سعدیا! گردن جان ها به کمند تو بود
"اول اردیبهشت ماه جلالی" برابر با 21 آوریل در تقویم ایران روز بزرگداشت سعدی نام گرفته است.
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف (۶۰۶ – ۶۹۰ هجری قمری) متخلص به سعدی، شاعر و نویسندهٔ پارسی‌گوی ایرانی است.
اهل ادب به او «استاد سخن»، «پادشاه سخن»، «شیخ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد»، لقب داده‌اند.
سعدی در نظامیهٔ بغداد که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد، تحصیل کرد و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد.
سعدی سپس به زادگاه خود شیراز برگشت و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت گزید.
آرامگاه وی در شیراز به سعدیه معروف است.
سعدی تأثیر انکارناپذیری بر زبان فارسی گذاشته است به طوری که شباهت قابل توجهی بین فارسی امروزی و زبان سعدی وجود دارد.
آثار وی در کتاب کلیات سعدی، شامل گلستان به نثر، کتاب بوستان در قالب مثنوی و نیز غزلیات، گردآوری شده‌است.
علاوه بر این او آثاری در سایر قالب‌های ادبی نظیر قصیده، قطعه، ترجیع‌بند و تک‌بیت به زبان فارسی و عربی نیز دارد.
بیشتر بخوانید:
