خروج نیروهای شوروی از افغانستان قطعاً یک دستاورد بزرگ برای مردم مجاهد این کشور بود
رئیس جبهه صلح و سازندگی افغانستان تاکید کرد: خروج نیروهای ارتش سرخ شوروی از افغانستان قطعاً یک پیروزی و دستاورد بزرگ برای مردم مجاهد و مسلمان افغانستان بود.
سید اسحاق دلجو حسینی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به 26 دلو (بهمن) سالروز خروج نیروهای ارتش سرخ شوروی از افغانستان در سال 1367 گفت: مردم افغانستان جهاد خود را به پیروزی رساندند و اشغالگران را از کشور خود بیرون کردند اما کسانی که ادعای رهبری مردم و جهاد را داشتند نتوانستند بعد از خروج نیروهای شوروی و شکست نظام کمونیستی در افغانستان شرایط را به درستی مدیریت کنند و افغانستان را به ورطه جنگ داخلی و مشکلات پس از آن کشاندند.
وی یاد آور شد که در سال 1357 با حمایت اتحاد جماهیر شوروی پیشقراولان آن کشور در افغانستان کودتای کمونیستی هفت ثور (اردیبهشت) را سازماندهی کردند، در آن زمان سران کودتا با نیات بسیار شوم و ویرانگر و بدون دلیل دست به کشتار مردم مسلمان در افغانستان زدند اما بسیار زود دچار اختلاف شده و شروع به درگیری و از بین بردن یکدیگر کردند و زمانی که اتحاد جماهیر شوروی متوجه شد دست نشانده هایش در حال از بین رفتن هستند ارتش سرخ خود را وارد افغانستان کرد.
این کارشناس سیاسی افغان اظهار داشت: اما تاریخ و تجربه ثابت کرده که هیچ کشور و ارتشی هر قدر بزرگ و قوی باشد نمی تواند سرزمین دیگری را در اشغال خود نگه دارد و مردم کشور اشغال شده هر قدر کوچک و ضعیف باشد بالاخره امکاناتی پیدا می کنند تا با اشغالگران مقابله کرده و آن ها را بیرون کنند، چنانکه مردم افغانستان توانستند با توکل به خداوند و یاری کشورهای اسلامی با دادن میلیون ها شهید، معلول و مهاجر اشغالگران را شکست داده و بیرون کنند.
دلجو حسینی بیان داشت: دشمن هم به شکست خود و اشتباه بودن اقدام اولیه اش در اشغال افغانستان اعتراف کرد و حزب دمکراتیک خلق افغانستان را مقصر دانست که توسط (KGB) ایجاد شده بود و اینکه گزارش های اشتباه به روس ها داده، مانند گزارش های غلطی که طی سال های گذشته به امریکایی ها داده شد.
وی عنوان کرد: اما مردم افغانستان که مسلمان، مومن و مجاهد بودند، به آزادی کشور خود علاقمند بوده و استقلال خود را حفظ کرده بودند در برابر اشغالگران ایستادگی کرده و آن ها را شکست دادند.
به گفته این کارشناس سیاسی در دوران جنگ انتظاری در مورد سازندگی، امنیت و آرامش وجود نداشت، اما کم کم بیشتر نقاط افغانستان در اختیار مجاهدین افغان و نیروهای روسیه در تنگنا قرار گرفتند و 150 هزار نیروی تا به دندان مسلح آن ها در محاصره ماندند، وضعیت داخلی شوری هم به وخامت گرایید، اقتصادش ضعیف شد، شیرازه زندگی سیاسی و اجتماعی روس ها از هم پاشید و تصمیم به عقب نشینی نیروهایشان گرفتند که بعدها هم شوروی دچار مشکلات زیادی شد. در داخل افغانستان هم حکومت کمونیستی که پشتوانه خود را از دست داده بود دچار فروپاشی شد و دنیا نیز با مجاهدین افغان بود و بالاخره مجاهدین پیروز شدند.
دلجو حسینی یاد آوری کرد که از سوی دیگر احزاب مجاهدین بین خود رقابت هایی داشتند و کشورهایی که آن ها را حمایت می کردند به دنبال نفوذ در تشکیلات آن ها بودند. بسیاری از آن کشورها به دنبال ادامه جنگ در افغانستان بودند و همین روند سبب شد که جنگ در کابل و سایر نقاط افغانستان آغاز شده و ادامه پیدا کند. مجاهدین هم آمادگی خنثی کردن توطئه های خارجی و برنامه ریزی برای سرنوشت کشور را نداشتند به همین دلیل اوضاع افغانستان روز به روز وخیم تر شد و اتفاقات جدیدی افتاد.
این کارشناس سیاسی گفت: مردم افغانستان در راه پیروزی خود قربانیان بسیار داده بودند و سال ها در مهاجرت و درد و رنج بسر می بردند و شیرازه های زندگی آنان از هم پاشیده بود، وقتی چنین مردمی دشمن را شکست می دهند طبیعی است که یک دستاورد و پیروزی بزرگ به شمار می رود. اما کسانی که ادعای رهبری این جهاد و پیروزی را داشتند نتوانستند خواسته های واقعی مردم را که به خاطر آن ها جان نثاری کرده بودند و تمام هستی خود را داده بودند برآورده کنند.
وی اضافه کرد: ملت افغانستان پیروزی خود را به دست آورده بود و اشغالگران را از کشور خود بیرون کرد اما کسانی که ادعای رهبری داشتند به خاطر نداشتن استراتژی و برنامه بالاخره به خشونت و جنگ داخلی روی آوردند ضمن اینکه برخی دیگر از بیرون این آتش را شعله ور تر می کردند و می خواستند گروه دیگری را به جای مجاهدین حاکم کنند که عبارت از طالبان بود و این کار را هم کردند.
