Իրանի և Հայաստանի դերը տարածաշրջանի էլեկտրաէներգիայի ճարտարապետության մեջ
Հարավային Կովկասի և Մերձավոր Արևելքի էներգիայի քարտեզում վերջին իրադարձություններից հետո, էլեկտրաէներգիայի ոլորտում Իրան-Հայաստան ռազմավարական համագործակցությունը կարևորություն է ստացել՝ որպես «Հյուսիս-Հարավ» միջազգային միջանցքի կայունացման և տարածաշրջանային մրցակից նախագծերին դիմակայելու հիմնական գործոն։
Այնուամենայնիվ, համատեղ նախագծերի իրականացման, այդ թվում՝ Իրան-Հայաստան երրորդ բարձրավոլտ էլեկտրագծի շինարարությունն ավարտելու հարցում ուշացումը, որը եռապատկելու է փոխանակման ծավալը, ստեղծել է գործառնական և աշխարհաքաղաքական մարտահրավերներ։
Այս ուշացումը ոչ միայն հանգեցրել է Հայաստանի էլեկտրակայաններից մեկի փակմանը, այլև խոչընդոտել է ռուսական ներդրումների վերադարձի հնարավորությունը և ճանապարհ է հարթել Իրան-Ադրբեջան-Ռուսաստան այլընտրանքային առանցքի համար։ Բացի այդ, Հայաստան-Վրաստան էլեկտրահաղորդման գծի կառուցման դադարեցումը սահմանափակել է Երևանի մուտքը հյուսիսային շուկաներ։ Միևնույն ժամանակ, Իրանում ներքին էլեկտրաէներգիայի պահանջարկի աճը և արտահանման ասպարեզ նոր մրցակիցների մուտքը մեծացրել են ճնշումը Հայաստանի վրա։
Այնուամենայնիվ, Իրանի հետ համագործակցության աշխարհաքաղաքական և տեխնիկական առավելությունները համարվում են եզակի հնարավորություն Հայաստանի համար։ Իրանի Իսլամական Հանրապետության համար ևս այս էներգետիկ առանցքի պահպանումն ու ամրապնդումը երկրի հյուսիսում էներգետիկ անվտանգության ռազմավարության կենսական մասն է կազմում և արդյունավետ գործիք է տարածաշրջանային ազդեցությունը ամրապնդելու և Իրանը մարգինալացնելու Արևմուտքի ջանքերին դիմակայելու համար: Հետևաբար, համատեղ նախագծերի արագացումը և հաղորդակցության ենթակառուցվածքների ամբողջացումը ռազմավարական անհրաժեշտություն են երկու երկրների համար: