Pars Today

Përcaktimi i udhëheqjes së ummetit islamik pas epokës së Profetit të Islamit, hz. Muhammed (savs), është i mbuluar nga Zoti. Zoti nuk e lë kurrë umetin islam duke qenë i vetëdijshëm për pamundësinë e umetit islam për t'i përmbushur nevojat e tij.

Zoti i Plotëfuqishëm, për të mbrojtur sheriatin islam, për t'a munizuar atë nga devijimet dhe për të vazhduar udhëheqjen e njerëzimit, ka prezantuar një numër figurash të merituara dhe të pagabueshme për të marrë përgjegjësitë dhe detyrat e përmendura si Imamët pas periudhës së Profetit të Islamit, Muhammedit (savs).

Në emisionin e kaluar, kemi thënë se pas vdekjes së Profetit të Islamit, Imami, si pasardhësi i Profetit, u kthye në modelin e rolit të komunitetit. Imami është manifestimi i njerëzimit të përsosur dhe shembulli i përsosur i planeve të Islamit. Nëse Imamët, të cilët janë modele aktuale të njerëzimit, nuk ekzistojnë në shoqëri, modelet e rreme i zëvendësojnë ata, me polemika dhe propagandë mashtruese, duke tërhequr vëmendjen e njerëzve. Në fakt, Imami transformon idealet dhe planet teorike të Islamit në realitetin aktual. Tani, pyetja që buron në mendje, a nuk e kishte obligim që Pejgamberi të paraqiste fenë në një mënyrë të plotë dhe të patëmetë? Pra, çfarë nevoje ndihet për një Imam dhe udhëheqës pas Profetit të Islamit?

Siç është shpjeguar, pas Profetit të Islamit, nuk kishte nevojë për një fe të re, sepse njerëzimi kishte arritur një fazë të pjekurisë dhe prandaj kishte fituar aftësinë për të pranuar dhe mbrojtur sheriatin.

Paraqitja e një shembulli e sqaron më tej këtë temë. Njerëzimi, gjatë fazave të ndryshme akademike, ka nevojë për mësues dhe studiues të rinj për të mbuluar fazat më të larta shkencore, njëra pas tjetrës. Megjithatë, kur në fazën e fundit të studimeve akademike fiton ekspertizë në një ose disa kurse shkencore, ai nuk ka nevojë të vazhdojë studimet e tij nën drejtimin e mësuesve të rinj. Duke u mbështetur në parimet dhe rregullat e përgjithshme, të cilat ai i ka mësuar nga ligjëruesit në nivelet më të larta akademike, ai vazhdon përparimin e tij shkencor. Çështja e Profetit të fundit (savs) shumë i ngjan këtij rasti. Bashkë me rritjen dhe zhvillimin e njerëzimit gjatë gjithë historisë, rregullat fetare dhe mësimet në epokat e profetëve të mëparshëm, shkuan përmes zhvillimit të mëtejshëm, duke arritur kulmin e tyre në epokën e Profetit të fundit hyjnor. Profeti i Islamit paraqiti gjithçka që nevojitej për udhëheqjen e njerëzimit në të ardhmen. Kështu, nuk ka nevojë për një fe të re për udhëheqjen e njeriut, pas epokës së Profetit Muhammed (savs).

Me shfaqjen e Profetit të Islamit, feja arriti përsosmërinë. Është e përshtatshme të paraqitet një shembull për të krahasuar rolin e Profetit të Islamit me veprat e profetëve të tjerë hyjnorë. Ne të gjithë e dimë se fusha e veprimtarive të profetëve të mëparshëm ishte e kufizuar dhe ata u udhëzuan në përgjithësi për të udhëhequr njerëzimin. Ata ishin të ngjashëm me një individ që ka sjellë hartën e një rajoni ose një vendndodhje të veçantë gjeografike. Megjithatë, detyra që Profeti i Islamit, si i Dërguari i fundit i Zotit kishte, i ngjan një individi i cili ka sjellë hartën e përgjithshme dhe gjithëpërfshirëse të të gjithë botës dhe e ka paraqitur atë tek njerëzimi. Natyrisht, me marrjen e një harte të përgjithshme botërore, nuk ka më nevojë për ndonjë hartë tjetër, sepse harta globale e përgjithshme është e plotë dhe gjithëpërfshirëse dhe i ka mbuluar të gjitha detajet.

Pas shfaqjes së Profetit të Islamit, profetësia arriti kulmin e saj dhe dha frytin e duhur. Profeti i Islamit paraqiti udhërrëfyesin dhe paraqiti kuadrin e përgjithshëm të mësimeve islame në një mënyrë gjithëpërfshirëse dhe të përsosur.

 Tani, pyetja që lind është ndryshe nga përgjegjësitë kryesore të Profetit, si janë përmbushur detyrat e tjera të Profetit të Islamit, për mbijetesën e fesë dhe shpëtimin e njerëzimit? A është marrë parasysh ndonjë masë e kujdesshme për zgjidhjen e këtij problemi apo a janë deleguar këto përgjegjësi tek ummeti?

Mendimtarët muslimanë i kanë klasifikuar detyrat dhe përgjegjësitë e Profetit të Islamit në dy grupe. Disa nga këto përgjegjësi përcaktohen vetëm brenda kornizës së misionit të Profetit dhe nuk janë të përhershme, të tilla si dërgimi i mesazhit të Zotit për udhëheqje të njerëzimit dhe vendosja e fesë. Megjithatë, disa nga detyrat dhe përgjegjësitë e Profetit të Islamit nuk i përkasin një faze të caktuar kohore dhe duhet të vazhdojnë gjatë gjithë historisë.

Interpretimi dhe përpunimi i zbulesave hyjnore, shpjegimi i vendimeve fetare mbi fenomenet në zhvillim në jetën e njeriut, dëshmia e drejtësisë së Islamit dhe reagimi ndaj paqartësive, mbrojtja e mësimeve fetare dhe parandalimi i devijimit të tyre janë disa nga çështjet që duhet të trajtohen nga individë vigjilentë dhe ekspertë pas Profetit të Islamit.

Dallimi në interpretimin e interpretuesve të Kur'anit të Shenjtë, dallimet në mendime mes muslimanëve në lidhje me vendimet praktike dhe madje edhe në interpretimin e traditës së Profetit të Islamit dhe shfaqja e vazhdueshme e dyshimeve destruktive në lidhje me besimet islame, bëhen për të treguar se disa nga përgjegjësitë e Profetit të Islamit duhet të vazhdojnë pas epokës së tij.

Nëse dikush mendon se Zoti ka deleguar udhëheqjen e ummetit tek njerëzit, pas Profetit të Islamit, një mendim i tillë nuk përputhet me maturinë hyjnore. Zoti i Plotfuqishëm, për të mbrojtur fenë islame dhe për t'a imunizuar atë nga çdo devijim i mundshëm, u ka paraqitur njerëzve të merituar dhe të pagabueshëm për vazhdimin e këtyre detyrave si Imamë, pas epokës së Profetit të Islamit.

Pra, Imami vazhdon të mbajë një pjesë të konsiderueshme të detyrave të Profetit dhe statusi i Imametit në fakt ka për qëllim të materializojë qëllimet e Profetit. Por, cilët janë ata që mund të vazhdojnë t'i mbajnë këto detyra dhe në çfarë kushtesh? Pa dyshim, përveç personave të pagabueshëm, të merituar dhe vigjilentë që janë emëruar nga Zoti, askush nuk është i kualifikuar për t'a pranuar këtë përgjegjësi. Ky fakt është theksuar nga Zoti në disa ajete të Kur'anit të Shenjtë. Pasi Profeti Ibrahim doli me sukses në testet hyjnore, Zoti e caktoi atë si udhëheqës.

Ajeti 124 i Sures Bekare thotë: "Përkujto (O i dërguar) kur Zoti i vet, Ibrahimin e provoi me disa obligime, e ai i përmbushi ato, e Ai tha: “Unë po të bëj ty prijës (imam) të njerëzimit!” Ai tha: “(bën o Zot) Edhe nga pasardhësit e mi!” (Zoti) Tha: “Mirësinë Time nuk mund ta gëzojnë mizorët!”

Në këtë ajet, Zoti i thotë Ibrahimit: "Unë po ju bëj imam të njerëzimit".

Mesazhi i përcjellë nga ky ajet është se Imami emërohet nga Zoti. Kjo është për shkak se Imami duhet të posedoj një numër të kushteve dhe tipareve të veçanta. Ai duhet të njohë  rregullat që qeverisin njerëzimin dhe universin, duhet të posedojë tipare  dhe prirje për udhëheqjen e njerëzve gjithashtu, ai nuk duhet të jetë i padrejtë. Kush tjetër pos Zotit mund të prezantojë një qenie njerëzore me tipare të tilla? Kështu, Imami i pagabueshëm duhet të përcaktohet nga Zoti.

Pika tjetër e rëndësishme në këtë ajet është se Zoti i referohet premtimit të Tij drejtuar Ibrahimit. Kjo tregon se Imameti është një lloj zotimi hyjnor dhe është i ndryshëm nga zotimet konvencionale shoqërore dhe politike të cilat janë të zakonshme në komunitete. E shihni se në zotimet shoqërore, njerëzit, nëpërmjet konsultimeve ose mjeteve të tjera, zgjedhin individin e konsideruar. Ajetet e Kur'anit të Shenjtë që i referohen konsultimeve janë rreth çështjeve të përgjithshme dhe sociale. Sidoqoftë, në fushën e zotimit hyjnor, konsultimi i individëve me të tjerët është i pakuptimtë dhe njohja e individit më kompetent dhe më të përshtatshëm është vetëm kompetencë e Zotit. Kjo është për shkak se askush tjetër përveç Zotit nuk është në gjendje të zbatojë këtë detyrë.

Në këtë ajet, është theksuar se Zoti, në përgjigje të Ibraimit, i cili kërkoi emërimin e imamëve nga pasardhësit e tij, vuri në dukje: Premtimi i Zotit nuk shtrihet tek të padrejtët.

Kjo do të thotë që ata që kanë kryer mëkate nuk janë të kualifikuar për statusin e Imametit, duke qenë se Imameti është një pozitë shumë e përgjegjshme. A është i vetëdijshëm kushdo tjetër përveç Zotit për detajet e jetës së njerëzve dhe veprat e tyre të fshehta dhe të hapura?

Ajeti i 24 i Sures Sexhde gjithashtu vë në dukje se Imameti është një status që përcaktohet nga Zoti.

Në këtë ajet thuhet: "Dhe prej tyre Ne bëmë prijës që me urdhërin Tonë udhëzojmë, pasi që ata (që i bëmë prijësa) ishin të durueshëm dhe ndaj argumenteve Tona ishin të bindur".

Në këtë ajet, dy kushte janë emëruar për Imamatin, që janë besimi në Zot dhe durimi.

Në interpretimi e këtij ajeti dhe të  ajetit 124 të Sures Bekare, shohim se në bazë të ajeteve të Kur'anit të Shenjtë, Imami emërohet nga Zoti. Kjo është për shkak se Imameti është një premtim hyjnor.