به نظر نمی رسد تغییرات اساسی در سیاست امریکا نسبت به پاکستان بوجود آمده باشد
اتهامات سیاستمداران امریکایی علیه پاکستان از سوی برخی جمهوری خواهان است و سیاست کلی دولت امریکا نیست
استاد دانشگاه کابل گفت: اتهاماتی که علیه پاکستان از سوی برخی سیاستمداران امریکایی در مورد حمایت آن کشور از تروریزم وارد شده از سوی برخی از گروه های جمهوری خواه است و به نظر نمی رسد که سیاست کلی امریکا در مورد پاکستان به سادگی تغییر کند.
داکتر سید عسکر موسوی در گفتگو با خبرنگار رادیو دری در کابل اظهار داشت: چنین اتهاماتی در گذشته هم از سوی برخی از امریکایی ها مطرح می شد و اکنون هم به نظر می رسد که برخی از گروه های جمهوریخواه امریکا این اتهامات را مطرح کرده اند.
این تحلیلگر سیاسی عنوان کرد: ورود روسیه در قضیه ی سوریه تمام برنامه ها در خاورمیانه را به هم زد. البته این مساله به مسایل داخلی امریکا و از جمله انتخابات ریاست جمهوری در آن کشور هم مربوط می شود.
وی افزود: برای امریکایی ها بسیار مهم است که در جهان قدرتمند جلوه کنند، جمهوریخواهان امریکایی هم با این اظهارات می خواهند خود را قدرتمند وانمود کنند اما به نظر نمی رسد که در عمل تغییری در رابطه ی امریکا و پاکستان بوجود آید زیرا این رابطه قوی است.
به گفته ی موسوی با این حال افغانستان می تواند بیشتر روی نقطه ضعف پاکستان که همکاری با تروریزم است تمرکز کند و در این مورد که پاکستان مرکز تولید و صدور تروریزم است افشاگری کند.
این صاحبنظر سیاسی گفت: دولت کابل باید این مساله را درک کند که سیاست کلان و از جمله سیاست خارجی افغانستان باید شکل جدیدی به خود بگیرد زیرا هنوز با همان فرمول های دهه های گذشته کار می شود و این فرمول ها افغانستان را با بن بست و انزوا مواجه می کند. بنابر این افغانستان باید دکترین سیاست خارجی خود را بصورت دقیق تدوین کند.
موسوی یادآور شد که دکترین سیاست خارجی یک کشور بر اساس منافعش تدوین می شود، افغانستان هم نمی تواند به خاطر کشوری که در نقطه ای دور قرار دارد با همسایگان خود وارد جنگ شود و یا اینکه به خاطر همسایگان خود با کشوری دور وارد جنگ شود. در ابتدا باید تعریف کلی از منافع افغانستان ارایه شود و بر اساس آن روابط با کشورهای دیگر تنظیم شود.
وی اضافه کرد: امریکایی ها در افغانستان و منطقه نمی مانند زیرا حضورشان بر اساس منافع شان است اما همسایه های افغانستان همیشه در کنار این کشور خواهند بود که باید در تدوین دکترین سیاست خارجی به این نکته توجه شود. البته دولت کابل می تواند از سیاست های گذرای کشورهای خارجی هم به نفع خود استفاده کند اما دکترین سیاست خارجی خود را باید بر اساس منافع بلندمدت تدوین کند.
