe me ndikim i Profetit Muhamed s.a.v.s.

Pejgamberi (savs), ashtu siç ishte vetë statujë i virtyteve morale dhe vlerave të larta njerëzore, vlerësoi shumë vlerat morale dhe i përhapi ato në komunitetin e vogël musliman. Historia e dëshmon këtë të vërtetë se përhapja e shpejtë e Islamit ka ndodhur në kohën kur Hazreti Muzhamed (savs) në fillim të shpalljes nuk ka patur kurrfarë force ushtarake dhe as kushte të mëdha materiale, ndërkohë që edhe disa të afërm të tij kanë treguar një armiqësi të madhe ndaj tij. Prandaj secili që pranonte Islamin, përballej më shumë vështirësi dhe me shumë vuajtje. Pavarësisht të gjitha këtyre presioneve dhe vështirësive, numri i besimtarëve myslimanë shtohej për çdo ditë e më tepër. Dituria e binjakëzuar me moralin, qeverisja në përputhje me drejtësinë dhe madhëria së bashku me modestinë, ishin karakteristikat më të dalluara të Profetit Muhamed (savs). Nëse do të ishte nevoja që Islami të përhapet me forcën e shpatës dhe shtizës duke imponuar bindjet islame për njerëzit, padyshim se Profeti (savs) do të ishte njeriu i parë që do të kishte ndjekur këtë rrugë. Mirëpo, ai qëllimet e tij për përhapjen e Islamit i ka ndjekur me maturi, logjikë, argumentim dhe sjellje të mirë. Profeti i nderuar i Islamit (savs) edhe në luftërat që i imponoheshin atij për ta mbrojtur ekzistencën e Islamit, nuk kishte rrugëzgjidhje tjetër përveçse të tregonte një rezistencë trimërore me qëllim që të krijohet rruga e udhëzimit dhe e shpëtimit për njerëzit. Hazreti Muhamed (savs)  në raste kur ekzistonte mundësia u jepte siguri edhe atyre personave që ishin kundërshtarët më të përbetuar të Islamit, në mënyrë të që jetojnë nën hijen e shtetit islam. Kriteri i parë dhe faktori motivues në shoqërinë islame të cilën e themeloi Hazreti Muhamedi (savs), ishte besimi i cili buronte nga zemra dhe mendja e njerëzve dhe i nxiste ata që të ecin në rrugën e drejtë.

Nga pikëpamja e Profetit (savs), etika morale është një kapital që nuk ka kufizime në kohë dhe vend dhe mund të arrihet tek të tjerët në të gjitha rrethanat. Profeti i Islamit (savs) e konsideroi të vërtetën e fjalës dhe huadhënies si konsistencë të jetës dhe tha: Këto dy janë të theksuara dhe të miratuara nga mësimet e të gjithë profetëve. Ky besim i sinqertë, forconte edhe moralin e vëllazërisë dhe barazisë në mesin e myslimanëve. Në këtë mënyrë nën hijen e besimit dhe të profecisë së Hazretit Muhamed (savs) u shuan konfliktet mes fiseve dhe grupeve të ndryshme dhe njerëzit bashkoheshin duke bërë besëlidhje vëllazërore. Ekzistenca e Profetit të nderuar të Islamit (savs) ishte sikur një erë e freskët pranverore që jepte aromë në të gjithë qytetin e Medinës, e cila shumë shpejtë u përhap në rrethinën e Medinës dhe pastaj Islami mori kështjellën e Mekës. Sjellja e Profetit të nderuar të Islamit (savs) me turmat e njerëzve duke përfshirë të pasur e të varfër, gjithmonë bazohej në dashuri dhe mëshirë. Hazreti Muhamed (savs) edhe idhujtarë dhe jobesimtarët i shikonte sikur të sëmurë të cilët kanë nevojë për një infermier të dashur për kurimin e sëmundjes së tyre ose për një mjek i cili e njeh dhimbjen e tyre dhe me medikamentet e tij shëron sëmundjen e tyre. Për këtë arsye ai kishte lidhje të sinqerta dhe me dashuri me njerëzit.

Imam Aliu (as) e konsideron bukurinë e Pejgamberit (savs) si mjek që shëron psikikën e qenieve njerëzore, për hir të dhembshurisë dhe mirësjelljes, ai shkon tek pacientët. Ai thotë: " Ai (Profeti) është një mjek që qarkullon vazhdimisht me ilaçin e tij, përgatit medikamentet e tij dhe shëron pacientët... Ai vendos ilaçet kudo që nevojitet, prek dhe shëron pacientët e lënë pas dore, ata me sy të verbër, me veshë të shurdhër, gjuhë të heshtur (ata që nuk e kuptojnë të vërtetën) (Ata që nuk përdorin flakën e mençurisë dhe ndriçojnë mendimet e tyre në dritën e dijes që ndriçon thellësitë e jetës). (Nahxhul Belagha-hutbeja 108).

Ajetollah Khamenei në lidhje me veprat dhe sjelljet e Profetit (savs) me njerëzit, thotë: " Një skenë nga jeta e Profetit ishte sjellja e tij me njerëzit. Ai nuk harroi kurrë disponimin e njerëzve dhe dashurinë e popullit dhe u përpoq të vendoste drejtësinë mes njerëzve. Ashtu si të gjithë njerëzit, ai jetoi në mesin e popullit, u ulë me ta, u ngritë, ranë në skllevëri dhe klasa më të ulëta të miqësisë, hëngri me ta, i deshi dhe i toleroi ata. Ai nuk e ndryshoi fuqinë e tij, pasuria e tij kombëtare nuk ndryshoi, sjellja e tij nuk ndryshonte në kohë të vështira dhe në kohë jo të vështirë. Ai ishte në çdo kohë me popullin, vepronte në harmoni me njerëzit dhe donte drejtësi për njerëzit. Menaxhimi i tij social ishte në nivel të lartë dhe ai bënte gjitha punët... . Në atë shoqëri primitive, bëri punët administrative, llogaritjet, inkurajoi dhe ndëshkoi njerëzit. Në luftën e Hendekut kur muslimanët në Medinë ishin të rrethuar nga pothuajse të gjitha anët dhe ushqimi për njerëzit përfundoi dhe nuk erdhi në këtë qytet, kështu që nganjëherë dy ditë, tre ditë, askush nuk hante ushqim, e në të njëjtën kohë edhe Pejgamberi (savs) ka marrë pjesë në luftën e Hendekut kundër armikut dhe ka qëndruar i uritur bashkë me njerëzit aty... . Një ditë ai u ul në dysheme dhe po hante ushqim me disa njerëz të varfër. Një grua e shkretëtirës kaloi aty pranë dhe me habi pyeti: "O i Dërguari i All-llahut, ju hani ushqim si shërbëtorë?" Pejgamberi (savs) i tha: "Kush është më shërbëtor se unë?"

Profeti është një nga figurat më të njohura dhe më shpirtërore në botën e njerëzimit, një person që ka vendosur paqen dhe miqësinë për të korrigjuar anomalitë intelektuale dhe kulturore midis njerëzve dhe i ka larguar ata nga urrejtja,  armiqësia dhe rebelimi. Në Kur'an, All-llahu i drejtohet Profetti me këto fjalë: "Ti (Muhammed) merre të lehtën, urdhëro për të mirë dhe hiqu prej të padijshmëve". (A'raf, 199). Profeti i nderuar i Islamit (savs) respektonte mendimet e të tjerëve. Natyrisht se në këtë rast, respektimi i mendimeve dhe i bindjeve të të tjerëve do të thotë respektimi i lirisë dhe i të drejtës së tyre për të zgjedhur, por nuk do të thotë pranimi i mendimeve dhe bindjeve të tyre. Në jetën dhe veprën e Hazretit Muhamed (savs) parmi më kryesor ishte argumentimi dhe kultivimi i vullnetit të njerëzve për të menduar dhe logjikuar me arsye të shëndoshë. Në mesazhet e para të Profetit të nderuar të Islamit (savs), i jepet rëndësi diturisë dhe shkencës. Profeti i nderuar i Islamit (savs) i ftonte njerëzit që të jenë robër të Zotit duke menduar dhe logjikuar. Morali i mirë, sjellja e bukur, solidariteti me gjendjen e njerëzve, ndihma ndaj të varfërve dhe bonjakëve, largimi nga egoizmi dhe arroganca, ishin faktorë që e bënë të dashur Profetin për të gjithë njerëzit. Ai vishej në mënyrë modeste dhe hante ushqim modestë.