سرمربی ایرانی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان : می‌خواهیم در جمع 20 تیم برتر جهان باشیم
سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان گفت: چشم‌انداز 5 ساله برای آمادگی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان در نظر گرفته شده است. 3 سال برای حضور در رده تیم‌های برتر آسیا و 5 سال برای حضور این تیم در میان 20 تیم برتر دنیا قرار گیرد.
افغانستان کشور محصور به خشکی و بدون ساحل است، اما این کشور تلاش دارد فوتبال ساحلی را بیشتر رواج دهد.
بر همین اساس از تمامی ظرفیت‌های ممکن برای پیشرفت این ورزش انجام می‌دهد. یکی از همین اقدامات، ساختن ورزشگاهی مصنوعی در کابل است.
اولین دور مسابقات فوتبال ساحلی آسیا در سال ۲۰۰۸ در اندونزی و دومین دور در سال ۲۰۱۰ در عمان برگزار شد. افغانستان در این دو بازی نماینده نداشت و در سومین دور که سال ۲۰۱۲ در شهر هایانگ چین برگزار شد، اولین بار تیم افغانستان نیز در این رویداد حضور یافت.
روز یکشنبه 18 قوس/آذر سال جاری، فدراسیون فوتبال افغانستان، «میثم آشتیانی» مربی ایرانی فوتبال ساحلی را به‌عنوان سرمربی جدید تیم ملی این کشور معرفی کرد.
آشتیانی سابقه مربیگری در لیگ یک، دو و برتر ساحلی ایران، کشف و معرفی 4 بازیکن به تیم ملی فوتبال ساحلی این کشور و تالیف و ترجمه کتاب در موضوعات تغذیه ورزشی و حقوق ورزشی و فوتسال و فوتبال ساحلی دارد.
به‌همین بهانه با این سرمربی ایرانی فوتبال ساحلی افغانستان به‌گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.
فارس: اولین چیزی که با شنیدن فوتبال ساحلی به گوش می‌خورد ساحلی بودن یک منطقه است. از آنجاییکه افغانستان یک کشور کوهستانی است، این ورزش چگونه در آنجا رشد کرده است؟
خب در هیچ کجای دنیا الزامی برای وجود دریا و ماسه‌های کنار آن برای انجام فوتبال ساحلی وجود ندارد. بلکه در تمام دنیا به‌صورت مصنوعی ورزشگاهی را آماده می‌کنند و در تمام رشته‌های ساحلی در آن فعالیت می‌کنند. مثل همان کاری که در آکادمی تهران انجام شد و ماسه را از مناطق کویری یا دریایی به شهرهای مختلف مثل یزد و اصفهان انتقال دادیم. به‌طور کل می‌توان گفت این ورزش جز یکی از کم هزینه‌ترین ورزش‌ها از لحاظ سازندگی استادیوم و امکانات ورزشکارها به‌حساب می‌آید.
در کابل نیز همین اتفاق افتاد و در محل کمپ تیم ملی ورزشگاه را با آوردن ماسه ساختند.
فارس: اقبال عمومی از فوتبال ساحلی در افغانستان تا چه میزان است؟
یکی از ورزش‌هایی که افغانستان همیشه در آن حرفی برای گفتن داشته و دارد و قهرمانی‌هایی هم در آن کسب کرده، کریکت است. بعد از آن فوتبال ورزش مورد علاقه مردم است.
اساسا می‌شود گفت که به‌دلیل رنج و مظلومیتی که مردم افغانستان دارند، شاید تنها دلخوشی آنها ورزش است اما مردم افغانستان بسیار فوتبال دوست هستند و همه گرایش‌های فوتبال مثل فوتسال و فوتبال ساحلی را دنبال می‌کنند.
هرچند فوتبال ساحلی تاکنون علی‌رغم آنکه پتانسیل بالایی وجود دارد، دستاورد بزرگی برای افغانستان در دنیا نداشته است، ولی متاسفانه به آن توجه کافی نشده است اما به‌تازگی با تغییر مسئولین در این تلاش هسند که بتوانند این رشته را بیشتر معرفی کنند و مردم بیشتر به سمت این رشته بیایند و مردم هم بسیار استقبال و حمایت می‌کنند.
فارس: سطح بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
تیم افغانستان از 2 امتیاز بسیار خوب برخوردار است. اول اینکه از لحاظ فیزیک بدنی بازیکنان بسیار خوبی مانند سایر ورزشکاران کشورهای آسیایی دارد و دومین امتیاز این تیم به بازیکنان سخت‌کوش و متعصب آن بر می‌گردد. به‌طوریکه در شرایط بسیار سخت مانند هوای سرد برفی هم حاضر هستند تمرین کنند.
اما متاسفانه با وجود داشتن لیاقت اما تاکنون نتوانستند در آسیا به جایگاه واقعی خود دست یابند. یعنی در رنکینگ برخی از تیم‌هایی از افغانستان بالاتر هستند که از لحاظ فنی و توانایی بسیار پایین‌تر از افغانستان قرار دارند.
مشکل افغانستان این است که تاکنون هیچ آموزشی بر روی فوتبال ساحلی آن نبوده است و تکنیک‌ها و تاکتیک‌های روز دنیا به این بازیکنان مستعد آموزش داده نشده است.
من کارم را در تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان مانند یک مدرسه فوتبال شروع کردم و حتی ساده‌ترین نکات را هم آموزش می‌دهم. با جرات می‌گویم که افغانستان اگر با این برنامه‌ریزی پیش رود و مورد حمایت قرار گیرد و امکانات بیشتری در اختیار این تیم قرار داده شود، تا 3 سال آینده می‌تواند جزء 3 تیم اول آسیا باشد.
فارس: پس چشم‌انداز شما در تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان 3 ساله است؟
بین 3 تا 5 سال مدت زمانی است که برای آمادگی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان در نظر گرفته شده است. 3 سال برای حضور در رده تیم‌های برتر آسیا و 5 سال برای حضور این تیم در میان 20 تیم برتر دنیا قرار گیرد.
فارس: چگونه شما سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان شدید؟
من سال‌ها در لیگ یک و دو ایران کار کردم و از جاهای مختلف نیز پیشنهاداتی را داشته‌ام. اما بر سر مسائل مالی به توافق نرسیدیم. پس از آن افغانستان پیشنهاد داد و غیر از بحث مالی، افغانستان یک امتیاز داشت و آن اینکه چون می‌خواست در مسابقات شرکت کند و نزدیکی این مسابقات نیز مهم بود و تیم‌های اروپایی مسابقاتشان نزدیک نبود.
پس از بررسی کردن شرایط در نهایت برای بستن قرارداد به کابل رفتم و الان حدود 2 ماه و نیم است که سرمربی‌گری تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان را به عهده دارم و تا پایان جام ملت‌های آسیا نیز با این تیم قرارداد بسته‌ام و قرار شد تا پس از این مدت با بررسی شرایط جدید برای عقد قرارداد دوره آینده آماده شویم.
فارس: برخی از کشورهای جنگ زده مانند یمن، معمولا اردوهای تیم ملی خود را در کشوری دیگر برگزار می‌کنند. مانند یمن که در عربستان این اتفاق افتاد. آیا افغانستان این شرایط را دارد؟
کشورهای جنگ زده از طرف AFC و با هماهنگی فدراسیون آن کشورها، در کشورهایی دیگر اردوهای خود را برگزار می‌کنند که کشور مورد تفاهمنامه و طرف قرارداد با فدراسیون فوتبال افغانستان قطر است و اگر اردویی برگزار شود در قطر برگزار می‌شود اما متاسفانه اردوی قطر به‌دلیل مشکلاتی که در فدراسیون پیش آمد، کنسل شد و باعث شد تا کمپ اول را از دست بدهیم و پس از آن نیز بارندگی‌ها آغاز شد و شرایط برای برگزاری اردو فراهم نبود.
در تلاش هستیم تا کمپ دوم تیم را در چین یا قطر برگزار کنیم. چراکه نیاز اصلی تیم برگزاری یک اردو در خارج از افغانستان برای تغییر در وضعیت است.
فارس: به برخی مشکلات پیش آمده در فدراسیون فوتبال افغانستان اشاره کردید. این حواشی تا چه میزان بر شرایط تیم ملی فوتبال ساحلی این کشور تاثیر گذاشته است؟
این مشکلات سبب شد تا یکی از اسپانسرهای تیم روابط خود را با فدراسیون محدود کند و به همین دلیل موجب کنسل شدن سفر به قطر شد.
فارس: قرار نیست تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان در ایران اردویی را برگزار کند؟ آیا پیشنهادی نداشتید در این زمینه و یا تاکنون رایزنی‌هایی صورت گرفته است؟
در شرایط فعلی امکان برگزاری اردو در ایران برای تیم وجود دارد اما این مقطع ترجیح دادیم تا در ایران اردو نداشته باشیم و شرایط داخلی افغانستان هم به‌گونه‌ای نیست که به‌راحتی بتوانیم هر تیمی را دعوت کنیم چون امنیت مهم‌ترین موضوع است و حضور من نیز در کابل جرات خاصی را طلب می‌کند.
هرکسی قادر به کار کردن در افغانستان با توجه به شرایط خاصی که دارد، نیست و در چشم‌انداز 5 ساله تیم ملی تاکید کردم تا شرایطی فراهم شود که بتوان تیم‌های درجه یک آسیا را به افغانستان دعوت کنیم و بازی‌هایی انجام دهیم.
فارس: چندتا از بازیکنان تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان لوژیونر هستند؟
حضرت گل باران، در بوآویستا برزیل بازی می‌کند.
فارس: آیا قصد به‌خدمت گرفتن بازیکنان خارجی هم دارید؟
روز اولی که من به افغانستان آمدم، بازی‌های انتخابی در قالب یک لیگ مجتمع، را برگزار کردیم که در نهایت از دل این لیگ، 2 برادر 17، 18 ساله را کشف کردیم و آنها را به بدنه تیم ملی اضافه کردیم و عملکرد بسیار خوبی دارند و با برنامه‌ریزی پیش‌رو، این بازیکنان نسل آینده را خواهند ساخت.
اما یک مشکلی به‌نام کمبود زمان پیش‌روی ما تا شروع مسابقات وجود دارد و اگر زمان بیشتری در اختیار ما بود، می‌توان گفت افغانستان پتانسیل بسیار خوبی برای رسیدن به جایگاه بالاتر دارد. چون اصلا نتوانستیم به ولایات مختلف سر بزنیم اما می‌دانیم که بازیکنان بسیار خوبی در این کشور وجود دارند اما نیاز به زمان است تا اینها را کشف کنیم.
فارس: پس می‌شود گفت تغییر و تحولات اساسی به تیم ساحلی افغانستان پس از حضور شما رخ داده است؟
بله قطعا. از روز اولی به با این تیم همکاری خود را آغاز کردم، از همه لحاظ می‌توان گفت که تحولات صورت گرفته است و در موارد نظم و انضباطی، و سخت‌افزاری و نرم‌افزاری تغییرات بسیاری به‌وجود آمد و به‌جرات می‌توان گفت که تیم ملی یک تیم ملی دگرگون شده است و این کار را برای گرفتن نتیجه بسیار سخت کرده است.
فارس: از شرایط امنیتی که در افغانستان حاکم است ترسی ندارید؟
صادقانه می‌گویم نه. چون عقیده دارم که مرگ در هرکجایی که باید اتفاق بیفتد می‌افتد و اگر در خانه خودم هم باشم رقم می‌خورد. پس دلیلی ندارد که از بمب، انفجار یا هر چیز دیگری صرفا به‌خاطر مرگ بترسم. در فاصله کمتر از 500 متری من بمب منفجر شده است اما این اتفاقات موجب بازدارندگی من نخواهد شد.
فارس: فوتبال ساحلی چقدر در میان مردم افغانستان طرفدار دارد؟
بسیار زیاد. 2 اتفاق خیلی خوب افتاد. اول اینکه من را به‌عنوان یک ایرانی قبول کردند چون اولین مربی خارجی این تیم من هستم. مردم خیلی به من لطف دارند و در این مدت بازخوردهای بسیار مثبت و انرژی‌های فراوانی از سوی آنها دریافت کرده‌ام. مردم نیز به این نتیجه رسیده‌اند که فوتبال ساحلی می‌تواند رشد کند و می‌دانند این رشته ورزش بسیار زودتر از فوتبال چمن برای آنها دستاورد داشته باشد.
هم مردم افغانستان به فوتبال ساحلی میل و رغبت بیشتری دارند و هم فدراسیون فوتبال این کشور به‌دنبال سرمایه‌گذاری‌های بیشتر در این رشته است و این موضوع نوید بخش روزهای خوب برای فوتبال ساحالی افغانستان است.
60 تا 70 درصد بازیکنان تیم ملی فوتسال افغانستان در ایران بازی می‌کنند و به‌همین خاطر می‌توانند سرمایه‌گذاری خوبی در فوتبال ساحلی و فوتسال داشته باشند.
فارس: آقای دستگیر سرمربی تیم ملی فوتبال افغانستان چندی پیش اعلام کرد که برای انتخاب بازیکن حتما به ایران می‌آید. شما هم قصد این کار را دارید؟
بله حتما. حجم زیادی از بهترین بازیکنان زن و مرد تیم‌های ملی افغانستان در خارج از افغانستان زندگی می‌کنند. با توجه به استعدادهای بسیار خوبی که در ایران هم هستند، حتما سفری به ایران برای کشف این بازیکنان خواهم داشت.
همچنین قصد داریم تا با رایزنی با نمایندگان مهاجرین در افغانستان، تیم فوتبال ساحلی مهاجرین را هم در ایران راه‌اندازی کنیم.
فارس: مهم‌ترین مشکل پیش‌روی تیم ملی فوتبال ساحلی افغانستان چیست؟
اتفاقاتی در اخیرا در فدراسیون فوتبال افغانستان رخ داده است، موجب شد تا یک توفق بسیار شدید به تیم وارد شود. به‌طوریکه می‌توان گفت برای جام ملت‌های آسیای پیش‌رو نمی‌شود توقع کسب نتیجه رضایت‌بخشی را داشت اما می‌توانیم با زمان بیشتر برای اردیبهشت ماه که المپیک ساحلی برگزار می‌شود چشم‌انداز مثبتی را ترسیم کرد.
فارس: ترکیب کادر فنی تیم ملی چگونه است؟
«سیامک چوپانی» از مربیانی که در ایران کار می‌کنند را به تیم اضافه کردیم و «رضا هاشم‌پور» که ساکن آلمان هستند به تیم اضافه شدند و به‌زودی در جمع تیم قرار می‌گیرند. امکان دارد که 3 عضو کادر پزشکی هم به تیم اضافه شود. اما پزشک از خود افغانستان هستند.
فارس: در پایان اگر حرفی مانده بفرمایید؟
در بازی‌های آسیایی 15 تیم شرکت می‌کنند و افغانستان در گروه 1 قرار دارد و با میزبان یعنی تایلند و همچنین فلسطین و مالزی رقابت می‌کند و از این میان تنها 3 تیم به جام‌جهانی صعود می‌کنند و از این میان مجبوریم تا بلیط ایران و ژاپن را روی کاغذ صادر کنیم و باید گفت که 13 تیم برای یک شانس خواهند جنگید.
کار برای تیم ملی افغانستان بسیار سخت است اما با چشم‌انداز روشنی که در پیش‌رو وجود دارد می‌توان به آینده خوشبین بود و امیدواریم بتوانیم برای اولین بار این تیم از مرحله مقدماتی صعود کند.
