Pars Today

Ողջույն ձեզ թանկագին բարեկամներ: Այս հաղորդման ընթացքում խոսելու ենք Իտալիայում ու Գերմանիայում իսլամաֆոբիայի և մեքսիկացիների դեպի իսլամ հակվածության մասին:

Իտալիայում մուսուլմանների և այդ երկրի տարբեր քաղաքների ինչպես Հռոմի իսլամական անկախ կենտրոնների թվի ավելացման հետ միաժամանակ Իտալիայի ԶԼՄ-ներն անիրական պատկեր ներկայացնելուվ մուսուլմաններից, այդ երկրում ուժեղացնում են իսլամաֆոբիայի ալիքը: Իտալիայի մեծ քաղաքներում բնակվող մի խումբ մուսուլմաններ ոստիկանության կողմից աղոթատների ու անկախ իսլամական կենտրոնների փակման պատճառով ստիպված են հավաքական աղոթքը կազմակերպել պողոտաների մայթերում: Հռոմի աղոթարարներից մեկն ասել է.«Ես իտալացի մուսուլման եմ: Նկատի առնելով այն, որ մի քանի ամիս առաջ ոստիկանությունը Հռոմի թաղամասերում  փակել է մեր աղոթատներն ու մշակութային կենտրոնները ստիպված ենք հավաքական աղոթքն անցկացնել փողոցներում: Ցավոք մուսուլմանների դեմ հալածանքները դեռ շարունակվում են»: Իտալացի մուսուլմանները բողոքում են հակաիլսմական զգացմունքներից բխող ճնշումների խստացման դեմ: Մեկ այլ մուսուլման ասել է.«Մենք հավաքական աղոթքն անցկացնում ենք փողոցում, որպեսզի ժողովրդին ցույց տանք ոստիկանությունը փակել է մեր աղոթատեղին: Մենք պատասխանատուներին կոչ ենք անում թույլ տալ մեր իսլամական կենտրոններում կատարել կրոնական ծեսերը»:

Հռոմում բնակվող ավելի քան հարյուրավոր մուսուլմաններ բողոքելով Իտալիայի ներքին գործերի նախարարության կողմից մզկիթների ու իսլամական անկախ կենտրոնների փակման քայլի դեմ,  հավաքական աղոթք էին անցկացրել Հռոմում գտնվող պատմական «Կոլիզեում ամֆիթատրոնի» առջև: Չնայած որ Իտալիայում շուրջ 2 մլն. մուսուլման է բնակվում և իսլամ կրոնը Իտալիայի 2-րդ մեծ կրոնն է, սակայն այս կրոնը Իտալիայում պաշտոնական դիրք չի զբաղեցնում և ընդհանուր առմամբ այս երկրում գոյություն ունեն 4 պաշտոնական մզկիթներ: Իտալիայի հարևան Գերմանիայում, այդ երկրի կառավարությունը անտեսում է մուսուլմանների ու իսլամական կենտրոնների վրա իրականացվող հարձակումները: Գերմանիայի դաշնային կառավարության տվյալների համաձայն այս տարվա առաջին եռամսյակում իսլամաֆոբիական շարժառիթներով 132 հարձակում է իրականացվել, սակայն մեծամասամբ հանցագործները չեն ձերբակալվել: Այս պայմաններում բնական է, որ որոշ մուսուլմաններ ցանկություն չունեն հաղորդել հարձակումների մասին: Իհարկե ԶԼՄ-ների մոտեցումն էլ կարևոր դերակատարություն ունի այս հարցում: Որպես օրինակ անցած ամիսների ընթացքում մեծ թվով մզկիթներում խոզի գլուխ գցելը,  հրդեհելը և մզկիթի վրա հարձակվելը արձագանք չի գտել Գերմանիայի կաևոր լրատվամիջոցներում և միայն տեղական լրատվամիջոցները այն էլ սահմանափակ կերպով են անդրադարձել այդ խնդիրներին: Փաստորեն մուսուլմանների անունը շրջանառության մեջ է մտնում այն ժամանակ, երբ վերջիններիս կողմից որևէ հանցագործություն է կատարվում, իսկ երբ մուսուլմանները հայտնվում են զոհի կարգավիճակում, անուշադրության են մատնվում: Ավելի պարզ ասած մուսուլմանների կյանքն ու գույքը ոչ միայն հանցագործների, այլև պատասխանատուների համար էլ ոչ մի նշանակություն չունի:

Մզկիթների վրա իսլամաֆոբիական ու այլատյացության հարձակումները ոչ միայն Եվրոպայում, այլև ասիական, աֆրիկյան և ամերիկյան մի շարք երկրներում ընդլայնվում են: Շուրջ մեկ ամիս առաջ հրապարակվեց մի լուր Հրավային Աֆրիկայի ամենամեծ քաղաք Յոհանեսբուրգում երկու մզկիթի վրա իրականացված հարձակումների մասին: Այս երկու մզկիթները մեկ շաբվաթվա ընթացքում հարձակման ենթարկվեցին ծայրահեղական խմբերի կողմից, սակայն արձագանքները այնքան էլ մեծ չէին և Քրայստչերչ քաղաքի հարձակման նման չզբաղեցրին ԶԼՄ-ների առաջին էջերը: Մզկիթների վրա հարձակումները իսլամաֆոբիայի միայն մի բաժինն են համարվում, որոնք ընդլայնվում են ինչպես եվրոպական, այնպես էլ աֆրիկյան երկրներում: Մուսուլմանները տարբեր մեթոդներով փորձում են այդ սպառնալիքները վերածել հնարավորության: Մուսուլմաններն իրենց բոլոր ջանքերը իգործ են դնում որպեսզի մզկիթներին  ծանոթացնելու ծրագրեր իրականացնելով փոխեն իսլամ կրոնի ու մուսուլմանների մասին ոչ մուսուլմանների ենթադրությունները: Հարավային Աֆրիկայի մուսուլմանների ցանցն այս երկրի բնակիչներին հրավիրել է այցելել երկրում գտնվող 44 մզկիթներ: Մզկիթների բաց օրվա ծրագիրը ոչ միայն Հարավային Աֆրիկայում, այլև մեծ թվով եվրոպական ու ամերիկյան երկրներում էլ ընդլայնվում է: Այնպես որ ամեն օր նվազագույնը մեկ մզկիթի բաց օր ծրագրի ականատես ենք լինում՝ եվրոպական, աֆրիկյան, ասիական ու ամերիկյան քաղաքներից մեկում:

Մուսուլմանները հույս ունեն, որ այս ծրագրով կկարողանան նվազագույնի հասցնել ու աստիճանաբար արմատախիլ անել ոչ միայն մզկիթի ֆոբիան, այլև իսլամաֆոբիան ու այլատյացությունը: Իսլամաֆոբիայի ու իսլամատյացության դեմ պայքարում մուսուլմանները տարբեր մեթոդներով փորձում են ուրիշներին ծանոթացնելով իսլամի ուսուցումները չեզոքացնել մուսուլմանների դեմ տարարծված հակաքարոզչության հետևանքները: Մուսուլման ու ոչ մուսուլման կրոնագետների մասնակցությամբ համաժողովների անցկացումը իսլամաֆոբիային դիմակայելու մեթոդներից մեկն է: Ալ-Ազհար համալսարանը վերջերս հյուրընկալել է այս համաժողովներից մեկը: Եգիպտոսի Ալ-Ազհար համալսարանում մի խումբ կրոնագետների և շրջանավարտների ներկայությամբ իրականացվել է «Իսլամաֆոբիան ու քաղաքակրթությունների բախումը» խորագրով համաժողովը: Այս կոնֆերանսում իսլամական ու արաբական հետազոտությունների Ալ-Ազհար ինստիտուտի փիլիսոփայության դասախոս Շեյխ Մոհամմեդ Նաջդին շեշտել է.«Իսլամաֆոբիայի երևույթը, մի երևույթ կամ էլ արևմուտքի ստեղծածն է, որ խանգարում է իսլամին, սակայն իսլամը ոչ թե արյունահեղության, այլ համակեցության ու սիրո և այլոց հարգելու կրոն է: Ահաբեկչական խմբերն ու ծայրահեղականները արևմուտքում տարածել են իրենց իսլամը և սխալմամբ ենթադրում են, որ իսլամը կաղապարված չփոփոխվող մտքերի հավաքածու է»: Նաջդին շարունակեց.«Մշակույթների ու քաղաքակրթությունների երկխոսությունը չի նշանակում հրաժարվել սեփական մշակույթից ու համոզումներից: Այն նշանակում է արժևորել համակեցության և միմյանց հարգելու պես արժեքները, քանի որ տարբերությունը և տարաձայնությունը աստվածային ավանդույթ է, որ մարդուն ստեղծել է տարբեր մշակույթներով ու  ազգություններով»:

Չնայած իսլամի դեմ առկա հակաքարոզչությանը և իսլամաֆոբիայի ու իսլամատյացության աճին, արևմտյան երկրներում ծավալուն մասշտաբով այդ թվում նաև Մեքսիկայի կարմրամորթներին էլ հասնում է իսլամի միաստվածության, խաղաղության ու համակեցության պատգամը: Մեքսիկայի 31 նահանգներից Չիապասում 1989թ. իվեր առնվազն 5500 տեղացիներ ընդունել են իսլամ կրոնը: Անցնող մեկ տասնամյակի ընթացքում Մեքսիկայի մուսուլմանների թիվը աճող ընթացք է ունեցել, քանի որ ավելի շատ մեքսիկացիներ  են ընդունում այս կրոնը և նրա խաղաղության ու համակեցության պատգամը: Լիբանանից, Սիրիայից ու նույնիսկ Իսպանիայից մուսուլման ներգաղթյալների մուտքը նպաստել է ողջ Մեքսիկայում իսլամի պատգամի տարածման խնդրին: Մուսուլմանների ամենաբացառիկ քաղաքային կենտրոններից մեկը հիմնադրվել է Չիապասի հարավային գյուղերից մեկում՝ տեղաբնիկ մայաների համայնքի կենտրոնական հատվածում: Մեծ թվով տեղացի մեքսիկացիներ այս գյուղում իսլամացել են և ճանաչվում են Տուտզիլ տեղական համայնք անվամբ: Ասվում է, որ «Տուտզիլ» բառը նշանակում է «Չղջիկակերպ ժողովուրդ»: Ավելի քիչ քան 300 հազար մարդ կազմող այս համայնքի անդամները Կենտրոնական Ամերիկայում Մայաների պատմական կայսրության մնացորդներն են: Այս վայրի մուսուլմանները իրենց ավանդական ապրելակերպը միահյուսել են իսլամական ավանդույթների հետ այդ թվում կանանց հիջաբն ու տղամարդկանց քուֆի գլխարկները:

Մուսուլմաններից մեկն ասում է.«Ուզում եմ խոսել իմ լեզվով, հագնել մեր ավանդական հագուստը և միաժամանակ հավատալ Ալլահին: Մեքսիկայում իսլամ կրոնը ավելի շատ ընդունվել է տեղացիների կողմից, քանի որ նրանք ընդգծում են Մեքսիկայի մշակույթի ու բարոյականության ամենագեղեցիկ կողմերը: Տեղացի մուսուլմաններից մեկն ասում է.«Ժողովուրդն առաջ մեզ վատ աչքով էր նայում և ենթադրում էր, որ մենք ահաբեկիչ ենք ու մեզանից վախենում էր, սակայն ժամանակի ընթացքում  ծանոթանալով մեր վարքագծին  վիճակը փոխվեց»: