Pars Today

Pasi që përgjegjësia për të ruajtur fenë nga rreziku i shtrembërimit dhe ndryshimit është përgjegjësi e Imamit, pasi ai është përgjegjës për udhëheqjen fetare të individëve, është e qartë se përmbushja e këtyre dy përgjegjësive dhe realizimi i këtyre dy aspiratave fetare varet nga imuniteti i Imamit. Ndikimi i veprimeve të Imamit në drejtimin e sjelljes së shoqërisë është shumë më tepër sesa fjalimet e tij.

Të nderuar dëgjues jemi përsëri së bashku me ciklin tonë të emisioneve me titull "T'a njohim Islamin", ku do të flasim mbi dimensione tjera të çështjes së Imametit. Nëse ju kujtohet, në emisionet e kaluara ne thamë se Imami emërohet nga Zoti, jo duke iu referuar zgjedhjeve të përgjithshme. Ndërsa Zoti në Kur'an (në ajetin 159 të sures Al Imran) ka urdhëruar Pejgamberin që të konsultohet me njerëzit për çështjet.

Pa dyshim, zgjedhjet, referendumet dhe referimet ndaj opinionit publik janë një opsion i përshtatshëm për zgjidhjen e një sërë çështjesh sociale dhe publike, por kjo nuk përfshin çështjen e Imametit. Sepse Imameti është një lloj besëlidhje hyjnore dhe njëra anë e kësaj besëlidhje është Zoti. Në këtë drejtim, simpatia e njerëzve për përcaktimin e Imamit nuk kufizohet vetëm në njohuritë dhe nuk e zgjidh problemin dhe në parim nuk duket e përshtatshme. Zoti në ajetin 124 të sures Bekare thotë: " Përkujto (O i dërguar) kur Zoti i vet, Ibrahimin e provoi me disa obligime, e ai i përmbushi ato, e Ai tha: “Unë po të bëj ty prijës (imam) të njerëzimit!” Ai tha: “(bën o Zot) Edhe nga pasardhësit e mi!” (Zoti) Tha: “Mirësinë Time nuk mund ta gëzojnë mizorët!”  

Zoti i Plotfuqishëm në ajetin 12 të sures Lejl ka thënë: " Detyrë e jonë është vetëm të udhëzojmë". Pas Profetit, kjo traditë vazhdon dhe Zoti i udhëheq njerëzit në rrugën e drejtë nga imamët pasardhës të Profetit. Përgjegjësia e Imamit është si përgjegjësia e Profetit, rritja intelektuale e njerëzve ecja drejt progresit. Prandaj, për të njëjtën arsye që njeriu ka nevojë për Profetin, ai ka nevojë që Imami të vazhdojë rrugën e tij dhe në të njëjtën mënyrë si emërohen profetët, imamët gjithashtu zgjidhen nga e njëjta rrugë. Kjo do të thotë se, meqë Profeti është zgjedhur nga Zoti, çështja e Imametit dhe vendosmëria e Imamit, e cila lidhet me udhëheqjen e njerëzve dhe traktatet hyjnore, i takon Zotit. Ebu Ali Sina, një filozof dhe dijetar i njohur iranian, thotë: "Imami duhet të jetë i pastër dhe me atribute hyjnore. Atribuimi i një personi ndaj këtyre tipareve dhe moralit nuk është diçka që njerëzit e zakonshëm mund t'i njohin dhe nëse ai kupton diçka, atëherë ka shumë të meta. Prandaj, vetëm i Plotfuqishmi, duhet të përcaktojë Imamin. Sepse ai është i vetëdijshëm për sekretet e popullit, universi është i padukshëm, rruga drejt lumturisë së vërtetë të njerëzimit dhe plani i botës është në duart e Tij ".

Imameti është vendi i udhëheqjes së shoqërisë. Personi që ndodhet në këtë pozitë të lartë duhet të posedojë atributet më të larta morale dhe të gjitha përsosmëritë në qenien e tij. Një nga atributet e rëndësishme të Imamit është "pagabueshmëria". Pagabueshmëria është një forcë ndërhyrëse që buron nga besimi, devotshmëria dhe depërtimi i thellë dhe siguronin person kundër të gjitha manifestimeve të korrupsionit, mëkatit dhe devijimit. Ky atribut i brendshëm është i tillë që pengon njeriun nga rebelimi kundër Zotit. Ajo që ne themi se nxitësit e mëkatit dhe korrupsionit nuk kanë efekt mbi të pagabueshmit, nuk do të thotë që vullneti i Zotit, forca e brendshme ose e jashtme e detyron Imamin nga detyrimi për imoralitet ose për t'a privuar atë nga fuqia e mëkatshmërisë. Por njeriu i pastër, duke gëzuar lirinë e veprimit dhe me vendosmëri dhe autoritet të plotë, shmang rrugën e të shkuarit në humnerën e mëkatit.

Në përgjithësi, kryerja e punëve të papërshtatshme mund të jetë për shkak të mungesës së njohurive dhe injorancës së shëmtisë së veprimit ose efekteve të dëmshme të tij. Në disa raste është e mundur që qeniet njerëzore të jenë në dijeni të veprimit dhe t'a paralajmërojnë dhe t'a parandalojnë gabimin, por ai nuk do t'i rezistojë presionit të dëshirave dhe ai do të veprojë me mëkat. Profetët dhe Imamët janë të vetëdijshëm për efektet destruktive dhe të dëmshme të mëkatit. Për këtë arsye, ata nuk bëjnë as hapin më të vogël drejt mëkatit, por veprojnë sipas vullnetit dhe autoritetit. Pra, pagabueshmëria nuk do të thotë të qëndrosh larg mëkatit. Për të qartësuar këtë çështje, është e nevojshme të japim një shembull. A A është e mundur që një njeri i mençur, pa poseduar parashutë të hidhet nga lartë, ose të përdor helm vdekjeprurës sipas zgjedhjes së tij? Padyshim se ai nuk do t'a bënte këtë, ai do t'a refuzonte këtë për shkak të mençurisë së tij dhe vetëdijes për pasojat.

Pa dyshim, duke menduar dhe duke i kushtuar vëmendje pasojave të tmerrshme të rënies nga lartësia ose helmit, do të parandalojë njerëzit nga kryerja e këtyre veprimeve abuzive. Ose një shembull tjetër: Një pilot i mençur dhe vigjilent nuk fluturon kurrë me aeroplanin në të cilin janë vendosur bomba dhe në çdo moment ekziston rreziku i shpërthimit. Piloti është i lirë të fluturojë me këtë avion, por refuzimi i tij për të fluturuar bazohet në njohurinë e tij të saktë për rezultatin e tmerrshëm të këtij fluturimi dhe arsyeja nuk e lejon atë ta bëjë këtë.

Megjithatë, tek disa njerëz, njohja e efekteve të dëmshme të mëkatit nuk është aq efektive sa t'i pengojë ata nga mëkatet dhe veprat e këqija. Ndërsa secili prej nesh në bashkësinë tonë i sheh njerëzit që perceptojnë dëmtimin e disa prej zakoneve dhe sjelljeve të tyre, në të njëjtën kohë, kjo vetëdije nuk i pengon ata. Ndërsa shumë njerëz e dinë dëmin e alkoolit, cigareve apo narkotikëve, por ata janë shumë të varur nga këto substanca të dëmshme. Pra, dija për efektet destruktive të korrupsionit dhe mëkatit mund të jetë efektive, por në shumë raste nuk paraqet problem.

Zoti në Kur'an i ka bërë thirrje njerëzve t'i binden urdhrave të tij. " O ju që besuat, nënshtrojuni All-llahut, dhe nënshtrojuni të dërguarit dhe përgjegjësve nga ju. Nëse nuk pajtoheni për ndonjë çështje, drejtojuni All-llahut dhe të Dërguarit po qe se i besoni All-llahut dhe ditës së fundit. Kjo është më e dobishmja dhe përfundimi më i mirë".  (Nisa, 59). Ky ajet i thërret njerëzit që t'i binden Zotit, Profetit dhe udhëheqësve, të cilët janë të njëjtët imamë dhe udhëheqës hyjnorë. Ashtu siç është vërejtur në këtë ajet, kjo bindje vjen pa kushte dhe në terma absolutë. Nëse profetët dhe imamët ishin të ngatërruar me të gjitha llojet e devijimeve dhe gabimeve, do të ishte e nevojshme që urdhri i Zotit të kushtëzohej me bindjen e tyre.

Për të sqaruar diskutimin tonë, ne do t'i referohemi Kur'anit në lidhje me respektimin e prindërve. Kur'ani  e konsideron në pozitë të lartë autoritetin prindëror dhe rekomandon respektin për ta. Edhe pse pozita e prindit është e afërt me Zotin, urdhri i bindjes ndaj tyre është i kushtëzuar. Zoti i Plotfuqishëm në lidhje me këtë në ajetin 15 të sures Lukman, thotë: " E nëse ata të dy tentojnë ë ti të më përshkruash Mua shok, për çka ti nuk ke kurrfarë fakti, atëherë mos i respekto ata, o në çështjet e jetës së kësaj bote të keshë mirëkuptim ndaj tyre, e ti ndiqe rrugën e atij që është i kthyer kah Unë, mandej kthimi juaj është te Unë, e Unë do t’ju njoftoj për atë që keni punuar".