صلح یک مساله پیچیده نظری و علمی است که با برگزاری جرگه حل نمی شود
مساله صلح یک مساله پیچیده نظری و علمی است و با گرد هم آمدن تعدادی از افراد عادی حل نمی شود
استاد دانشگاه کابل تاکید کرد: مساله صلح یک مساله پیچیده نظری و علمی است و با گرد هم آمدن تعدادی از افراد عادی حل نمی شود.
سیف الدین سیحون در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به برگزاری جرگه مشورتی صلح در کابل گفت: صلح یک مساله پیچیده نظری و کاملاً علمی است و اینکه تعدادی افراد از مناطق مختلف کشور گردهم آمده و شعار بدهند که صلح خوب است مشکلی را حل نمی کند.
وی تصریح کرد: برای رسیدن به صلح باید برخی مکانیزم ها تعریف شود و برای تعریف این مکانیزم ها کارشناسان ریشه های منازعه و شیوه های پایان آن را بصورت علمی مورد بررسی قرار دهند، مخالفین هم که می گویند در مورد آن ها بی عدالتی شده بررسی شود که آن ها عدالت را چگونه مطرح می کنند و روش های مناسب برای رسیدن به عدالت و صلح در پیش گرفته شود.
این کارشناس سیاسی اظهار داشت: برگزاری لویه جرگه ها که بصورت سنتی از سوی حکومت های افغانستان انجام می شود یک نمایش بسیار ساده و عوام گرایانه است اما اگر از همین جرگه هم یک پیام صادر شود و روی دشمنان مردم افغانستان تاثیری بگذارد می تواند یک گام نیک تلقی شود.
سیحون عنوان کرد: مردم عادی افغانستان و حتی دولت در حال حاضر از این ظرفیت برخوردار نیستند که بتوانند بر حامیان و آمران طالبان اثر بگذارند و جنگی را که دشمنان افغانستان برای اهداف استراتژیک خود به راه انداخته اند و همکاری های منطقه ای و جهانی که برای حمایت از طالبان راه اندازی شده، همکاری در جهت دیدگاه های صلح طلبانه را دشوار کرده است.
وی اظهار کرد: در چنین شرایطی جرگه ای که دایر شده فقط به ایجاد یک فضای اجتماعی و تبلیغاتی کمک می کند که دولت افغانستان درپی آن بود و صحبت هایی هم که از سوی بزرگان از جمله رئیس جمهور اشرف غنی و عبدالرب رسول سیاف رئیس جرگه مطرح شد تکراری و عوام گرایانه بود و یک موضوع آکادمیک و علمی که مکانیزم های صلح در آن مشخص شده باشد و از تجارب کشورهای دیگر استفاده شود، دیده نشد.
به گفته سیحون از سوی دیگر رئیس جمهور غنی با برگزاری این جرگه به نوعی خواست به طرف های خارجی از جمله امریکایی ها نشان دهد که اگر شما به دنبال صلح با طالبان هستید ما هم می توانیم اجماعی در رابطه با آن ایجاد کنیم.
وی یادآور شد با این مذاکرات که از سوی امریکایی ها راه اندازی شد، طالبان از یک گروه شورشی تروریست که نمونه های آن در کشورهای دیگر مانند عراق و سوریه سرکوب شد به یک گروه کنشگر ارتقاء داده شده اند که البته این هم ناشی از ناتوانی دستگاه سیاسی افغانستان است.
