شهدا و رهروان؛ حرکت به سوی اهداف یا عقبگرد از دستیابی به آرمان؟
مصاحبه با آقای سید عیسی حسینی مزاری؛رئیس مرکز فعالیتهای فرهنگی-اجتماعی تبیان
با توجه به قرارگرفتن در آستانه فرارسیدن تجلیل از سالروز شهادت شهدای سوم حوت قیام مردم کابل علیه مزدوران حکومت کودتای کمونیستی و شهید مصباح و ۸ تن از یاران ایشان،مراسمی از سوی دفتر تبیان با عنوان "شهدا و رهروان؛ حرکت به سوی اهداف یا عقبگرد از دستیابی به آرمان" در شهر مشهد برگزار می شود.حسینی مزاری؛دبیر کل حزب اسلامی تبیان در گفتگو با رادیو دری در این باره گفت:اولین قیام در افغانستان علیه حکومت کودتا در 26 دلو در دره یوسف صورت گرفت که مردم قهرمان دره یوسف با اینکه سلاحی در دست نداشتند با تمام وجود دربرابر عوامل کودتا ایستادگی کردند ،هرچند در این روز مردم تلفات زیادی دادند و قیامشان به ثمر نرسید اما زمینه ای شد برای تأثیرگذاری بر مردم دیگر نقاط افغانستان که در برابر عوامل کودتا مقاومت و مبارزه کنند.
بعد از 26 دلو هم همچنان مبارزات مردم دره یوسف بصورت جدی ادامه داشت و این منطقه یکی از پایگاههای بسیار مهم و اثرگذار جهاد در شمال افغانستان بود.اما بعد 26 دلو سال 1357 دومین قیام در ولسوالی چارکنت در 3 حوت 1357 صورت گرفت که این قیام هم در سطح ولایت بلخ بسیار اثرگذار بود و به دنبال آن قیام مردم ولسوالی بلخاب شروع شد و در نهایت به قیام 3 حوت 1358 مردم کابل منجر شد.
رئیس خبرگزاری صدای افغان در ادامه گفت:طبیعتا قیامهایی که در سطح افغانستان با این سبک و سیاق صورت گرفت پیام و اثرگذاری عمده اش این بود که نشان داد مردم افغانستان مردم مسلمان هستند و تسلط عوامل کودتا و تجاوز شوروی را به هیچ عنوان نمی پذیرند و در برابرشان ایستادگی و مقاومت می کنند.از دیگر تأثیرات این قیام این بود که بعد از آن ما شاهد قیام سرتاسری مردم افغانستان بودیم و این مردم بعد از نزدیک چهارده سال نبرد و جهاد توانستند عوامل کودتا وپشتیبان شان شوروی وقت را در هم شکنند و مکتب کمونیزم را به زباله دان تاریخ بفرستند.
حسینی مزاری بعنوان سخنران مراسم گرامیداشت یاد شهدای 3 حوت در دفتر تبیان،درباره علت و هدف نامگذاری این یادبود به نام"شهدا و رهروان؛ حرکت به سوی اهداف یا عقبگرد از دستیابی به آرمان" گفت:چون ما از هزاران شهید قیام 3 حوت چارکنت و کابل و همچنین سالروز شهادت شهید مصباح، یکی از ستارگان آسمان جهاد در افغانستان تجلیل می کنیم، مناسب دیدیم که در این رابطه مبحثی را مطرح کنیم که؛اهداف شهدا از قیامشان چه بوده و چگونه حاضر شدند از عزیزترین چیزی که نزد انسان است یعنی جانشان بگذرند؟و اگر هدف شهدا پیاده کردن حکومت اسلامی در افغانستان بوده بازماندگان و رهروان شهدا بعد از آنها چه کردند؟آیا به هدفی که شهدا داشتند رسیده اند؟ که باید گفت مطئناً به این هدف نرسیدند چون اگر می رسیدند کشور به این حال و روزی که اکنون هست دچار نمی شد ، حکومت اسلامی تشکیل می شد، دست اجانب از کشور قطع می شد و اینگونه که امروز افغانستان تحت سلطه کشورهای قدورتمند غربی است نمی بودیم و زنجیرهای اسارت و بندگی از سر و گردن ما پاره می شد و آزادانه زندگی میکردیم.
وی در ادامه افزود:ما در نظر داریم در این مراسم و مراسم های مشابهی که در تجلیل از مقام شهدا گرفته میشود به دلایل نرسیدن رهروان و بازماندگان به اهداف والای شهدا بپردازیم و راهکاری مشخص فراروی مجاهدین، شخصیتها و مردم افغانستان قرار بگیرد که به آنها نشان دهد چه کارهایی انجام دهند تا به اهداف شهدا برسند و ادامه دهنده راه شهدا باشند و قرار گذاشته شد در این مراسم در رابطه با این موضوع بحث شود و با توجه با شرایط روز موضوعات مهمی در این مجلس مطرح گردد.