طالبان با احساس قدرتی که دارند ضرورتی نمی بینند در جرگه مشورتی صلح شرکت کنند
طالبان نسبت به گذشته احساس قدرت بیشتری می کنند و ضرورتی نمی بینند که در جرگه مشورتی صلح شرکت کنند
کارشناس سیاسی ایرانی گفت: طالبان نسبت به گذشته احساس قدرت بیشتری می کنند و ضرورتی نمی بینند که در جرگه مشورتی صلح شرکت کنند.
پیر محمد ملا زهی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به رد دعوت برای شرکت در جرگه مشورتی صلح از سوی طالبان از یکسو و خارج شدن نام چهارده تن از سران طالبان در حال گفت و گو با امریکایی ها در قطر از لیست سیاه سازمان ملل متحد از سوی دیگر، اظهار داشت: اکنون طالبان احساس می کنند که هم در صحنه سیاسی توفیق حاصل کرده اند و هم در صحنه نظامی در موضع برتری نسبت به حکومت افغانستان قرار دارند، با این احساس پیروزی ضرورتی نمی بینند در جرگه ای شرکت کنند که ابتکار عمل آن به دست آنان نیست و در دست حکومت مرکزی افغانستان است.
وی افزود: سیاست امریکا در قبال طالبان تغییر کرده و آن سیاستی که در زمان باراک اوباما رئیس جمهور سابق امریکا وجود داشت مبنی بر اینکه طالبان را از طریق نظامی سرکوب کرده و وادار به حضور پای میز مذاکره کنند دیگر مورد استفاده نیست.
به گفته این کارشناس سیاسی پس از روی کار آمدن دونالد ترامپ استراتژی امریکا در افغانستان و کل جنوب آسیا تغییر کرد و اکنون سیاست امریکا حذف طالبان نیست بلکه شریک سازی این گروه در قدرت است و طالبان و کشورهای حامی این گروه این سیاست را درک می کنند بنابراین دلیلی برای طالبان وجود ندارد که در جرگه شرکت کنند.
ملا زهی عنوان کرد: حتی در رابطه با طرح تشکیل دولت موقت هم طالبان معتقدند که اگر قرار است دولت موقتی شکل بگیرد رهبری آن باید به دست این گروه باشد که با شرایط موجود افغانستان این خواسته برآورده شدنی نیست و شرکای دیگر قدرت در افغانستان آن را نمی پذیرند.
این کارشناس سیاسی اظهار کرد: به نظر می رسد که زلمی خلیلزاد نماینده امریکا در امور صلح افغانستان می خواهد این اطمینان را به طالبان بدهد که امریکا می خواهد به تدریج این گروه را در قدرت شریک کند اما این اجازه را هم به آنان نمی دهد که کل قدرت را تصاحب کنند زیرا اگر قرار باشد جنگ تمام شود تمام گروه های افغان باید با آن هماهنگ باشند.
وی اضافه کرد: البته توافقی در زمینه صلح بدست نمی آید مگر اینکه طالبان به تعدیلاتی در قانون اساسی راضی شوند و دیگر گروه ها و اقوام هم آن را بپذیرند و نظام هم از ریاستی به پارلمانی تغییر کند و یا دولتی شبیه فدرالی تشکیل شود تا به همان میزان که طالبان دارای قدرت می شوند اقوام دیگر هم در نقاط مختلف صاحب قدرت شوند که در این صورت می توان امیدوار بود که افغانستان می تواند به صلح و ثبات دایمی دست پیدا کند.
