در نبود مداخله بیرونی طالبان و مولوی مهدی می توانند اختلافات خود را مدیریت کنند
کارشناس سیاسی افغان گفت: در صورتی که مداخله بیرونی وجود نداشته باشد طالبان و مولوی مهدی می توانند اختلافات پیش آمده بین خود را مدیریت کنند.
سرور جعفری در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به اختلافات پیش آمده بین طالبان و مولوی مهدی مجاهد تنها فرمانده هزاره تبار طالبان و گمانه زنی ها در مورد اعزام نیرو از سوی طالبان به بلخاب اظهار داشت: به نظر می رسد که نیروی حکومت موقت طالبان با احتیاط بیشتری با مساله بلخاب برخورد کند زیرا از یکسو منطقه جغرافیایی ولسوالی بلخاب برای کسانی که در آن مستقر هستند جهت درگیری مناسب است و افراد معترضی که در آن حضور دارند دست بالاتری در جنگ و درگیری دارند و ممکن است مقاومت آنان برای طالبان سنگین تمام شود و با توجه به نارضایتی هایی که وجود دارد ممکن است زمینه را برای اعتراضات گسترده فراهم کند.
وی افزود: اکنون معترضین خواسته های بیشتری دارند، موضوع فراتر از خواسته های فردی است و به خواسته های قومی تبدیل شده است. در چنین وضعیتی به نظر می رسد که حکومت موقت طالبان هم احتیاط بیشتری در پیش بگیرد. اینکه چندین بار برای مذاکره هیات اعزام کرده تا مساله از طریق گفت و گو حل شود به این معنی است که به واکنش گسترده ای که جنگ می تواند درپی داشته باشد، واقف است.
به گفته این کارشناس سیاسی از سوی دیگر قضیه مربوط به یک اعتراض درونی بین طالبان است زیرا مولوی مهدی مجاهد از فرماندهان خود طالبان می باشد که به خاطر نادیده گرفته شدن سهمش در قدرت معترض است و این مساله می تواند از طریق مذاکرات درون گروهی حل شود و از نظر فکری، ارزشی و تفکر سیاسی بین آنان مشکلی وجود ندارد.
جعفری عنوان کرد: بنابراین دو طرف می توانند وضعیت را مدیریت کنند مگر اینکه گروه های دیگری در خارج وضعیت را به گونه ای مدیریت کنند که به سمت جنگ پیش برود که امید می رود خرد سیاسی به جایی برسد که از جنگ جلوگیری شود و آسیب های آن به مردم تحمیل نشود.
وی همچنان خاطرنشان کرد: نفس اعتراض از جایگاه قومی به خاطر نادیده گرفته شدن سهم در قدرت می تواند برای سایر گروه های قومی هم که احساس می کنند در بدنه قدرت سهمی ندارند به عنوان یک الگو مطرح شود و دیگران هم تشویق شوند که به اعتراض روی بیاورند اما مساله این است که در افغانستان هنوز نوع نگاه ها به ساختار سیاسی مشخص نیست.
این استاد دانشگاه در کابل تصریح کرد: نبود منطق مشخصی برای توزیع ساختار سیاسی قدرت سبب می شود برای گروه هایی که واقعا به دنبال احقاق حق هستند و می خواهند گروه های مختلف قومی در درون افغانستان در ساختار سیاسی شریک باشند زمینه فراهم شود تا مبارزات جدی، حق طلبانه و مشروع داشته باشند ضمن اینکه برای گروه های مختلف دیگری که ممکن است به حق شخصی خود نرسیده باشند و به دنبال منافع شخصی باشند زمینه فراهم شود تا خواست های نامشروع خود را در پوشش خواسته های به ظاهر مشروع مطرح و وضعیت را پیچیده کنند.
جعفری اظهار کرد: بنابراین در درون افغانستان باید منطق توزیع ساختار سیاسی قدرت و مبناهای آن مشخص باشد، آیا مردم مبنا است؟ در این صورت باید به سوی انتخابات و سازوکارهای مردمی رفت. یا شورا، لویه جرگه و امثال آن مبنا است. منطق مشخص تمام گروه های قومی را در برابر آزمون آشکار قرار می دهد تا رفتار همه سنجیده شود اما در فقدان یک منطق مشخص ممکن است هرچیزی اتفاق بیفتد.
این کارشناس سیاسی در مورد نوع برخورد طالبان با مساله بلخاب و تاثیر آن بر وجهه داخلی و بین المللی آنان هم گفت: برخورد طالبان با این مساله تا به حال مناسب بوده و فشار سنگین وارد نکرده، یکی از دلایل هم این است که معترضین وابسته به خودشان هستند و به این دلیل با تسامح برخورد کرده اما با سایر گروه ها برخورد خشن، غیر منطقی و غیر عادلانه داشته است.
وی اضافه کرد: اگر بخواهیم در درون افغانستان ثبات را تجربه کنیم و ساختارهای سیاسی نیرومند شکل بگیرد که بر سر توزیع قدرت جدال نداشته باشیم باید به منطقی تن دهیم که توزیع عادلانه قدرت را درپی داشته باشد، مشروعیت خود را از مردم بگیریم، مشارکت سیاسی و اصل آزادی مردم را بپذیریم و به آنان حق اعتراض دهیم. این مسایل می تواند برخورد صادقانه طالبان را نسبت به افغانستان نشان دهد.
