مرحوم فدایی هروی سنت ادبی انجمن داری را در بین شاعران مهاجر در ایران بنیانگذاری کرد
مسوول موسسه فرهنگی در دری و دفتر فارسی زبانان در مشهد گفت: مرحوم استاد براتعلی فدایی هروی با امکانات شخصی و اندک خود سنت ادبی انجمن داری را در بین شاعران مهاجر در ایران بنیانگذاری کرد.
سید ابوطالب مظفری شاعر و نویسنده افغان در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با تسلیت درگذشت براتعلی فدایی مشهور به "شیخ الشعرا" که به تازگی در سن 92 سالگی بر اثر بیماری در هرات درگذشت، اظهار داشت: استاد فدایی در دهه شصت در مشهد حضور داشت و انجمنی تحت عنوان انجمن شاعران مهاجر را سرپرستی می کرد و شب های جمعه محفل شعری در منزلش برگزار می شد که شروع ادبیات مهاجرت و مقاومت به نوعی از این منزل شکل گرفت.
وی افزود: همزمان با شروع جریان انقلاب اسلامی در ایران دو دسته شاعران افغان در ایران تربیت شدند؛ یک دسته شاعرانی بودند که بخش اعظمی از زندگی شاعری خود را در افغانستان گذرانده بودند و شناخته شده بودند. از این دسته تعدادی وارد جمهوری اسلامی ایران شدند و بیشتر در مشهد ساکن شدند مانند استاد فدایی که با حلقه شاگردان و نزدیکانش مانند آقای رستمی، زرکوب و برخی دیگر مانند مرحوم استاد تابش وارد ایران شدند. این ها از جمله کسانی بودند که می توانستند سنت ادبی انجمن داری را که در هرات تجربه کرده بودند و مبتنی بر شاگرد و استادی بود به محیط مهاجرت منتقل کنند و این کار را هم کردند.
مسوول موسسه فرهنگی در دری عنوان کرد: استاد فدایی این حلقه را در منزل خود و با همان امکانات ابتدایی و شخصی خود برپا کرد که در رشد جوانان آن عصر بسیار تاثیرگذار بود.
مظفری در مورد شخصیت استاد فدایی هم گفت: او یک شخصیت چند بعدی داشت، قناعت وی بسیار جلب توجه می کرد، با تحولات اجتماعی سلوک زیستی خود را فراموش نکرد و تغییر مشی نداد، ثبات شخصیتی داشت، ساده زیست و صمیمی بود و منزلش چه در مشهد و چه در هرات محل رجوع شاعران متعدد بود. بعد دیگر شخصیت وی شاگرد پروری اش بود که به عنوان حلقه وصلی برای بسیاری از ادیبان و شاعرانی به شمار می رفت که در قدم اول در کنارش نوعی آرامش را جستجو می کردند و در قدم بعدی فنون شعر و شاعری را می آموختند.
مسوول دفتر فارسی زبانان در مشهد همچنان یاد آور شد: استاد فدایی از جنبه اجتماعی هم شاعری بود که هیچ گاه جنبه اعتراض و نگرش اعتراضی را از دست نداد و گرفتار مدح دربارها نشد. آثار وی هم یا جنبه مذهبی دارد که در مدح ائمه اطهار سروده شده و یا جنبه اجتماعی و اخلاقی دارد. وی در مجموع فرد اخلاق گرایی بود.
به گفته این شاعر و نویسنده افغان استاد فدایی از جنبه شعری هم از شاعران طراز اول در قرن اخیر بود. آثار استاد هم در قالب های مختلف شعری اعم از غزل، قصیده، رباعی و مثنوی بود که هم از نظر قالب ها و هم از نظر مفاهیم چشمگیر بود.
مظفری عنوان کرد: شاعرانی که در دوره های مختلف جذب سیاست و قدرت ها شده اند از حوزه تخصص و تعهد نسبت به ادبیات دور شده اند. بسیاری از شاعران خوب بوده اند که با جذب شدن به دستگاه قدرت چنانکه باید به زیست هنری خود وفادار نبوده اند اما استاد فدایی جذب این مسایل نشد و همواره به تعهد هنری و ادبی خود پایبند بود.
وی تصریح کرد: جذب شعرا و ادیبان به دستگاه قدرت به غیر از اینکه به اعتبار و شخصیت آن ها لطمه می زند آن ها را از کار حرفه ای باز می دارد. البته زیست هنری و ادبی و قناعت پیشه کردن کار سختی است و نوعی مجاهدت به شمار می رود اما باید به این موضوع توجه شود تا ادبیات و فرهنگ به سوی غنا پیش برود.
