تفسیر - شکست اشغالگران آمریکایی در افغانستان

حکومت طالبان افغانستان، تلاش‌ اشغالگران را در این کشور ، محکوم به شکست دانست .

طالبان افغانستان در بیانیه‌ای به مناسبت دومین سالروز پایان اشغالگری آمریکا اعلام کرد، همه تلاش‌های اشغالگران محکوم به شکست است و هیچ نیروی متجاوز به زور اسلحه و توطئه نمی‌تواند اراده ملت مجاهد افغانستان را بشکند.

مقابله با متجاوز در افغانستان موضوع جدیدی نیست که طالبان بخواهد انرا به نفع خود مصادره نماید.مردم افغانستان سابقه شکست و اخراج سه ابرقدرت زمانه در قرن ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ را در تاریخ افتخارات خود ثبت کرده است. این بدان معنا است که مردم افغانستان ضد بیگانه هستند و هرگز اجازه نمی دهند دشمنان بر انان غلبه کنند.

"امین فرجاد " کارشناس مسایل افغانستان در این باره می گویند:"اگر چه بیگانگان به خاک افغانستان همواره طمع کرده و این کشور را اشغال کرده اند اما هیچ گاه نتوانسته اند به مدت زیادی افغانستان را در اشغال خود نگه دارند بلکه پس از مدتس با سازماندهی و وحدت موفق به فراری دادن اشغالگران از سرزمین خود شده اند"

به همین دلیل نیز طالبان در بیانیه‌ خود ا اعلام کرد، فتح کابل بار دیگر ثابت کرد که هیچ کس نمی‌تواند به واسطه قدرت بیگانگان، ملت پرافتخار و مجاهد افغانستان را تابع و بقای خود را تضمین کند. این موضوعی واقعی متاثر از فرهنگ و تمدن و دین مردم افغانستان است.

انگلیس،  ارتش سرخ شوروی و اخیرا امریکا متجاوزانی بودند که افغانستان را اشغال کردند در حالی که هیچ شناختی از فرهنگ دینی و سنتی مردم افغانستان نداشتند و تصور انها این بود که می توانند با این کشور مانند مستعمره برخورد کنند در حالی که افغانستان مهد بزرگ مردانی مانند احمد شاه مسعود است که همچنان جوانان این کشور در مقابله با استعمار و اشغالگر از ان الگو می گیرند.

سید عیسی حسینی مزاری کارشناس مسایل سیاسی در این باره می گوید:"افغانستان اگر چه کشور فقیری است اما این به معنای تن دادن به ذلت اشغال نبوده و نیست. مردم این کشور نشان داده اند که مرد روزهای سخت هستند و در شرایط بحرانی و دشوار بسیاری توانسته اند با اتحاد و همدلی کارهای بسیار بزرگی را انجام دهند"

در هر حال روز سه شنبه ( 15 اوت) به مناسبت پایان اشغالگری افغانستان، در این کشور تعطیل رسمی و سراسری اعلام شد و جشن  های مختلفی به همین مناسبت برگزار شد.  اما انچه بیشتر موجب تعجب و در عین حال نگرانی مردم افغانستان است اینکه سران اقوام در افغانستان چرا در زمان صلح و ارامش نمی توانند در کنار هم با همبستگی برنامه توسعه افغانستان را به پیش ببرند.

این بدان معنا است که چرا افغانها در برابر متجاوز خارجی می توانند متحد شوند و در برابر انها ایستادگی و اخراج کنند اما در شرایط پس از اشغال این انتقاد به رهبران افغانستان وارد است که دوره سختی را فراموش می کنند و برای کسب برتری در قدرت بر روی هم سلاح می کشند و افغانستان را مجددا وارد یک جنگ و بحران داخلی می کنند. بنابراین باید گفت انحصار گرایی در قدرت بزرگترین افت سیاسی در افغانستان است که هر جناح سیاسی و قومی می کوشد پس از اخراج اشغالگزان قدرت مطلب و حاکمیت سیاسی را در افغانستان در اختیار داشته باشد که با بروز جنگ داخلی مجددا فرصت برای مداخله خارجی فراهم می شود که پیامد ان اشغال مجدد افغانستان است.

بنابراین روز فرار آمریکا از افغانستان باید درس و آیینه عبرتی برای انحصارگرایان در همه امور باشد که با همبستگی و اتحاد می توانند کشورشان را بسازند و آباد و ازاد به نسل اینده تحویل دهند.