مدعیان قدرت در میان طالبان، موانع جدی بر سر راه تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان هستند
کارشناس سیاسی افغان تاکید کرد: مدعیان قدرت، تلفات انسانی و جهاد به تعبیر خودشان در میان طالبان، موانع جدی بر سر راه تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان هستند.
سید محمد باقر محسنی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری گفت: طالبان در حالی از تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان خودداری می کنند که حضور و نقش مردم در حکومت و قدرت بسیار تعیین کننده و عامل اصلی مشروعیت حکومت است که آن هم از طریق پذیرش انتخابات و یک قانون اساسی مدون امکان پذیر است.
وی افزود: اینکه طالبان زمینه ها و بسترهای لازم از نظر خودشان برای تشکیل حکومت فراگیر را مهیا نمی دانند، این زمینه ها و بسترها و زمان مشخصی برای تشکیل حکومت فراگیر اعلام نمی کنند سوال برانگیز است و مشخص نیست به دنبال چه بسترهایی هستند که چنین زمان طولانی برای گرد آوردن اقوام مختلف افغانستان در حکومتی با بنیادهای مردمی صرف شده و هنوز خبری از آن نیست.
به گفته این کارشناس سیاسی اگر دلایل برگزار نشدن انتخابات یا ایجاد زیربناهای توسعه اقتصادی نبود امکانات و بسترها عنوان شود، قابل پذیرش است اما برای تشکیل یک حکومت فراگیر صرفا اراده لازم نیاز است و این امر در زمان بسیار اندک هم قابل انجام است.
محسنی اظهار داشت: طالبان نوعی مقاومت سرسختانه برای تشکیل حکومت فراگیر از خود نشان می دهند و با توجه به وضعیتی که در بیست سال گذشته قبل از به قدرت رسیدن داشته اند، مدعیان قدرت، تلفات انسانی و جهاد به تعبیر خودشان در میان آنان موانع جدی بر سر راه حکومت فراگیر در افغانستان به شمار می روند.
وی تصریح کرد: عقده ها، کینه ها و بدبینی هایی در میان طالبان وجود دارد و ساختار قبیله ای و چند وجهی قدرت در درون آنان موانع جدی برای هم صدایی به خاطر به رسمیت شناسی دیگر اقوام در افغانستان است، حکومت های قبلی و به ویژه حکومت اشرف غنی هم بی اعتمادی قومی را در میان طیف های سیاسی دامن زده اند و طالبان تصور می کنند که اگر حکومتی با وسعت قومی شکل دهند ممکن است پایه های حکومت شان متزلزل شود.
این کارشناس سیاسی اظهار کرد: بنابراین ترس از دست دادن قدرت هم نکته ای اساسی است ضمن اینکه مسایل پیچیده استخباراتی و بازی های منطقه ای هم دخیل هستند و آنچه به عنوان بسترها و زمینه های لازم برای تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان مطرح می شود، توجیهات نادرستی در این زمینه است.
محسنی عنوان کرد: طالبان نه مشروعیت داخلی را کسب کرده اند و نه در بعد مناسبات منطقه ای از توان لازم برخوردار هستند با وجود این می خواهند در ابتدا استقلال خود را به خارجی ها بقبولانند و بعد به صورت تدریجی تعامل برقرار کنند.
این کارشناس افغان گفت: اینکه ساختار طالبان یکجانبه باشد و خواسته های مشروع جامعه جهانی در مورد رعایت حقوق بشر و حقوق زنان را نادیده بگیرند و توقع به رسمیت شناخته شدن را هم داشته باشند، منطقی نیست.
وی اضافه کرد: مخالفان نظامی طالبان هم ممکن است در صحنه نظامی چندان تاثیرگذار نباشند و نتوانند جغرافیایی را تصرف کنند اما گرم نگه داشتن اعتراضات به ساختار یکجانبه طالبان، تاثیرات سیاسی و روانی قابل توجه خود را خواهد داشت.
