Պաղեստինյան հիմնախնդրի լուծման Իրանի տարբերակը (2)
Հուլիս 04, 2021 14:33 Asia/Tehran
Հանուն բարեգութ և ողորմած Աստծու: Ողջույն ձեզ, հարգարժան ռադիոլսող բարեկամներ: Ներկայացնում ենք «Պաղեստինյան հիմնախնդրի լուծման Իրանի տարբերակը» հաղորդաշարի հերթական թողարկումը, որի ընթացքում կանդրադառնանք Դիմադրությանը զուգահեռ ազգային հանրաքվե անցկացնելու մասին Իրանի Իսլամական հեղափոխության մեծարգո առաջնորդի ներկայացրած նախագծին: Ընկերակցեք մեզ։
Իրանի իսլամական հեղափոխության մեծարգո առաջնորդ Այաթոլլահ Խամենեին, 2000 թվականի հոկտեմբերի 20-ին առաջին անգամ խոսեց Պաղեստինի վերաբերյալ հանրաքվե անցկացնելու նախագծի մասին: Մեծարգո առաջնորդի ելույթում կան մի քանի ռազմավարական նշանակություն ունեցող նախադասություններ, որոնք ներկայացնում են Իրանի իսլամական հանրապետության տեսակետները:
ԻԻՀ գերագույն առաջնորդն ասել է.«Իսլամական ումմայի երիտասարդները Պաղեստինում բարձրացրել են ջիհադի դրոշը և իրենց կյանքի գնով պայքարում և պաշտպանում են իրենց արժանապատվությունը, ինքնությունն ու գոյությունը: Ես պաղեստինցի եղբայրներին ու քույրերին ասում եմ՝ շարունակեք ձեր ջիհադը։ Պաղեստինյան հարցը քաղաքական ու դիվանագիտական ճանապարհով հետապնդելուն զուգահեռ կարևորվում է նաև Դիմադրությունը: Պաղեստինի բռնահարված ժողովրդի փրկության ելքը՝ ջիհադն ու խիզախ դիմադրությունն է օկուպանտների դեմ: Պաղեստին պետություն կարող է ձևավորվել՝ բոլոր պաղեստինցների իրենց հայրենիք վերադառնալու, թշնամու լեզվով խոսելու և զինյալ ուժն ու իշխանությունը պահպանելու արդյունքում: Հորդանան գետի արևմտյան ափի զինվելն անհրաժեշտություն է: Յուրաքանչյուր գործողության նախագիծ պետք է հիմնված լինի «ամբողջ Պաղեստինը՝ բոլոր պաղեստինցիների համար» սկզբունքի վրա: Բոլոր միջազգային պայմանագրերը պաշտոնապես ճանաչել են այն մարդկանց խիզախ դիմադրությունը, որոնց տներն ու երկիրը օկուպացված են»:
---
Իր ելույթի մեկ այլ հատվածում, ընդգծելով Սրբազան Ղոդսի (Երուսաղեմ) ազատագրման համար ժողովրդի և երիտասարդության ներկայության անհրաժեշտությունը, Իսլամական հեղափոխության գերագույն առաջնորդն ասել է.«Եթե Պաղեստինի հարցի ճակատագիրը մի քանի քաղաքական գործչի ձեռքում լինի և ժողովուրդը ոչ մի դեր չունենա այդ հարցում, ճակատագիրը կլինի այնպեիսին, ինչպես տեսաք: Նվաստացում նվաստացման հետևից, նահանջ, նահաջի հետևից, ընթացք տալ թշնամուն, խրամատները մեկը մյուսի հետևից լքել հօգուտ ճնշող, ագրեսոր, ու հանդուգն թշնամու: Արաբական երկրների ղեկավարները Քեմփ Դեյվիդի պայմանագրի նկատմամբ լռություն պահպանելով, թերարժևորեցին պաղեստինյան հիմնահարցը մուսուլմանական հասարակությունների մոտ, ինչը դավաճանություն էր պաղեստինյան հարցի նկատմամբ: Պաղեստինը ազատագրելու համար անհրաժեշտ է արաբական երկրներում կենտրոնանալ մեկ թշնամու վրա և խուսափել մուսուլմանական հասարակություններում լարվածություն ու պատերազմ հրահրելուց, իսկ Պաղեստինը փրկելու համար մուսուլմանական պետությունները պետք է իրական օգնություն ցուցաբերեն առաջնագծում գտնվող երկրներին: Անցյալում որոշ կառավարություններ նույնիսկ թիկունքից հարվածել են առաջնագծում գտնվող երկրներին: Դրա վառ օրինակը Փահլավիների օրոք Իրանի կառավարությունն էր»:
Անդրադառնալով իսլամական աշխարհում պառակտումներ առաջացնելու հարցում Սիոնիստական օկուպանտ և ծավալապաշտական ռեժիմի դերին և այդ ռեժիմի հետ բանակցությունն ապարդյուն լինելուն, Այաթոլլահ Խամենեին ասում է.«Իսրայելի ռեժիմը աշխարհի քաղաքական ու տնտեսական գերտերությունների կողմից ստեղծվել է, որպեսզի իսլամական աշխարհում միասնություն ու արժանապատվություն չտիրեն: Որպեսզի հանկարծ մուսուլմանները չմիավորվեն ու վտանգ ներկայացնեն իրեմց համար: Միամիտ են նրանք, ովքեր կարծում են, որ կարելի է բանակցել այդ ռեժիմի հետ: Սիոնիստական ռեժիմի հետ ցանկացած բանակցություն նշանակում է ևս մեկ ճանապարհ բացել նրա առջև՝ շարժվելու համար: Երեկ նրան օգնեցին բանակցությունների հարցում, այսօր ռեժիմը հանդես եկավ Ալ-Աղսա մզկիթին տիրանալու պահանջով: Սպառնալն ու ապա հուսադրելը արևմտյան-եբրայական կողմի զենքն է: Եվ անհրաժեշտ է պայքարել Իսլամական երկրներում թշնամու քաղաքական ու մշակութային վարձկանների կողմից Ղոդսի իդեալի նկատմամբ դավաճանության դեմ: Հույսեր փայփայել Իսրայելի հետ բանակցություններ վարելու հետ և մոռացության մատնել Ջիհադը և Դիմադրությունը և քայլել խաբեբա, ստախոս և օկուպանտ ռեժիմի հետ համընթաց, աններելի սխալ է, և հետաձգում է Պաղեստինի ժողովրդի հաղթանակը, ինչից միայն կարող է տուժել բռնահարված ժողովուրդը»:
---
Իսլամական հեղափոխության գերագույն առաջնորդ Այաթոլլահ Խամենեին համոզված է, որ Պաղեստինն օկուպացրած Սիոնիստական ռեժիմը ռասիստական ռեժիմ է: Միթե կարելի՞ է ռասիստական ռեժիմից արդարություն ակնկալել: Նրանք մի ժողովրդի վտարել են իրենց հայրենիքից, իսկ նրանք, ովքեր մնացել են, դատապարտվում են այնտեղ բերված օտարերկրացիների կողմից։ Միթե հնարավո՞ր է լռեցնել այս ժողովրդին։ Կայսերապաշտ կառույցները բողոքում են իսլամական Իրանի դեմ, ասելով, որ նրանք դեմ են խաղաղ գործընթացին: Իհարկե, մենք դեմ ենք նման քաղաքականությանը:
Միամտություն կլինի կարծել, թե կարելի է մի ժողովրդի ջնջել պատմությունից և փոխարենը ստեղծել կեղծ ժողովուրդ: Պաղեստինի ժողովուրդն ունի մշակույթ, պատմություն, և քաղաքակրթություն: Հարցի համար միայն մեկ լուծում կա։ Նրանց, ովքեր Միջին Արևելքի հիմնախնդիրը համարում են աշխարհի ճգնաժամային խնդիրը, ասում եմ՝ Մերձավոր Արևելքի ճգնաժամը զսպելու կամ վերացնելու միակ ճանապարհը ճգնաժամի արմատները չորացնելն է: Ո՞րն է ճգնաժամի արմատը: Իհարկե տարածաշրջանին պարտադրված Սիոնիստական ռեժիմն է: Պաղեստինցի փախստականները պետք է Լիբանանից և այլ երկրներից Պաղեստին վերադառնան: Պաղեստինի իսկական բնակիչները, ներառյալ մուսուլմանները, քրիստոնյաները, հրեաները պետք է հանրաքվե անցկացնեն և որոշում կայացնեն, թե ո՞ր վարչակարգը ղեկավարի իրենց երկիրը:
Այաթոլլահ Խամենեին ընդգծում է. «Այսօր Պաղեստինի մուսուլման ժողովուրդը ասպարեզ է եկել իսլամի անունով և իսլամի կարգախոսով: Թշնամին անմիջապես հասկացավ, թե ինչ է կատարվում: Երբ մեկ տասնամյակ առաջ Պաղեստինում սկսվեց ինթիֆադան, թշնամիներն անմիջապես վտանգ զգացին: Նրանք համոզվեցին որ պետք է ոչնչացնեն սա: Քանի որ իսլամի անունով էր հանդես եկել: Ես հարկ եմ համարում արաբական երկրների ղեկավարներին հիշեցնել այն մեծ պատասխանատվության մասին, որ նրանք այսօր կրում են: Այսօր մուսուլմանական ումման ակնկալիք ունի արաբ առաջնորդներից: Արաբ առաջնորդները ճիշտ որոշումներով կարող են հավերժական պատիվ ձեռք բերել իրենց համար: Իհարկե, Պաղեստինի հարցը հնարավոր չէ լուծել այս համաժողովներով, բայց դրանք կարող են աշխարհին ներկայացնել Պաղեստինի ժողովրդի պահանջները: Պաղեստինի ժողովրդի ամենահրատապ պահանջն այն է, որ պաղեստինցիների կոտորածի հեղինակները դատվեն և պատժվեն իսլամական կամ արաբական դատարանում: Սրբազան Ղոդսը պետք է ամբողջովին մաքրվի սիոնիստներից: Թույլ տվեք Պաղեստինի ժողովուրդն ազատորեն որոշի իր ապագան և ճակատագիրը: Այդ պայմանագրերը ոչ մի ազդեցություն չեն ունենում և ոչ մի օգուտ չեն բերում: Դրանք միայն կարող են ամոթ խարան լինել նրանց համար, ովքեր ստորագրել են այդ պայմանագրերը:
---
Իրանի իսլամական հեղափոխության գերագույն առաջնորդը անհրաժեշտ է համարում համատեղել զինված դիմադրությունը և ՄԱԿ-ում հիմնահարցի իրավական հետապնդումը, այսինքն՝ հանրաքվեի անցկացումը: Ըստ այդմ, նա համոզված է, որ Իսրայելի գոյությունը պայմանավորված է Պաղեստինի ինքնության և գոյության աստիճանական ոչնչացմամբ, որի ելքը վճռական և զինված դիմադրությունն է այդ ռեժիմի դեմ։ Նա իսրայելական ռեժիմի դեմ դիմադրությունը շարունակելու անհրաժեշտության մասին ասում է․- «Սիոնիստական ռեժիմի դեմ պայքարելու համար պաղեստինցիները պետք է ուժի դիրքից հանդես գան։ Նրանք պետք է ուժեղ լինեն։ Թող ոչ ոք չմտածի, որ եթե չլինեին Գազայի հրթիռները, Սիոնիստական ռեժիմը կնահանջեր: Հորդանան գետի Արևմտյան ափը, պետք է Գազայի նման զինված լինի: Քանի որ պետք է ուժեղ լինել։
ԱՄՆ-ը պետք է ուշադրություն դարձնի հանրաքվեի վերաբերյալ Իրանի առաջարկին և համարձակ որոշում կայացնելով իրեն փրկի ներկայիս իրավիճակից: Պաղեստինի ժողովրդին սատարելու հարցում իսլամական պետությունների անկեղծության փաստն այդ ռեժիմի հետ բացահայտ և քողարկված քաղաքա-տնտեսական հարաբերությունների խզումն է: Այն պետությունները, որոնք հյուրընկալում են սիոնիստների դեսպանատները կամ տնտեսական գրասենյակները, չեն կարող հավակնել թե պաշտպանում են Պաղեստինը, նրանց կողմից ոչ մի հակասիոնիստական կարգախոս լուրջ չի ընկալվի:
Այաթոլլահ Խամենեին Պաղեստինի ժողովրդին աջակցելը համարում է կրոնական և մարդասիրական պարտականություն, այն վեր դասելով քաղաքական իրադարձություններից: Ըստ այդմ, Պաղեստինի ժողովրդին լիովին աջակցելով, Իրանը հենց սկզբից շեշտում էր զիջումների գնալու սխալ լինելը, քանի որ բազմիցս միջազգային հանրությանը նախազգուշացրել էր դրա վնասակար հետևանքների և մեծ կորուստների կապակցությամբ։
Իսլամական հեղափոխության գերագույն առաջնորդը համոզված է, որ զիջումների գնալու գործընթացին տրված հնարավորությունը կործանարար ազդեցություն ունեցավ Պաղեստինի ժողովրդի դիմադրության և պայքարի վրա, բայց դրա միակ օգուտը փաստորեն այդ սխալ ուղու ապացուցումն էր: Իրանը դեմ է Միջին Արևելքի «խաղաղության երկխոսություն» կոչվածին, քանի որ այն համարում է անարդար, նվաստացուցիչ և անտրամաբանական։
Պիտակ
