Revolucioni i Iranit; Mrekullia Hyjnore

Përshëndetje të nderuar dëgjues.  Ju përgëzojmë për ardhjen e ditëve të bekuara të dhjetëditëshit të Faxhrit. Për këtë rast të veçantë, kemi përgatitur programin e titulluar “Revolucioni iranian; Mrekullia Hyjnore, të cilën ju ftojmë ta ndiqni në vazhdim.

Të nderur dëgjues përshëndetje. Gjejmë rastin t’iu shprehim përgëzimet tona për ardhjen e Dhjetëditëshit të Faxhrit. Me rastin e 44-vjetorit të fitores së Revolucionit Islamik kemi përgatitur një emision të quajtur Revolucion i Iranit, Mrekulli Hyjnore. Ju ftojmë të qëndroni me ne.

Disa prej ajeteve të Kuranit shprehin traditat dhe mësimet hyjnore. Në gjuhën e fesë, tradita hyjnore është rrjedha e vullnetit të urtë të Zotit në sistemin e ekzistencës.  Bazuar në mësimin hyjnor, dukuritë e botës së krijimit ndjekin rrugën e tyre evolucionare bazuar në ligje specifike.  Kurani Famëlartë i përmend këto ligje si tradita hyjnore, të cilat janë të fiksuara dhe nuk ndryshojnë.  Këto ligje nuk kanë të bëjnë vetëm me dukuritë natyrore, por përfshijnë edhe jetën individuale dhe shoqërore të njerëzve. Ashtu si fakti që Zoti i ndihmon profetët e Tij ose fakti se Zoti është i drejtë dhe kurrë nuk i bën padrejtësi robëve të Tij.  Ajeti 54 i sures Al-Imran është një nga ajetet që i referohet një prej traditave hyjnore, ku thotë se plani i armiqve të së vërtetës është i dobët dhe i dështuar kundrejt planit të Zotit.

Ky ajet është ndër ajetet që i referohen planit për të vrarë Profetin Isa (a.s.) nga një grup hebrenjsh.  Ky grup madje caktoi një shpërblim për burgosjen dhe arrestimin e Profetit Isa (paqja qoftë mbi të) dhe përgatiti kushtet për varjen e tij.  Zoti në ajetin 54 të sures Al-Imran thotë: 54. E, ata (jehuditë) i kurdisën një dredhi (mbytjen e Isait), All-llahu iu kundërvu dredhisë së tyre, All-llahu është asgjësuesi më i fuqishëm kundër atyre që bëjnë dredhi.  Shpëtimi i Profetit Isa (a.s) ishte rezultat i planit të Zotit kundër planeve të armiqve.  Ajeti na kujton se krijuesi i gjithësisë është kërkuesi dhe përcaktuesi më i mirë i zgjidhjes. Duke parë se çfarë ka kaluar Revolucioni Islamik i Iranit dhe duke marrë parasysh sasinë e komploteve dhe ligësive të armikut kundër tij, fakti që ky revolucion është i gjallë dhe dinamik është më shumë si një mrekulli.  Ajeti "ومکروا و مکروالله و الله خیرالماکرین" është komentuar dhe përmendur vazhdimisht nga udhëheqësi i Revolucionit Islamik, Ajetollah Khamenei, në mposhtjen e planeve të armiqve kundër Revolucionit Islamik.

Në vitet e fundit të sundimit të regjimit Pahlavi, për shkak të pushtetit të Shahut dhe mbështetjes së vendeve të fuqishme për qeverinë e tij, raportet e agjencive të inteligjencës amerikane (CIA), regjimit sionist (Mossad) dhe madje edhe Organizatës së Inteligjencës dhe Sigurisë së Shahut (SAVAK). ) tregonin për stabilitetin politik të Iranit.  Irani u quajt elementi i stabilitetit dhe shfaqja e një kryengritjeje popullore kundër qeverisë konsiderohej e pamundur.  Megjithatë, në mes të mosbesimit dhe duke marrë parasysh historinë e pakënaqësisë së popullit dhe protestave kundër regjimit Pahlavi, shkëndija e revolucionit filloi në qytetin Kum në Dei të vitit 1356 sipas kalendarit diellor. Pas kësaj, lëvizjet protestuese popullore u formuan me radhë në qytete të ndryshme dhe në fund, 13 muaj më vonë, në shkurt 1357, ato çuan në fitoren e Revolucionit Islamik.  Shumë revolucionarë nuk e imagjinonin se do të ishte e mundur të rrëzohej qeveria e fuqishme e Shahut brenda pak muajsh,   vetëm përmes demonstratave dhe mbajtjes së tubimeve. Vetëm në tre ditët e fundit që çuan në fitoren e revolucionit, kur populli shpëtoi jetën e revolucionarëve të forcave ajrore, populli mori në dorë magazinat e armëve. Me urdhër të Imam Khomeinit (RA), njerëzit morën përgjegjësinë për sigurinë e qyteteve dhe parandaluan çdo grusht shteti kundër revolucionit. Mbajtja e referendumit dhe pjesëmarrja e madhe e popullit për miratimin e qeverisë së Republikës Islamike dhe miratimin e kushtetutës, u bë më pak se tre muaj më vonë.  Konsolidimi i themeleve të sistemit të Republikës Islamike në mesin e planeve të gjera të fuqive lindore dhe perëndimore për ta futur vendin në kaos, është zbatim konkret i premtimit të Zotit për besimtarët, të cilëve Ai u ka premtuar në formë të pashmangshme ndihmën e Tij.  Zoti në fund të ajetit 47 të sures Rum thotë:

47. Ne edhe para teje popujve të tyre u dërguam pejgamberë dhe ata u erdhën atyre me argumente të qarta, e kundër atyre që bën krim, Ne ndërmorëm masa ndëshkuese. Obligimi yni ishte të ndihmojmë besimtarët.

Sa herë që lëvizja e një populli dhe një kombi kundër shtypjes dhe për vendosjen e drejtësisë, bazohet në motive hyjnore dhe në qëllimin për realizimin e vlerave hyjnore, Zoti e ka konsideruar të detyrueshme ndihmën ndaj tyre. Ne e vumë re këtë traditë hyjnore edhe një herë në dështimin e sulmit ushtarak të regjimit Baath të Irakut ndaj Iranit. Me mbështetjen e të gjitha vendeve të fuqishme evropiane, Amerikës dhe Bashkimit Sovjetik, Saddami i imponoi një luftë të pabarabartë Republikës Islamike të Iranit, në kohën kur ku vend ishte në kulmin e problemeve të brendshme të popullit. Në ato vite, sulmet e armiqve të Revolucionit Islamik nuk kufizoheshin vetëm në luftë. Në axhendën e grupeve të lidhura me Perëndimin u përfshi edhe vrasja e zyrtarëve të lartë të vendit. Në më pak se 4 muaj presidenti, kryeministri, kreu i drejtësisë, shumë deputetë dhe ministra u vranë nga anëtarë të organizatës MEK (hipokritët).  Secila prej këtyre ngjarjeve, në çdo vend tjetër mund të destabilizonte sistemin e tij politik. Por populli e tregoi dashurinë e tij për revolucionin islamik dhe e ruajti atë duke përkrahur Imamin (r.a.), duke qenë më i pranishëm në frontet e luftës dhe duke duruar vështirësitë. Sa herë që armiqtë i kanë shtuar sulmet e tyre kundër Revolucionit Islamik, ata gjithmonë kanë marrë një përgjigje edhe më dërrmuese nga populli.  Sipas liderit të Revolucionit Islamik, Ajetollah Khamenei: “Armiku donte të destabilizonte vendin, donte të merrte paqen, stabilitetin dhe rehatinë nga kombi iranian; Përkundrazi, Zoti i Madhëruar kundrejt sulmit të armikut  tha një zgjidhje krejt të kundërt dhe pikërisht atë "ومکروا و مکروالله و الله خیرالماکرین" që është mposhtja e planeve të armiqve të Revolucionit Islamik  falë mbrojtjes dhe ndihmës së shenjtë. Kombi falë mbrojtjes së lavdishme eci përpara dhe është bërë edhe më i gatshëm.  Ky është një komplot i armiqve arrogantë, nuk funksionoi kundër popullit të Iranit.»

Me përfundimin e luftës së regjimit Baath të Irakut kundër Iranit, si çdo luftë në çdo vend, shpejtësia e rritjes dhe ndërtimit në vend u rrit. Por problemet dhe vështirësitë nuk u pakësuan.  Ndërsa rrënjët e revolucionit u forcuan, plani i armiqve të brendshëm dhe të jashtëm për të mposhtur Revolucionin Islamik gjithashtu u zgjerua. Vitet e fundit, embargoja ekonomike ndaj Iranit, e cila kishte filluar kundër popullit iranian që nga fitorja e Revolucionit Islamik, arriti kulmin. Vetë zyrtarët amerikanë i referohen embargos si sanksione paralizuese, por që dështuan me rezistencën e popullit.  Disa zyrtarë amerikanë e kanë pranuar dështimin skandaloz dhe të rëndë të këtij plani. Senatori demokrat Chris Murphy në një mesazh në Twitter shkroi: “Sanksionet e presionit maksimal [kundër Iranit] nuk funksionuan.  Sabotimi dhe atentati nuk funksionuan. Një luftë me Iranin gjithashtu nuk do të funksionojë.

Armiku në çdo epokë ka kërkuar metoda të reja, mënyra të reja dhe truke të reja.  Një nga komplotet e fundit, e cila ishte shumë më e gjerë se e kaluara, është lufta e kombinuar e armikut kundër Revolucionit Islamik që u zbatua disa muaj më parë.  Në këtë luftë, Amerika, regjimi sionist, disa fuqi tinzare të Evropës dhe disa grupe që kundërshtojnë Revolucionin Islamik, krijuan kushte për të sulmuar kombin iranian. Me një luftë të fortë mediatike, ata në mendjet e audiencës së tyre u përpoqën të formojnë një imazh se Irani është i pasigurt dhe me gënjeshtra u munduan t'i mashtrojnë ata.  Intensiteti i këtyre sulmeve në rrjetet mediatike dhe hapësirën virtuale ishte i atillë saqë shqetësoi disa dashamirës të Revolucionit Islamik edhe jashtë kufijve të vendit.  Në fushën ushtarake ata me anë të grupeve vandale dhe të varura u përpoqën të futnin në vend të gjitha llojet e armëve luftarake për t'u përdorur në trazira. Por shumë prej këtyre armëve u zbuluan dhe u konfiskuan nga agjentët e sigurimit dhe ato ushtarak të vendit.  Trazirat dhe shkatërrimet e bëra nga rebelët, djegia dhe dëmtimi i pronave publike dhe i njerëzve, vrasjet, trajnimi i rebelëve dhe organizimi i tyre nga media dhe rrjetet virtuale të mbështetura nga qeveritë perëndimore për të provokuar dhe krijuar pakënaqësi publike, ishin tregues të faktit se trazirat dhe krijimi i kaosit ishte i planifikuar.  Aktivitetet intensive diplomatike të vendeve perëndimore, veçanërisht Gjermanisë, Francës, Anglisë dhe Shteteve të Bashkuara, kundër Republikës Islamike të Iranit, nën maskën e mbrojtjes së të drejtave të grave apo të drejtave të njeriut, u bënë në formë të paprecedentë.  Por Republika Islamike e Iranit mbeti e vendosur dhe e qëndrueshme kundër të gjitha këtyre sulmeve dhe kështu dështoi edhe komploti fundit i armiqve të saj.

Projektimi i të gjitha këtyre sulmeve nga armiqtë kundër Revolucionit Islamik tregon se Revolucioni Islamik i Iranit është ende i gjallë dhe se ai lëviz në drejtim të qëllimeve të tij duke refuzuar fuqitë botërore dhe duke ruajtur pavarësinë e tij.  Sipas Udhëheqësit të Revolucionit Islamik të Iranit, Ajetollah Khamenei: "Nëse dikush mendon se komploti i armikut është i mjaftueshëm për të sulmuar sistemin, ai ka bërë një gabim të madh". Armiku komploton, sistemi islam gjithashtu merr masat kundër komplotit; Ata planifikojnë dhe Zoti po ashtu kërkon zgjidhje, e Allahu është më i miri prej atyre që kërkojnë zgjidhje.