Таъсири иртиботи падар ва модар бо фарзандон

Бештари мардум бар ин боваранд, ки иртиботи миёни падар ва модар бо кӯдак аз амоилҳои асоси дар эҷоди пайванди муҳабат ва самимият аст.

То вақте, ки кӯдакон эҳсос кунанд волидайн онҳоро дарк мекунанд ва дар тӯли фарозу нишебҳои зиндаги роҳнамо ва мушкилгушоӣ онҳо ҳастанд, як навъ ҳиси эътимод ба нафс ва амнияте, ки асоси ҳиси иззати нафс аст дар онҳо шурӯъ ба рушд мекунанд.