فریب نخورید! ورزش برای غرب کاملا سیاسی است!
-
بازی فینال سوپربول امسال به پربیننده‌ترین بازی در تاریخ این بازی تبدیل شد.
پارس‌تودی- چند وقت پیش در جریان مسابقات فوتبال آمریکایی موسوم به سوپربول 2024، تبلیغی 30 ثانیه‌ای به سفارش اسرائیل بین دو نیمه پخش شد که نسل کشی در غزه را توجیه می‌کرد. همزمان با پخش این تبلیغ، نیروهای اشغالگر اسرائیل در حال قتل عام مردم در رفح بودند که طی آن، ده‌ها فلسطینی به شهادت رسیدند.
با 123 میلیون بیننده، بازی فینال سوپربول امسال به پربیننده‌ترین بازی در تاریخ این بازی تبدیل شد. گرچه واکنش مردم به این تبلیغ اسرائیل ضعیف بود اما این سوال مطرح می‌شود که پس جدایی بین ورزش و سیاست که سیاستمداران آمریکایی اغلب از آن دم می زنند چه می شود؟
برای چه کسی
پاسخ این است که علی‌رغم درخواست‌ها برای تمایز میان سیاست و ورزش، در واقعیت، ورزش همواره به عنوان ابزاری برای اجرای دستور کار سیاسی ایالات متحده عمل کرده است. به این معنی که وقتی متحدان ایالات متحده مانند اسرائیل یک سر قضیه هستند، سیاسی کردن ورزش مورد نیاز است، حتی اگر این اسرائیل باشد که با پول مالیان دهندگان آمریکایی، مشغول نسل کشی در فلسطین باشد.
در طی هفت ماه بمباران نوار غزه توسط اسرائیل و با حمایت آمریکا، بیش از 33000 فلسطینی کشته، بیش از 80 هزار نفر زخمی و بیش از 2 میلیون نفر آواره شده اند. سکوت جامعه ورزش در قبال این جنایات گویای نفاق و استانداردهای دوگانه آن است.
ورزش برای اعتراض و تنبیه
ورزش همواره به عنوان بستری برای اعتراض به بی عدالتی ها عمل کرده است. شاید یکی از قدرتمندترین تصاویری که در حافظه تاریخ ورزش باقی مانده باشد، اعتراض تامی اسمیت و جان کارلوس، ورزشکاران دوومیدانی است که نماینده ایالات متحده در المپیک 1968 مکزیکو سیتی بودند. آنها در بالای سکوی مدال ایستادند و در اعتراض به نژادپرستی زانو زدند و مشت‌های خود را بالا بردند. هر دو ورزشکار «هو شده» و از بازی ها اخراج شدند.
ایالات متحده نیز بارها از ورزش برای تنبیه دشمنان خود استفاده کرده است. در سال 1980، پس از حمله اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان در سال 1979، آمریکا 65 کشور را به تحریم بازی‌های المپیک تابستانی مسکو وادار کرد. در مقابل، شوروی و سایر اعضای پیمان ورشو، بازی‌های المپیک تابستانی 1984 در لس‌آنجلس را بایکوت کردند.
جدایی در ذهن و شعار
توجه به این حوادث تاریخی نشان می دهد که چگونه جدایی فرضی بین ورزش و سیاست اغلب از بین می‌رود. به گفته «زاره نجار»، بازیکن تیم ملی بسکتبال اردن، «در یک دنیای ایده آل، ورزش و سیاست از هم جدا می مانند و به ورزشکاران اجازه داده می شود تا به عشق خود بازی رقابت کنند. با این حال، تاریخ به ما نشان داده که ورزش اغلب به عنوان یک سکوی قدرتمند برای بیان و تغییرات سیاسی عمل می کند.»
استاندارد دوگانه
شاید این استاندارد دوگانه زمانی بیشتر نمایان شود که واکنش‌ها به حمله روسیه به اوکراین را در کنار حمله اسرائیل به فلسطینیان قرار دهیم. در اولی، ورزش و سیاست در هم تنیده شدند و تجاوز روسیه سزاوار مجازات تلقی شد. سازمان‌های ورزشی حرفه‌ای به تبعیت از هیاهوی غرب با صدای بلند از اوکراین حمایت کردند. اما هرگونه نمایش همبستگی با فلسطینیان در دنیای ورزش ممنوع شده و این ممنوعیت همچنان ادامه دارد.
اسرائیل علیه ورزش
تا روز 7 اکتبر، اسرائیل بیش از 250 فلسطینی را در سال 2023 کشته بود که این مرگبارترین سال از زمان شروع ثبت کشته ها توسط سازمان ملل است اما نهادهای ورزشی سکوت اختیار کردند!
بین 7 اکتبر تا 6 دسامبر، حملات اسرائیل حدود 85 ورزشکار فلسطینی را در نوار غزه و کرانه باختری به شهادت رساند. بر اساس اعلام اتحادیه فوتبال فلسطین، این تعداد شامل 55 فوتبالیست و 30 بازیکن از دیگر رشته های ورزشی بوده است. این گزارش می افزاید که اسرائیل ورزشکاران فلسطینی به ویژه بازیکنان فوتبال، روسای باشگاه ها، مدیران و داوران را هدف قرار داده است.
موشک های اسرائیل همچنین 9 مرکز ورزشی، چهار مرکز در کرانه باختری و پنج مرکز در نوار غزه را نابود کرده اند. هدف قرار دادن ورزشکاران فلسطینی سالیان سال، بخشی از خشونت اسرائیل علیه فلسطینی بوده است.
در حالی که جامعه ورزشی در قبال جنایات فلسطینی ها سکوت اختیار کرده، حمایت‌ها از رژیم صهیونیستی به قوت خود باقیست! در ۸ اکتبر، اتحادیه ملی بسکتبال آمریکا (NBA) در بیانیه‌ای، با اسرائیلی ها همدردی کرده و اقدامات نظامی فلسطینیان برای پس گرفتن سرزمینشان را با برچسب تروریسم (!) محکوم کردند.
شجاعان زنده‌اند
با این حال، و با وجود فشارها و خطراتی که ورزشکاران برای حمایت از فلسطین با آن مواجه هستند، فلسطینی‌ها نیز حامیان و متحدان خود را در دنیای ورزش دارند. چهره هایی چون ناتاشا کلاود، ستاره بسکتبال زنان، که در همبستگی با فلسطینی‌ها تمام قد ایستاده است.
نهایت اینکه در این موضوع فریبنده ورزش سیاسی نیست، همیشه باید این مقایسه را در ذهن داشت که در قضیه روسیه، تیم های ورزشی این کشور از مسابقات بین المللی محروم شدند ولی با ادامه نسل کشی در غزه، تیم های ورزشی اسرائیل با هیچ گونه عواقبی روبرو نیستند!
و حال که ورزش سیاسی است، شاید نیاز باشد که مردمان شجاع و دولت‌های مستقل خود دست به یک تحریم جمعی علیه ورزش و ورزشکاران اسرائیل بزنند.
عبارات کلیدی: ورزش در اسرائیل، تحریم ورزش روسیه، تحریم ورزش اسرائیل، آیا ورزش سیاسی است