Në këtë emision do të trajtojmë sulmet raciste të kohëve të fundit ndaj myslimanëve në Britani dhe Francë dhe shfaqjen e akteve terroriste raciste në Evropë.

Aktet terroriste në Evropë po ndryshojnë në të dyja anët. Të dy viktimat dhe autorët e këtyre akteve terroriste janë të ndryshme nga aktet e tjera terroriste të së kaluarës. Brenda dy javësh, u raportua për sulm ndaj myslimanëve në Britani dhe Francë, por nuk pati përhapje të informacioneve. Lajmi i parë ishte sulmi mbi një numër besimtarësh myslimanë në një xhami në Londër, duke vrarë një dhe duke plagosur tetë persona të tjerë. Vetëm një javë pas këtij sulmi, një makinë sulmoi një numër besimtarësh të cilët ishin duke falur namazin e Fitër Bajramit në Nju Kastëll. Gjashtë vetë, përfshirë tre fëmijë, u plagosën në këtë sulm. Një tjetër incident ndodhi në Francë, ku një person që u përpoq të sulmonte me makinën e tij një grup myslimanësh para një xhamie në periferi të Parisit, por përpjekja e tij dështoi dhe personi në fjalë u arrestua. Sulmuesi nuk ishte në gjendje t’a bënte këtë për shkak të ndryshimit të nivelit të trotuarit dhe rrugës. Një dëshmitar okular tha se makina e tij ka ecur tre herë në një mënyrë të çuditshme rreth xhamisë, pastaj u vërsul drejt xhamisë pasi ku kishte për qëllim të vriste ata që po ecnin rreth xhamisë, por dështoi për shkak të pengesave, ku makina e tij u përplas me një makinë tjetër dhe u ndal.

Një gjë interesante ndaj këtyre incidenteve ishin reagimet e ndryshme të qarqeve politike dhe mediatike evropiane ndaj këtyre ngjarjeve. Në këto incidente, askush nuk fliste akte terroriste. Asnjë medium nuk tha se feja ishte shkak i këtyre sulmeve. Informacionet për këto incidente terroriste në nivelin e medias evropiane kanë shkuar aq larg, saqë zyrtarët anglezë dhe francezë kanë shprehur dyshimet e tyre nëse këto akte kanë qenë terroriste. Ndërsa në qoftë se viktimat do të ishin jomuslimanë dhe autorët e incidentit do të kishin një emër musliman ose do të ishin qytetarë të një vendi islamik, burimi i incidentit do të ishte krejtësisht i ndryshëm nga institucionet e inteligjencës dhe të sigurisë dhe mediat.

Terrorizmi është rezultat i ekstremizmit në çdo fe dhe mendim. Ekstremizmi nuk kufizohet vetëm në një religjion të caktuar dhe në asnjë besim fetar, sidomos në fetë hyjnore, dhuna dhe ekstremizmi nuk arsyetohen në asnjë mënyrë. Por në Evropë dhe në shoqëritë perëndimore, përpiqen të krijojnë një lidhje të drejtpërdrejtë midis Islamit dhe terrorizmit. Shumica e politikanëve dhe shumë media perëndimore besojnë se Islami është propaganda e terrorizmit dhe sipas pikëpamjes së tyre, të gjithë muslimanët janë terroristë, nëse nuk provohet të jetë e kundërta. Në çdo incident terrorist, shenjat e gishtërinjve fillimisht drejtohen ndaj muslimanëve. Edhe nëse kryerësi i akteve terroriste të jetë qytetar evropian, askush nuk do të kërkojë falje dhe nuk do t’a akuzojë atë. Pushtimi i propagandës ndaj Islamit dhe muslimanëve mbetet në praktikë në mendjet e përgjithshme të njerëzve në Perëndim. Në fakt, qëllimi i këtij sulmi propagandistik është tashmë i qartë. Islamofobia është objektivi i këtyre sulmeve. Qeveritë perëndimore po përhapin politikën e islamofobisë për të shfrytëzuar këtë politikë përtej kufijve të tyre dhe në qendrat kritike të regjionalizmit të Lindjes së Mesme. Vendet perëndimore brenda kufijve të tyre, në mënyrë që të justifikojnë imponimin e kufizimeve ndaj muslimanëve në jetën e tyre bazuar në mësimet islame për të luftuar ekstremizmin, nxisin islamofobinë. Kufizimi i grave muslimane për të mbajtur mbulesën islame ose kufizimi i mësimit të gjuhës arabe janë pjesë e kësaj politike. Por politika e islamit radikal dhe islamofobia në Perëndim ka një tjetër pasojë: përhapjen e diskriminimit fetar dhe racor dhe rritjen e sulmeve raciste ndaj myslimanëve.

Vendet evropiane përballen me një formë të re të terrorizmit, terrorizmin racist, por ata nuk duan t'i kushtojnë vëmendje dhe përpiqen t’a margjinalizojnë atë. Terroristët racistë evropianë po përpiqen të përdorin metodat e terroristëve takfirist  ISIS dhe Al Kaida për të sulmuar myslimanët. Në të kaluarën, grupet raciste demonstruan dhe protestuan, të pabindur ndaj varrezave muslimane me slogane raciste ose sulme ndaj disa xhamive. Por tani terroristët racist po sulmojnë myslimanët në mënyrën e terroristëve takfiristë. Qeveritë evropiane nuk duhet të kalojnë lehtë nëpër këto incidente. Një përqindje e konsiderueshme e popullsisë evropiane është myslimane. Më shumë se tre milionë muslimanë jetojnë në Britani të Madhe. Popullsia më e madhe muslimane në Evropë, me rreth gjashtë milionë njerëz jeton në Francë. Një përqindje tjetër e konsiderueshme e muslimanëve jetojnë në vende të tjera evropiane. Kontinenti i Evropës, duke pasur parasysh afërsinë e tij me rajonin mysliman të Lindjes së Mesme, nuk mund të shohë ndikimin e Islamit dhe të muslimanëve në Europë. Për këtë arsye, përhapja e akteve terroriste kundër myslimanëve do të krijojë probleme serioze të sigurisë për vendet evropiane.

Sjelljet raciste mund të përhapin urrejtje mes ndjekësve të feve. Qeveritë e Evropës duhet të sqarojnë njëherë e përgjithmonë përkufizimin e tyre për terrorizmin. Ndarja e terrorizmit në të mirë dhe të keq e ka humbur efektivitetin dhe propagandën politike dhe i ka vënë vendet e Europës nën kërcënimin e akteve terroriste nga struktura e komunitetit të këtyre vendeve. Europa po përballet me kërcënime terroriste, jo nga jashtë kufijve të saj, por nga brenda kufijve të saj. Luftimi i këtij terrorizmi nuk është i mundur me intensifikimin e masave të inteligjencës dhe sigurisë. Qeveritë evropiane duhet të demonstrojnë vullnetin e tyre serioz për të mohuar terrorizmin në çfarëdo forme. Një nga masat që mund të merren si shenjë e këtij ndryshimi është ndryshimi në marrëdhëniet e vendeve evropiane me vendet që promovojnë ekstremizmin dhe terrorizmin në Lindjen e Mesme dhe në botë. Kreu i Partisë Laburiste në Britani, Jeremy Corbin, bën thirrje për një rishikim të marrëdhënieve me Arabinë Saudite dhe ndalimin e shitjes së armëve në këtë vend. Duhej të shihej se, nëse ai do të ishte në pozitën e kryeministrit, a do të kishte vullnetin t’a bënte këtë, ose do të donte që kryeministrja e Mbretërisë së Bashkuar dhe kryeministrat para tij, preferojnë përfitimet ekonomike dhe politike të shitjes së armëve në Arabinë Saudite për interesat e tjera britanike.